နတ္လူသာဓုေခၚေစေသာ္ (သုိ႔) အနာဂတ္ပန္းေလးမ်ား ရွင္သန္ႏိုင္ဖုိ႔ (၂)

ေမတၱာကမၻာ လူမႈကူညီေရး အသင္းရဲ့ ပထမ ဦးဆုံး အလွဴအျဖစ္ လွည္းကူးျမိဳ႔နယ္ ရဲမြန္ျမိဳ႔ ရဲမြန္တပ္ဦး ဘုန္းေတာ္ၾကီးသင္ ပညာေရးေက်ာင္းမွာ အမွန္တကယ္ လုိအပ္ေနတဲ့ လီတာ တစ္ေထာင္ဆန္႔ ေရသန္႔စက္ကုိ လွဴဒါန္းခဲ့ပါတယ္၊ ျမန္မာက်ပ္ေငြ ရွစ္သိန္း ငါးေသာင္းတန္ဖုိးရွိ ေသာက္ေရသန္႔စက္ကုိ ေမတၱာကမၻာ လူမႈကူညီေရး အသင္းက ေစတနာအျပည့္ ေမတၱာျဖည့္ျပီး လွဴဒါန္းနုိင္ခဲ့ျပီ ျဖစ္လုိ႔ မန္ဘာမ်ား အလွဴရွင္မ်ားနဲ႔ ဓမၼခ်စ္ခင္ သူေတာ္စင္တုိ႔ ၀မ္းေျမာက္နဳေမာ္ သာဓုေခၚဆုိနုိင္ရန္ ေမတၱာကမၻာ လူမႈကူညီေရး အသင္းက မွ်ေ၀အပ္ပါတယ္။

ကေလးငယ္ေပါင္း တစ္ရာေက်ာ္ရဲ့ အသိဥာဏ္ရွင္သန္ႏိုင္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားေနတဲ့ အမွန္တကယ္လည္း လုိအပ္ေနတဲ့ ေနရာေလးမွာ ကူညီခြင့္ရလုိ႔ တကယ့္ကုိ ၀မ္းသာပီတိ ျဖစ္ရပါတယ္၊ ေမတၱာကမၻာရဲ့ ကူညီမႈဟာ ပုဂၢိဳလ္စဲြ ေဒသစဲြ ဆရာစဲြ ဂုိဏ္းစဲြမပါဘဲ မြန္ျမတ္တဲ့ ေစတနာနဲ႔ ကူညီခဲ့တာမုိ႔ ဒီေကာင္းမႈရဲ့အက်ိဳးဟာ မြန္ျမတ္သန္႔စင္ျပီး အျမတ္ဆုံးျဖစ္တဲ့ ျငိမ္းေအးမႈကုိ လ်င္ျမန္ လြယ္ကူစြာ ရရွိမွာျဖစ္ပါတယ္။

ေမတၱာကမၻာ လူမႈကူညီေရး အသင္း ပုံမွန္ လွဴဒါန္းႏိုင္ရန္အတြက္လည္း အလွဴရွင္မ်ားကုိ ဖိတ္ေခၚအပ္ပါတယ္. လက္ေတြ႔က်တဲ့ ေမတၱာႏွလုံးသားကုိ အတူတကြ ေဖာ္ေဆာင္ၾကပါစုိ႔။ အလွဴရွင္မ်ား အေနျဖင့္လည္း ေမတၱာကမၻာ လူမႈကူညီေရး အသင္းကုိ ပါ၀င္ လွဴဒါန္းလုိတယ္ဆုိရင္ ေအာက္ပါ အီးေမးလ္ ဖုန္းနံပါတ္ေတြကုိ ဆက္သြယ္ လွဴဒါန္းႏိုင္ပါတယ္။ ။


အရွင္တိကၡဥာဏာလကၤာရ
mail.. bhikkhu.tikkhanana@gmail.com
rev.tikkha@yahoo.com
Ph. 94-71 36 00 9 88
65-8266 2972

ကုိမ်ိဳးမင္းေက်ာ္
mail. myominkyaw2008@gmail.com
ph. 65-9235 5291

ကုိေ၀ယာလင္း
mail; waiyar@gmail.com
ph. 65-9295 0857

မအိမီကုိ
mail; eimeko@gmail.com
ph. 65-9189 5772

အနာဂတ္ ပန္းေလးမ်ား ရွင္သန္ႏိုင္ဖုိ႔ (၁)

ၾကည္ႏူးစရာ အနာဂတ္ပ်ိဳးပင္ငယ္ေလးမ်ား

အိုးမဖုတ္ခင္ အုိးလုပ္စဥ္၀ယ္
အုိးတြင္ႏွိပ္ခပ္ တံဆိပ္မွတ္ကား
မျပတ္မစဲ အုိးပင္ကဲြလည္း
အျမဲတေစ တည္ရွိေနသုိ႔
ေထြေထြေသြးသား ကေလးမ်ား၌
ဘုရားတံဆိပ္ ဘာသာစိတ္ကုိ
ခတ္ႏွိပ္နုိင္မွ သက္ဆုံးက်ေအာင္
ဗုဒၶ၀ါဒီ စဲြ၍တည္မည္
ကုိယ္စီ ခပ္ႏွိပ္ေစသတည္း။ ။
( အမရပူရ မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္)

မမာလြန္း မေပ်ာ့လြန္းတဲ့ အခ်ိန္မွာ ရုိက္ႏွိပ္ထားတဲ့ တံဆိပ္ဟာ အုိးကဲြသြားေပမယ့္ ေပ်ာက္မသြားဘဲ တည္ေနရွိေနသလုိ အနာဂတ္ သားေကာင္းရတနာ သမီးေကာင္း ရတနာေလးမ်ားရဲ့ စိတ္မွာ အျဖဴေရာင္မ်ားဆဲ (အမည္းေတြ အားနည္းေနဆဲအခ်ိန္) ဘာသာတံဆိပ္ေလးေတြ ရုိက္ႏွိပ္ေပးနုိင္မွ ပီျပင္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေလးေတြ ျဖစ္ၾကမယ္ လုိ႔ ဆရာေတာ္ၾကီးက ဆုံးမလမ္းညႊန္ေတာ္မူခဲ့တာပါ၊

ကုိယ့္ဘာသာ ကုိယ့္သာသနာ ကုိယ့္ေရ ကုိယ့္ေျမကုိ တကယ္ခ်စ္တယ္ဆုိရင္ လက္ေတြ႔အေကာင္အထည္ ေဖာ္ဖုိ႔အခ်ိန္ေရာက္ေနပါျပီ။ တကယ္ေတာ့ ကေလးငယ္ေတြဆုိတာ အနာဂတ္ ျမန္မာနုိင္ငံရဲ့ သားေကာင္းရတနာ သမီးေကာင္းရတနာေလးေတလုိ႔ဆုိရပါမယ္၊ ရတနာထုိက္တဲ့ ဒီကေလးငယ္ေတြကုိ ၀ိုင္း၀န္းကူညီေစာင့္ေရွာက္ၾကဖုိ႔ တာ၀န္ရွိသိသူတုိင္းမွာ တာ၀န္ရွိေနပါတယ္။

ႏွမ္းတစ္လုံးထဲ ၾကိတ္လုိ႔ ဆီမျဖစ္ေပမယ့္ ႏွမ္းေစ့ေလးေတြစုေပါင္းလုိက္တဲ့အခါ လူခႏၶာကုိယ္အတြက္လုိအပ္တဲ့ အဖုိးတန္ဆီေတြျဖစ္လာသလုိ မိမိတို႔ တာ၀န္သိသူေတြ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ျပီး တတ္နုိင္သေလာက္ အကူအညီေပးၾကရင္ ဒီကေလးငယ္မ်ားရဲ့ ဘ၀ဟာ အထိုက္အေလ်ာက္ စုိေျပလန္းဆန္းလာမယ္လုိ႔ ယုံၾကည္မိပါတယ္၊

ဒီလုိယုံၾကည္ခ်က္နဲ႔ အေကာင္အထည္ေဖာ္ၾကိဳးစားေနတဲ့ သူကေတာ့ မေကြးတုိင္း ေပါက္ျမိဳ႔နယ္ ကမ္းျပိဳရြာက ဆရာေတာ္ အရွင္ေတဇိႏၵပါ၊

ကမ္းျပိဳရြာဆုိတာ သြားေရး လာေရး မလြယ္ကူလွသလုိ အညာေဒသရဲ့ ျပယုဂ္ကုိ ပီပီျပင္ျပင္ ေဖာ္ညႊန္းေနတဲ့ ေျခာက္ေသြ႔ေဒသျဖစ္ပါတယ္၊ အေနာက္ဖက္ကုိ ေငးေမွ်ာ္ၾကည့္ရင္ ခ်င္းေတာင္တန္းပဲ ရွိေတာ့တာမုိ႔ တကယ့္ကုိ ေ၀းလံတဲ့ေနရာ ရြာေလးတစ္ခုပါ။

အဲဒီေ၀းလံ ေခါင္သီတဲ့ေနရာေလးမွာ ဆရာေတာ္ အရွင္ေတဇိႏၵက သူရဲ့ ေစတနာ ေမတၱာအား ေငြေၾကးအားနဲ႔ တပုိင္တနုိင္ အနာဂတ္ပန္းခင္းေလးထဲက ပ်ိဳးပင္ငယ္ေလးေတြကုိ ေရေလာင္း ေပါင္းသင္ေပးေနတာပါ။ တကယ္လဲ ေလးစားၾကည္ညိဳစရာ ေကာင္းလွပါတယ္၊

ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ေရာက္တုိင္း ကေလးမ်ားအတြက္ အထူးတရားစခန္းပဲြေတြဖြင့္ျပီး ကေလးငယ္မ်ားရဲ့ စာရိတၱ အသိပညာ တုိးပြားဖုိ႔ ေဆာင္ရြက္ေပးေနသလုိ တကယ့္ဗုဒၶဘာသာ၀င္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ဗုဒၶ၀င္ ယဥ္ေက်းမႈေတြကုိလည္း သင္ၾကားေပးပါတယ္။ ျပီးေတာ့ စုေပါင္းရွင္ျပဳ ရဟန္းခံပဲြေတြကုိလည္း ဆရာေတာ္က ဦးေဆာင္ျပီး ျပဳလုပ္ေပးပါတယ္။

ဆရာေတာ္ရဲ့ ခံယူခ်က္က မိဘေတြကုိ ျပဳျပင္လုိ႔မရေတာ့ရင္ အနာဂတ္ပ်ိဳးပင္ငယ္နဲ႔တူတဲ့ ကေလးငယ္ေတြကုိ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္မယ္တဲ့၊ တရားစခန္း ၀င္ျပီးတဲ့ ကေလးငယ္နဲ႔ တရားစခန္းမ၀င္ဘူးတဲ့ ကေလးငယ္ေတြ မတူညီေၾကာင္းကုိလည္း ဆရာေတာ္က အမိန္႔ရွိပါတယ္။ အခု ဆရာေတာ္ရဲ့ စီမံကိန္းတစ္ခုက ကမ္းျပိဳရြာမွာ အနာဂတ္ပ်ိဳးပင္ေလးမ်ားအတြက္ ေျမ၀ယ္ျပီး အထက္တန္းေက်ာင္း တစ္ေဆာင္ေဆာက္မယ္လုိ႔ အမိန္႔ရွိပါတယ္..ေျမဖုိးေတာ့ အလွဴခံရရွိပါျပီတဲ့..ေက်ာင္းေဆာက္ဖုိ႔ ေငြအားေတာ့ ၾကိဳးစားရွာေဖြရမွာပါတဲ့..

ကဲ စာရႈသူ..တာ၀န္သိသူ တစ္ေယာက္က တုိင္းျပည္ရဲ့ အညြန္႔အဖူး အနာဂတ္ပ်ိဳးပင္ငယ္ေလးေတြ ရွင္သန္ဖုိ႔အတြက္ စတင္ေဆာင္ရြက္ေနပါျပီ၊ လုိအပ္တဲ့ေနရာမွာ လုိအပ္တဲ့ အကူအညီေပးရင္း ကၽြန္ဳပ္တုိ႔ရဲ့ ဘ၀ကုိ အဓိပၸါယ္ရွိေအာင္ ပုံေဖာ္ၾကိဳးစားၾကစုိ႔။ ။

ဘုရားလက္ထက္က ပထမဆုံး ေက်ာင္းဒကာျဖစ္တဲ့ ရာဇျဂိဳဟ္သူေ႒းဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ တစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါဘူး၊ ရဟန္းေတာ္ေတြ ေတာထဲ ေတာင္ထဲမွာ ေက်ာင္းမရွိဘဲ တရားက်င့္ေနတာကုိ ေတြ႔ျမင္ေတာ့ သူ႔ႏွလုံးသားက ဒီရဟန္းေတြအတြက္ ေနရာေလး လုပ္ေပးရရင္ ေကာင္းမွာပဲ ဆုိတဲ့ အၾကင္နာႏွလုံးသားနဲ႔ ေက်ာင္းေပါင္း ေျခာက္ဆယ္ကုိ လွဴဒါန္းခဲ့တာပါ၊ ေနာက္ဘ၀မွာ ဘာျဖစ္ခ်င္တယ္ဆုိတာလုံး၀မရွိဘဲ အခက္အခဲၾကံဳေနရတဲ့ အေနအထား တခုကုိ ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းေပးရင္း သူ႔ရဲ့ လွပတဲ့ႏွလုံးသားကုိ လက္ေတြ႔ျပခဲ့တာပါ။ ဒီလုိမြန္ျမတ္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြေၾကာင့္လဲ သာသနာ့သမုိင္းမွာ ပထမဦးဆုံး ေက်ာင္းဒကာရယ္လုိ႔ ဒီေန႔အထိေအာင္ ေမာ္ကြန္းထုိးနုိင္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မိမိတုိ႔ကလဲ တတ္နုိင္သေလာက္ အကူအညီေပးရင္း ေမာ္ကြန္းတစ္ခုကုိ အတူစုိက္ထူၾကပါစုိ႔…အနာဂတ္ဥယ်ာဥ္ၾကီးထဲမွာ ဖူးပြင့္လန္းဆန္းမယ့္ ဒီကေလးငယ္ေတြကုိ တတ္နုိင္သေလာက္ ကူညီၾကပါစုိ႔လုိ႔ ေစတနာ စကားနဲ႔ တုိက္တြန္းရပါတယ္၊ ဒါမွလဲ အနာဂတ္ပန္းေလးမ်ား အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာ့အလယ္မွာ ရွင္သန္ ၾကီးထြားလာမယ္ မဟုတ္ပါလား ။ အနာဂတ္ပန္းေလးမ်ား ရွင္သန္နုိင္ဖုိ႔ ၀ုိင္း၀န္းကူညီေဆာင္ရြက္စုိ႔ ။ ။

ဆက္သြယ္ရန္…

အရွင္တိကၡဥာဏာလကၤာရ
email;rev.tikkha@yahoo.com
email;bhikkhu.tikkhanana@gmail.com
ph.0094- 071 36 00 9 88
0065-8266 2972

အရွင္ေတဇိႏၵ
ကမ္းျပိဳေက်းရြာ
ေပါက္ျမိဳ႔နယ္
မေကြးတုိင္း
email;trbk007@gmail.com

C/O
ဦးလွေ႒း ေဒၚစန္းတင့္
ေယာထိပ္တန္း ပခုကၠဴ
၀၆၂-၂၂၅၂၄ ၀၉-၂၃၀၁၁၃၂

ေန႔တစ္ေန႔ကို ျဖတ္သန္းျခင္း

ဓမၼ၀ိဟာရီ ညီေတာ္အရွင္ကုသလသာမိရဲ့ေဆာင္းပါးကုိ ျပန္လည္မွ်ေ၀ပါသည္။ ။

(စာေတြေရးထားၿပီးေတာ့ ျပန္စစ္ဖို႔ အခ်ိန္မရျဖစ္ေနတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဖတ္မိသူေတြ၊ ၾကည့္မိသူေတြ ေအးျမေသာ ေတာရနံ႔ေလးေတြနဲ႔ ေအးျမမႈေလးေတြ ရရွိပါေစဆိုတဲ့ ေစတနာနဲ႔ ျဖစ္သလို ေရးထားတဲ့ ေဆာင္းပါးေလးေတြ တင္လိုက္ပါတယ္။ အမွားမ်ားပါခဲ့ရင္ ခြင့္လႊတ္ေပးၾကဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္)


တရားျပဆရာေတာ္ ေဒါက္တာအရွင္ဇနိတႏွင့္ စာေရးသူတို႔အဖဲြ႕













ေဒါက္တာအရွင္ဇနိတ (ၾသစေတးလ်)မွ စာေရးသူတို႔အား တရားစစ္ေမးေနစဥ္

စိတၱလေတာင္ရဲ႕ အေရွ႕ဘက္ေတာင္ေျခမွာ သဘာ၀ေရကန္ၾကီးတစ္ခု ရွိတယ္။ အဲဒီေရကန္ၾကီးကေန ေသာက္ေရသံုးေရကို ယူၾကရတာ။ ညေနဆိုရင္ အဲဒီေရကန္ေဘးက သစ္ပင္ေတြမွာ ငွက္ၾကီးေတြ ေရာက္ေရာက္လာၿပီး တစ္ညတာ ခိုနားေလ့ရွိၾကတယ္။ စာေရးသူတို႔ရဲ႕ ေန႔ခင္းတရားအားထုတ္ခ်ိန္က ညေန ေျခာက္နာရီဆို ၿပီးပါတယ္။ စာေရးသူတို႔မွာ ညေနဆိုရင္ နာရီမလိုဘူး။ တရားထုိင္ရင္း အဲဒီငွက္ၾကီးေတြ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာ မိမိတို႔က်က္စားရာအရပ္မွ ျပန္လာၿပီး ေအာ္ျမည္ေနတဲ့အသံၾကားရင္ ေျခာက္နာရီထိုးေတာ့မယ္ဆိုတာ ေသခ်ာသိရတယ္။ အေကာင္ေရကလဲ မနည္းဘူး။ အနည္းဆံုး အေကာင္တစ္ရာ၀န္းက်င္ေတာ့ ရွိမယ္။ အေကာင္ကၾကီးလို႔လားေတာ့ မသိဘူး။ ေအာ္ျမည္တဲ့အသံကလဲ အက်ယ္ၾကီးပဲ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ အိပ္တန္းကို ျပန္လာၾကတာကေတာ့ အုပ္စုလိုက္အုပ္စုလိုက္ေတြပဲ။ ဒါေပမယ့္ သစ္ပင္ေပၚနားၾကၿပီဆိုရင္ေတာ့ ႏွစ္ေကာင္တစ္တြဲေတြ မ်ားတယ္။ သူတို႔က အခ်ိန္မွန္တယ္။ မနက္ဆုိရင္လဲ ငါးနာရီ၀န္းက်င္ေလာက္ အိပ္ယာထ အသံေတြေပးၿပီး ေျခာက္နာရီေလာက္ဆိုရင္ အရပ္မ်က္ႏွာအသီးသီးကို အုပ္စုဖြဲ႕ ပ်ံသန္းသြားေလ့ရွိၾကတယ္။ သူတို႔ေတြ မနက္ေျခာက္နာရီကေန ညေနေျခာက္နာရီအတြင္း ဘယ္ကို သြားလို႔၊ ဘာေတြ လုပ္ေနၾကသလဲ။ ေန႔တစ္ေန႔စာမွာ ဘာေတြ ရသြားခဲ့ၾကသလဲ။
စိတၱလေတာင္ဟာ သားရဲတိရစၧာန္မ်ိဳးစံု က်က္စားတဲ့ေတာၾကီး ျဖစ္ပါတယ္။ သီရိလကၤာမွာလဲ အၾကီးဆံုးေတာၾကီးေပါ့။ အဲဒီသတၱ၀ါေတြထဲမွာမွ လူနဲ႔အနီးဆံုး က်က္စားတဲ့ သတၱ၀ါကေတာ့ ေမ်ာက္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေမ်ာက္ေတြက မနက္ဆိုရင္ ငါးနာရီခြဲေလာက္စၿပီး အိပ္ယာထၾကတယ္။ ေနေတာ့လဲ သူ႕အုပ္စုနဲ႔သူ ေနၾကတာ။ အိပ္ယာထတာနဲ႔ အဲဒီအထဲက ေမ်ာက္အထီးၾကီးေတြက ေၾကာက္စရာအသံေတြနဲ႔ ေအာ္ဟစ္ၿပီး နီးရာ သစ္ပင္၊ ေက်ာက္ေဆာင္ေတြေပၚကို အားရပါးရ ခုန္ေပါက္ေျပးလႊားေလ့ ရွိပါတယ္။ ငယ္ရြယ္တဲ့ေမ်ာက္ေလးေလးေတြကလဲ အၾကီးဆံုးေမ်ာက္ၾကီး လုပ္သလို တတ္ႏိုင္သေလာက္ လုိက္လုပ္ေလ့ရွိတယ္။ ေမ်ာက္ၾကီးေတြေလာက္ ခုန္လဲ မခုန္ႏိုင္၊ ေအာ္လဲ မေအာ္ႏိုင္ဘူးေပါ့။


ရဟႏၲာမ်ားစြာ သီတင္းသံုးခဲ့သည္ဆိုေသာ ေက်ာက္ဂူမ်ားအနီး အမွတ္တရ














ေနာင္ေတာ္ၾကီး အရွင္စေႏၵာဘာသ ေက်ာက္ဂူအတြင္းအိပ္ယာေပၚ တရားရႈမွတ္ေနစဥ္













စကၤာပူေရာက္ေနေသာ ေနာင္ေတာ္ၾကီး အရွင္တိကၡဉာဏာလကၤာရ တရားထိုင္ခဲ့ေသာ ေနရာ











ေနာင္ေတာ္ၾကီး ဦးေတေဇာဘာသ (ဂ်ာမဏီ) ေန႔စဥ္ တစ္ေရးတေမာ ေမွးစက္ခဲ့တဲ့ ေနရာ

အဲဒီလို ေအာ္ေနၾက၊ ခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊားလုပ္ေနၾကတာဟာ အေၾကာင္းမသိသူဆိုရင္ အေတာ္ေျခာက္ျခားစရာေကာင္းပါတယ္။ ေရာက္စကဆိုရင္ အဲဒါကို အထူးအဆန္းလုပ္ၿပီး လုိက္ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္။ အၾကီးဆံုးေမ်ာက္ၾကီးေတြဟာ ငယ္တဲ့ေမ်ာက္ေတြကို ခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊားနည္းပညာပဲ သင္ျပေနသလား၊ သို႔မဟုတ္ အင္အားပဲ ျပေနသလားေတာ့ မသိႏိုင္ဘူး။ ပထမဆံုး ေမ်ာက္ၾကီးေတြက သစ္ပင္ဆိုရင္ အျမင့္ဆံုးကိုင္းဖ်ား၊ အျမင့္ဆံုးေက်ာက္ေတာင္အစြန္းေတြရဲ႕ အထက္ကို တက္၊ ၿပီးရင္ ေအာက္ပိုင္းေတာ္ေတာ္ေ၀းတဲ့ သစ္ကိုင္း၊ ေက်ာက္ဖ်ာေတြေပၚကို ခုန္ဆင္းျပတာေတြဟာ ၾကည့္လို႔ေတာ့ အေတာ္ေကာင္းပါတယ္။ အဲဒီလို အခ်ိန္ဆိုရင္ အဲဒီ၀န္းက်င္ကေတာ့ ဆူညံပြက္ေနေတာ့တာပဲ။ အဲဒါဟာ ေမ်ာက္ေတြရဲ႕ ေန႔တစ္ေန႔ အစ။
ၿပီးရင္ သူတို႔တစ္ေန႔တာ ေနထိုင္က်က္စားမယ့္ေနရာကို အၾကီးဆံုေမ်ာက္ၾကီးက ဦးေဆာင္ၿပီး သြားေတာ့တာပဲ။ ငယ္တဲ့ေမ်ာက္ေတြ၊ ေမ်ာက္မေတြက ေနာက္ကလိုက္လို႔ေပါ့။ စားက်က္ကို သြားရင္လဲ ေမ်ာက္ေတြဟာ ဟိုခုန္၊ ဒီကူးနဲ႔ ရႈပ္ယွက္ခတ္ေနတာပဲ။ တစ္ခါတစ္ေလ ဓာတ္ၾကိဳးတန္းေပၚကေန ေမ်ာက္အုပ္ၾကီးအစဥ္အတိုင္း ေက်ာ္ျဖတ္သြားေနတာကို ေတြ႕ရတယ္။


ေတာရေဆာက္တည္ေနေသာ ဆင္ဟာလရဟန္းေတာ္ေလးနဲ႔ အမွတ္တရ












ဒီသမင္ေလးကို ၀ိုင္းခ်စ္ၾကတယ္














တရားထိုင္ခဲ့ၾကတဲ့ ေက်ာက္ဂူၾကီး

အဲဒီအခါမ်ိဳးမွာ ဇာတကမွာလာတဲ့ ကပိဇာတ္ကို သြားသြားအမွတ္ရတတ္ပါတယ္။ ကပိဇာတ္ထဲမွာ ဘုရားေလာင္းဦးေဆာင္တဲ့ ေမ်ာက္အုပ္ၾကီးဟာ ေခ်ာင္းတစ္ခုကို ႏြယ္ၾကိဳးေလးနဲ႔ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရတယ္။ အဲဒီအခါ ဘုရားေလာင္းေမ်ာက္မင္းက ေခါင္းေဆာင္ပီပီ ေနာက္ဆံုးမွ ျဖတ္ကူးဖို႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီး ငယ္ရြယ္တဲ့ေမ်ာက္ေတြနဲ႔ သားသည္မိခင္ေမ်ာက္ေတြကို အရင္ ကူးေစပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ေဒ၀ဒတ္ေလာင္းေမ်ာက္ရဲ႕ အၾကံပက္စက္မႈေၾကာင့္ ဘုရားေလာင္းဟာ ဘုရင္ရဲ႕အဖမ္းအဆီးခံခဲ့ရပါတယ္။
ဒီေမ်ာက္အုပ္ေတြမွာလဲ အၾကီးဆံုး ေမ်ာက္ေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြ ရွိပါတယ္။ စာေရးသူေတြ႕ရတဲ့ ေမ်ာက္ေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြကေတာ့ ေတာ္ေတာ္အတၱဆန္ၾကတာေတြ႕ရတယ္။ ေကာင္းမြန္တဲ့အစားအေသာက္ဆိုရင္ သူခ်ည္းပဲ အရင္စားပါတယ္။ သူစားလုိ႔ မကုန္မွ က်န္တဲ့ေမ်ာက္ေတြကို မွ်ေ၀ပါတယ္။ ကာမဂုဏ္အရာမွာလဲ ငယ္တဲ့ေမ်ာက္ထီးေတြဆိုရင္ အလစ္မေပးပါဘူး။ ရက္ရက္စက္စက္ ကိုက္ေလ့ရွိပါတယ္။ သူ႕ဆီမွာ စားစရာတစ္ခုခုရၿပီဆိုရင္ ေမ်ာက္မေတြကလြဲၿပီး ေအာက္လက္ငယ္သားေမ်ာက္ေတြကို အနားကပ္ခြင့္မေပးပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ ေလးစားစရာေကာင္းတဲ့ေမ်ာက္ေခါင္းေဆာင္တစ္ေကာင္ကိုလဲ ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ တစ္ေန႔ ေမ်ာက္ေတြ ေက်ာင္းေဆာင္နားမွာ ေသာင္းက်န္းၾကလို႔ ေက်ာင္းသားေတြက ခဲနဲ႔ထုၿပီး ေမာင္းထုတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒါအခါ ေမ်ာက္ေတြဟာ ေၾကာက္အားလန္႔အား ေျပးၾကပါတယ္။ အႏၲရာယ္ၾကားေန သူ႕တပ္ဖဲြ႕ေတြ ေျပးေနၾကတာကို ေခါင္းေဆာင္လုပ္သူေမ်ာက္ၾကီးက ဓာတ္ၾကိဳးေလးကို အကာအကြယ္ယူၿပီး ၾကည့္ေနပါတယ္။ သူ႕ေဘးနားမွာ ခဲလံုးေတြ ပလူပ်ံေနတာကိုလဲ သူ႕မွာ ဂရုမစိုက္ႏိုင္အားဘူး။ သူမ်ားေတြ ေၾကာက္အားလန္႔အားေျပးေနၾကေပမယ့္ သူ႕စိတ္ထဲမွာ ငယ္သားေတြအတြက္ စိတ္ပူေနတာ အထင္းသားေတြ႕ရတယ္။ ငယ္သားေမ်ာက္ေတြအားလံုး ေဘးလြတ္ရာကို ေရာက္သြားေတာ့မွ သူ႕လဲေနာက္ကေနလိုက္ၿပီး ေျပးပါေတာ့တယ္။


၀ါး....အိပ္ခ်င္လိုက္တာ















မိခင္ရင္ခြင္ေလာက္ လုံၿခံဳတာ ဘယ္မွာမွ မရွိဘူး

ဒီေနရာမွာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းကိစၥကို ေျပာခ်င္တာ မဟုတ္ဘူး။ ေမ်ာက္ေတြရဲ႕တစ္ေန႔တာ လႈပ္ရွားရုန္းကန္ရပံုကို ေျပာခ်င္တာ။ ေမ်ာက္ေတြမွာ ေန႔စဥ္တစ္အုပ္စုနဲ႔တစ္အုပ္စု စားက်က္လုရင္း တိုက္ခုိက္ၾက၊ ၿခိမ္းေျခာက္ၾကတာဟာလဲ သံေ၀ဂယူမယ္ဆို ယူစရာပဲ။ ေတာအုပ္ ဒီေလာက္အက်ယ္ၾကီးထဲမွာ စားစရာသစ္ပင္ေတြက အမ်ားၾကီး။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔မွာ တစ္စုနဲ႔တစ္စု သစ္ပင္လုၾကရတယ္။ သစ္ပင္လုၿပီး အားရပါးရစားေသာက္ၾက။ ကာမဂုဏ္မီွ၀ဲၾက။ ေန႔ခင္း ေနပူၿပီဆိုရင္ သစ္ပင္ရိပ္ေတြမွာ ကိုယ့္အုပ္စုနဲ႔ကိုယ္ အနားယူၾကတယ္။ တစ္ေကာင္နဲ႔တစ္ေကာင္ သန္းရွာေပးသူေပးၾကနဲ႔ေပါ့။ ညေန ေနေအးၿပီဆိုရင္ေတာ့ တစ္ညတာမွာ မဆာဖို႔အတြက္ သစ္ပင္ေတြေပၚကို ျပန္တက္၊ အလုအယက္ စားေသာက္ၾကျပန္တာေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေန႔တာ ရုန္းကန္လႈပ္ရွားရင္း ေနေစာင္းတာနဲ႔ ေန႔စဥ္အိပ္ေနၾက အိပ္တန္းကို အုပ္စုလိုက္ ျပန္ၾကေတာ့တာပဲ။ သူတို႔ရဲ႕ တစ္ေန႔တာမွာ ဘာေတြမ်ား ရသြားခဲ့ၾကပါလိမ့္။
စိတၱေတာင္ေဘးက ေက်ာင္းမွာ ကပၸိယၾကီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ ကပၸိယၾကီးၾကည့္လိုက္ရင္ အားတယ္ကို မရွိဘူး။ လူက သန္႔သန္႔ျပန္ျပန္႔ေနရင္ ဥပဓိ ဒီေလာက္မဆိုးေလာက္ဘူး။ အခုဟာက အ၀တ္စားနဲ႔တစ္ကိုယ္လံုးက ညစ္ေပေနတယ္။ မီးဖိုေခ်ာင္မွာခ်ည္း တစ္ေနကုန္ ေနရတာလဲ ပါမွာေပါ့။ ရဟန္းေတာ္ေတြနဲ႔ ဧည့္သည္ေတြ စားဖို႔ေသာက္ဖို႔ ခ်က္ျပဳတ္ျပင္ဆင္ေနရတာနဲ႔ မီးဖိုက ထြက္ရတယ္ကို မရွိဘူး။ သူ႕အလုပ္နဲ႔သူေတာ့ ေပ်ာ္ေနပံုရပါတယ္။ သူ႕ၾကည့္လိုက္ရင္ အၿမဲတမ္းၿပံဳးေနတာပဲ။ သူ႔ရဲ႕တစ္ေန႔တာဟာ ဒီမီးဖိုေခ်ာင္ေလးမွာပဲ လူးလားေခါက္တုန္႔ သြားလာရင္း အခ်ိန္ကုန္သြားေတာ့တာပဲ။ သူ႕မွာ အသက္ၾကီးမွ ယူထားတဲ့ ဇနီးငယ္တစ္ေယာက္နဲ႔ သားသမီးေတြ ရွိတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ မီးဖိုေခ်ာင္ေလးမွာ ေပေပေရေရ လုပ္ကိုင္ရင္ ရတဲ့လခေလးနဲ႔ မိသားစုကို အခ်ိန္တန္ရင္ လခေပး၊ သားသမီးေတြကို ေက်ာင္းထားရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ သူ႕မွာ အိမ္ေထာင္ျပဳထားေပမယ့္ ဒီလိုေတာၾကီးထဲက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ ကပၸိယအလုပ္လာလုပ္ရတာဆိုေတာ့ မိသားစုနဲ႔ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးေနခ်ိန္ဆိုတာလဲ ဘယ္မွာရွိႏိုင္ေတာ့မလဲ။


စစ္ထြက္ၿပီး ျမန္မာမွာ ဘုန္းၾကီး၀တ္ခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ေကာင္းရွိတဲ့ စစ္ဗိုလ္














သမင္းေလးကို က်ားဆဲြသြားသတဲ့

သတၱေလာကသားေတြရဲ႕ ေန႔စဥ္လႈပ္ရွားမႈေတြဟာ ေတြးၾကည့္ရင္ ရင္သပ္ရႈေမာဖြယ္ရာေကာင္းသလို သာမန္ၾကည့္ရင္လဲ မထူးျခားတဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ လူဆိုတာ အႏွစ္သာရေတြအေၾကာင္း သိပ္ေျပာလြန္းတဲ့ အမ်ိဳးအစားေတြ ျဖစ္ေပမယ့္ လက္ေတြ႕ဘ၀ေတြမွာေတာ့ အႏွစ္သာရနဲ႔ေ၀းလြန္းေနၾကပါတယ္။ အႏွစ္သာရကို ဘာေပတံနဲ႔ တိုင္းတာမလဲလို႔ ေမးလာရင္ေတာင္ ႏႈန္းစံ(Ideal)ေတြက တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ကဲြျပားေနပါအံုးမယ္။
တစ္ေန႔က သူငယ္ခ်င္းက ရင္လာဖြင့္တယ္။ “အသက္ေတြက ၾကီးလာၿပီကြာ။ ေလာက ေကာင္းက်ိဳးအတြက္ ငါဘာေတြလုပ္ၿပီးၿပီလဲလို႔ စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ငါ တစ္ခါတစ္ေလ အိပ္လို႔ေတာင္မရဘူး”တဲ့။ သူကေတာ့ ဘ၀ရဲ႕ ႏႈန္းစံကို ေလာကေကာင္းက်ိဳးအတြက္ တစ္စံုတစ္ရာ ျပဳလုပ္ေပးျခင္း၊ မေပးျခင္းနဲ႔ တိုင္းတာပံုရပါတယ္။ “သူငယ္ခ်င္းက အဲဒီလို စဥ္းစားေဖာ္ရေသးတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕အတြက္ အဲဒီလုိ စဥ္းစားဖို႔ကို အခ်ိန္မေပးႏိုင္ၾကဘူး”လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ တစ္စံုတစ္ရာကို နက္နက္နဲနဲ ေတြးသြားပံုရပါတယ္။
လူသားေတြရဲ႕ ေန႔စဥ္လႈပ္ရွားမႈေတြဟာ ေခတ္ကာလရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ျမန္ႏႈန္းေတြၾကားမွာ မရူႏိုင္မကယ္ႏိုင္နဲ႔ ျဖစ္ေနၾကသလိုပဲ။ ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္းမသိ။ ကိုယ္လုပ္လိုက္တဲ့အလုပ္တစ္ခုအတြက္ အႏွစ္သာရရွိမရွိလဲ အခ်ိန္ယူ စဥ္းစားမေပးႏိုင္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ က်င္လည္ရာရပ္၀န္းမွာ ရုန္းကန္လႈပ္ရွားရင္း ဘ၀တစ္ခုကို မေယာင္မလည္နဲ႔ လက္စသိမ္းလိုက္ၾကရတာက မ်ားပါတယ္။


ေရအိုင္ရွိရင္ မိေက်ာင္းရွိတယ္














လွပတဲ့ ကိုေရႊဥေဒါင္း















က်ိန္းစက္ရာေက်ာင္းေဆာင္နားကုိ ေရာက္လာတတ္တဲ့ဖြတ္ၾကီးေတြ















ညအခါ လာေရာက္အစာေတာင္းေလ့ရွိတဲ့ ေတာဆင္ၾကီး











မိမိတုိ႔သြားေလရာ ဖ၀ါးမကြာလုိက္ေလ့ရွိတဲ့ ခ်စ္စရာေရႊသမင္










တစ္ေန႔တာ လႈပ္ရွားမႈေတြအေၾကာင္းေတြးရင္ ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ႕ တစ္ေန႔တာ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကို သြားသတိရမိပါတယ္။ မိုးမလင္းခင္ မနက္ ႏွစ္နာရီေလာက္ကတည္းက အိပ္ယာကထ၊ အိပ္ယာထၿပီးတာနဲ႔ “ငါ့အတြက္ ဘာလုပ္ရမလဲ”လို႔ မစဥ္းစားဘူး။ “ဒီေန႔ ဘယ္သူ႕ကို ထာ၀ရခ်မ္းေျမ႕ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း အၿမိဳက္အရသာကို ေပးရပါ့မလဲ”လို႔ စဥ္းစားပါတယ္။ ေတြးသမွ်လုပ္သမွ်ဟာ အတၱမပါေတာ့ဘူး။ ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ တစ္ခုမွ မပါေတာ့ဘူး။ အမ်ားအက်ိဳးကိုပဲ ေရွ႕တန္းတင္လုပ္ေဆာင္ျခင္းအားျဖင့္ တစ္နည္းတစ္ဖံု ကိုယ္တိုင္ခ်မ္းေျမ့ရျခင္းဆုိတဲ့ ကိုယ့္က်ိဳးေတြ ျပည့္စံုေနတတ္တာကေတာ့ ဓမၼရဲ႕ သဘာ၀ပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေနကုန္ သတၱေလာကရဲ႕ ေကာင္းရာမြန္ရာေတြကိုလမ္းညႊန္ျပသရင္း တစ္ေန႔တာ ကုန္လြန္သြားေတာ့တာပဲ။ အားက်ေလးစားမိပါတယ္။
လူေတြက သမုိင္းအေၾကာင္း သိပ္ေျပာၾကတယ္။ ကိုယ့္သမိုင္းကိုယ္ေရးတာ ဘာညာနဲ႔ေပါ့။ သမိုင္းအေၾကာင္းေျပာၾကတာဟာ သူမ်ားအတင္းေျပာမွ ထြက္လာၾကတာမ်ားပါတယ္။ “ေအးကြာ..သူမ်ားအေၾကာင္းေတြ ေျပာမေနပါနဲ႔၊ ကိုယ့္သမိုင္း ကိုယ္ေရးေနၾကတာ”လို႔ ဆိုတတ္ၾကတယ္။ အမွန္တကယ္ ေျပာသူကိုယ္တိုင္ကေတာ့ သမုိင္းတြင္ရစ္စရာ ဘာမွ လုပ္ေဆာင္ျခင္းမရွိ ျဖစ္ေနတာကိုလဲ မိမိတို႔ ပတ္၀န္းက်င္မွာ မၾကာခဏ ေတြ႕ေနၾကရတာပဲ။ ေမြးဖြားျခင္းနဲ႔ ေသဆံုးျခင္းဆိုတဲ့ ဧရာမအရာၾကီးႏွစ္ခုရဲ႕အလယ္ မေယာင္မလယ္ ရပ္တည္ေနၾကရတဲ့ သတၱေလာကသားေတြအတြက္ သမိုင္းေတြအၾကီးအက်ယ္မေရးထိုးႏိုင္ၾကရင္ေတာင္မွ မိမိတို႔ရဲ႕ တစ္ေန႔တာလုပ္ငန္းမွာ အတၱ၊ ပရမွ်တေအာင္ လုပ္ေဆာင္ဖို႔ လုိအပ္လွပါတယ္။
တိရစၧာန္ေတြရဲ႕ လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြနဲ႔ ထူးမျခားနားျဖစ္တဲ့ ကိုယ့္၀မ္းကိုယ့္ခါးလွဖို႔၊ ကိုယ့္မိသားစု ေကာင္းစားဖို႔ စတဲ့ ကိုယ့္ဖို႔ေတြအေၾကာင္းပဲ ေခါင္းထဲမွာထားၿပီး ေလာကၾကီးကို လည္သူစားေလာင္းကစား၀ိုင္းလို သတ္မွတ္လိုက္ၾကေတာ့မလား။ မိမိတို႔ရဲ႕ ေန႔စဥ္လုပ္ငန္းေဆာင္တာေလးေတြကို အိပ္ယာ၀င္ခါနီးတိုင္း စဥ္းစားၾကဖို႔မသင့္ေပဘူးလား။

ေန႔တစ္ေန႔ကို အဓိပၸာယ္ရွိစြာနဲ႔ ျဖတ္သန္းႏိုင္ၾကပါေစ....