အဘိဓမၼာ ရွင္းစရာ
သံကိုသံဖ်က္ သံေခ်းတက္သလို စိတ္ကို မွီၿပီး စိတ္ကို ဖ်က္ဆီးေနတာက စိတ္ရဲ့အပူ အခိုးအေငြ႕ျဖစ္တဲ့ကိေလသာပါ။ စိတ္ထဲကိေလသာ၀င္လာတာနဲ့ စိတ္ရဲ့ထိန္းခ်ဳပ္နိုင္တဲ့ စြမ္းအားေတြ ပ်က္ျပယ္သြားတယ္။ ကိေလသာဟာ ေအးျမတဲ့စိတ္ကို ပူေလာင္ေစတယ္။ စင္ႀကယ္တဲ့စိတ္ကို ညစ္ႏြမ္းေစတယ္။ တရား အရွိကို မျမင္ရေအာင္ ဖံုးအုပ္ထားတယ္။ ေကာင္းမွဳျပဳခြင့္ကို တားျမစ္ပိတ္ပင္ထားတယ္။ စိတ္ကိုနာက်င္ေအာင္ နွိပ္စက္ညွင္းပန္း တယ္။ မလိုခ်င္တာေတြေပးတယ္။
ေရွ႕ကိုသြားသေယာင္ေယာင္ ဟန္ေဆာင္ၿပီး ေနာက္ကိုသာ ျပန္ပို႕ေနတတ္တယ္။
တရားအလုပ္ မလုပ္ရင္ ကိေလသာဟာ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မငဲ့ညွာ မေထာက္ထားဘူး။
အသက္ၾကီးရုံ အခ်ိန္ကုန္ရုံနဲ႔ အလိုအေလ်ာက္ ရပ္တန္႔ ေနာက္္ဆုတ္ သြားတာမဟုတ္ဘူး။ ဘ၀ကူးအာမခံခ်က္ကိုေတာင္ ေမႊေနွာက္္ဖ်က္ဆီးပစ္တတ္တယ္။ တရားကင္းကြာရင္ အသက္ၾကီးေတာ့ ပိုေသာင္းက်န္းတတ္တယ္။ ၾကီးေလ ဆိုးေလ ျဖစ္တတ္တယ္။ ေမာဟ အေမွာင္ကို အကာအကြယ္ယူထားတဲ့ ကိေလသာဟာ စိတ္ရဲ့အက်ိဳးကို လိုလားသေယာင္ မိတ္ေဆြ ဟန္ေဆာင္ၿပီး ၀င္လာတတ္တယ္။
စိတ္နွင္႔ယွဥ္တြဲမိတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ အေတြးအေျပာအလုပ္လြဲေအာင္ စိတ္ကို အလဲတြန္းခ်တတ္တယ္။ ကိုယ္႔စိတ္ကို ကိုယ္လိုသလို မသံုးနိုင္ေတာ့ဘူး။ ကိေလသာဆိုတာ မ်က္စိနဲ႔ၾကည့္လို႔လဲ မျမင္ရဘူး။ လက္နဲကိုင္ၾကည့္လုိ႔လဲ မေတြ႔ရဘူး။ ေခတ္မီစက္ကိရိယာမ်ိဳးစံုနဲ႔ စမ္းၾကည့္လို႔လဲ မရဘူး။
စိတ္မွာ ကိေလသာ၀င္လာရင္ ပူေလာင္ညစ္ႏြမ္း ပင္ပန္း႐ႈပ္ေထြးရတာလဲ အမွန္ပဲ။ ဗုဒၶေက်းဇူးေၾကာင့္ သာ ကိေလသာကို သိရတာပါ။ ကိေလသာ အက်ဥ္း ၁၀၊ အက်ယ္ ၁၅၀၀-ဆိုတာ ဆင္းရဲအပူ တည္ေဆာက္ေရးအဖြဲ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအဖြဲ႕မွာ အ၀ိဇၨာဆိုတဲ့ ေမာဟက ဥကၠ႒-ပါ။ တဏွာဆိုတဲ့ ေလာဘက အတြင္းေရးမွဴးပါ။ က်န္တဲ့ကိေလသာေတြက အဖြဲ႕၀င္ေတြ ပါ။ ဥကၠ႒ အ၀ိဇၨာက အမွန္သေဘာကို ဘာမွမသိ။
အတြင္းေရးမွဴး တဏွာက အလိုၿပီးျပည့္စံုႏိုင္တယ္လို႔ လံုး၀မရွိ။ ခႏၶာပစၥည္းရွာလို႔ မၿပီးစီး မျပည့္၀မီမွာပဲ အိုနာေသၾကရတယ္။ အဲဒီမသိနဲ႔ မျပည့္ဆိုတဲ့ အ၀ိဇၨာတဏွာနဲ႔ပဲ သံသရာလည္ေနၾကရတယ္။ သံသရာဒုကၡ မျပတ္ႏိုင္ေအာင္ ခ်ည္ေႏွာင္ဆက္စပ္ ေပးေနတဲ့ အခိုင္မာဆံုး သံသရာ ႀကိဳး ႏွစ္ေခ်ာင္းျဖစ္ပါတယ္။
ကိေလသာကို ႏိုင္တဲ့လက္နက္က စည္းကမ္းလိုက္နာတဲ့ သီလ၊ အာ႐ံုေပၚ စူးစိုက္တဲ့ သမာဓိ၊ အရွိကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္ႏိုင္တဲ့ ပညာ၊ အဲဒီ သိကၡာသံုးပါးပဲ ရွိတယ္။ ေလာကမွာ အဖိုးတန္ ေက်ာက္ျမက္ ရတနာဆိုတာ ေက်ာက္ခဲ သဲထဲ ေျမထဲက ခက္ခက္ခဲခဲ တူးေဖာ္ၿပီး ျပဳျပင္ေပးႏိုင္မွ အဖိုးတန္အဆင့္ ေရာက္လာႏိုင္သလုိ လူ႔စိတ္ဓာတ္လည္း ကိေလသာဆိုတဲ့ ေက်ာက္ခဲ သဲထဲ ေျမထဲက ခက္ခက္ခဲခဲ ဆြဲထုတ္ၿပီး ျပဳျပင္ေပးႏိုင္မွ စိတ္ေကာင္းေပၚလာပါတယ္။ လူေကာင္း ျဖစ္ခြင့္ ရႏိုင္ပါတယ္။
ကိေလသာဆိုတာ တကယ္ေၾကာက္ရတဲ့ ေၾကာက္ခဲ-အစစ္ပါ။ ယပင့္ေက်ာက္ မဟုတ္ဘူး။ ရရစ္ေၾကာက္ပါ။ လူအခ်င္းခ်င္းေၾကာက္ရတာ ကိေလသာေၾကာင့္ပါ။ သူ႔ကိုေတြးေၾကာက္ေနရတာလဲဲ ကိေလသာေၾကာင့္, ကိုယ္က ေတြးေၾကာက္ေနရတာလဲ ကိေလသာေၾကာင့္ပါ။ ေၾကာက္စရာ ဆင္းရဲအပူ အားလုံး ကိေလသာေၾကာက္ခဲက ျမစ္ဖ်ားခံတာပါ။
(ေယာဆရာေတာ္၏ -အဘိဓမၼာ သိစရာ -စာအုုပ္မွ ထုတ္ႏႈတ္ ပူေဇာ္ပါသည္။)
သံကိုသံဖ်က္ သံေခ်းတက္သလို စိတ္ကို မွီၿပီး စိတ္ကို ဖ်က္ဆီးေနတာက စိတ္ရဲ့အပူ အခိုးအေငြ႕ျဖစ္တဲ့ကိေလသာပါ။ စိတ္ထဲကိေလသာ၀င္လာတာနဲ့ စိတ္ရဲ့ထိန္းခ်ဳပ္နိုင္တဲ့ စြမ္းအားေတြ ပ်က္ျပယ္သြားတယ္။ ကိေလသာဟာ ေအးျမတဲ့စိတ္ကို ပူေလာင္ေစတယ္။ စင္ႀကယ္တဲ့စိတ္ကို ညစ္ႏြမ္းေစတယ္။ တရား အရွိကို မျမင္ရေအာင္ ဖံုးအုပ္ထားတယ္။ ေကာင္းမွဳျပဳခြင့္ကို တားျမစ္ပိတ္ပင္ထားတယ္။ စိတ္ကိုနာက်င္ေအာင္ နွိပ္စက္ညွင္းပန္း တယ္။ မလိုခ်င္တာေတြေပးတယ္။
ေရွ႕ကိုသြားသေယာင္ေယာင္ ဟန္ေဆာင္ၿပီး ေနာက္ကိုသာ ျပန္ပို႕ေနတတ္တယ္။
တရားအလုပ္ မလုပ္ရင္ ကိေလသာဟာ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မငဲ့ညွာ မေထာက္ထားဘူး။
အသက္ၾကီးရုံ အခ်ိန္ကုန္ရုံနဲ႔ အလိုအေလ်ာက္ ရပ္တန္႔ ေနာက္္ဆုတ္ သြားတာမဟုတ္ဘူး။ ဘ၀ကူးအာမခံခ်က္ကိုေတာင္ ေမႊေနွာက္္ဖ်က္ဆီးပစ္တတ္တယ္။ တရားကင္းကြာရင္ အသက္ၾကီးေတာ့ ပိုေသာင္းက်န္းတတ္တယ္။ ၾကီးေလ ဆိုးေလ ျဖစ္တတ္တယ္။ ေမာဟ အေမွာင္ကို အကာအကြယ္ယူထားတဲ့ ကိေလသာဟာ စိတ္ရဲ့အက်ိဳးကို လိုလားသေယာင္ မိတ္ေဆြ ဟန္ေဆာင္ၿပီး ၀င္လာတတ္တယ္။
စိတ္နွင္႔ယွဥ္တြဲမိတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ အေတြးအေျပာအလုပ္လြဲေအာင္ စိတ္ကို အလဲတြန္းခ်တတ္တယ္။ ကိုယ္႔စိတ္ကို ကိုယ္လိုသလို မသံုးနိုင္ေတာ့ဘူး။ ကိေလသာဆိုတာ မ်က္စိနဲ႔ၾကည့္လို႔လဲ မျမင္ရဘူး။ လက္နဲကိုင္ၾကည့္လုိ႔လဲ မေတြ႔ရဘူး။ ေခတ္မီစက္ကိရိယာမ်ိဳးစံုနဲ႔ စမ္းၾကည့္လို႔လဲ မရဘူး။
စိတ္မွာ ကိေလသာ၀င္လာရင္ ပူေလာင္ညစ္ႏြမ္း ပင္ပန္း႐ႈပ္ေထြးရတာလဲ အမွန္ပဲ။ ဗုဒၶေက်းဇူးေၾကာင့္ သာ ကိေလသာကို သိရတာပါ။ ကိေလသာ အက်ဥ္း ၁၀၊ အက်ယ္ ၁၅၀၀-ဆိုတာ ဆင္းရဲအပူ တည္ေဆာက္ေရးအဖြဲ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအဖြဲ႕မွာ အ၀ိဇၨာဆိုတဲ့ ေမာဟက ဥကၠ႒-ပါ။ တဏွာဆိုတဲ့ ေလာဘက အတြင္းေရးမွဴးပါ။ က်န္တဲ့ကိေလသာေတြက အဖြဲ႕၀င္ေတြ ပါ။ ဥကၠ႒ အ၀ိဇၨာက အမွန္သေဘာကို ဘာမွမသိ။
အတြင္းေရးမွဴး တဏွာက အလိုၿပီးျပည့္စံုႏိုင္တယ္လို႔ လံုး၀မရွိ။ ခႏၶာပစၥည္းရွာလို႔ မၿပီးစီး မျပည့္၀မီမွာပဲ အိုနာေသၾကရတယ္။ အဲဒီမသိနဲ႔ မျပည့္ဆိုတဲ့ အ၀ိဇၨာတဏွာနဲ႔ပဲ သံသရာလည္ေနၾကရတယ္။ သံသရာဒုကၡ မျပတ္ႏိုင္ေအာင္ ခ်ည္ေႏွာင္ဆက္စပ္ ေပးေနတဲ့ အခိုင္မာဆံုး သံသရာ ႀကိဳး ႏွစ္ေခ်ာင္းျဖစ္ပါတယ္။
ကိေလသာကို ႏိုင္တဲ့လက္နက္က စည္းကမ္းလိုက္နာတဲ့ သီလ၊ အာ႐ံုေပၚ စူးစိုက္တဲ့ သမာဓိ၊ အရွိကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္ႏိုင္တဲ့ ပညာ၊ အဲဒီ သိကၡာသံုးပါးပဲ ရွိတယ္။ ေလာကမွာ အဖိုးတန္ ေက်ာက္ျမက္ ရတနာဆိုတာ ေက်ာက္ခဲ သဲထဲ ေျမထဲက ခက္ခက္ခဲခဲ တူးေဖာ္ၿပီး ျပဳျပင္ေပးႏိုင္မွ အဖိုးတန္အဆင့္ ေရာက္လာႏိုင္သလုိ လူ႔စိတ္ဓာတ္လည္း ကိေလသာဆိုတဲ့ ေက်ာက္ခဲ သဲထဲ ေျမထဲက ခက္ခက္ခဲခဲ ဆြဲထုတ္ၿပီး ျပဳျပင္ေပးႏိုင္မွ စိတ္ေကာင္းေပၚလာပါတယ္။ လူေကာင္း ျဖစ္ခြင့္ ရႏိုင္ပါတယ္။
ကိေလသာဆိုတာ တကယ္ေၾကာက္ရတဲ့ ေၾကာက္ခဲ-အစစ္ပါ။ ယပင့္ေက်ာက္ မဟုတ္ဘူး။ ရရစ္ေၾကာက္ပါ။ လူအခ်င္းခ်င္းေၾကာက္ရတာ ကိေလသာေၾကာင့္ပါ။ သူ႔ကိုေတြးေၾကာက္ေနရတာလဲဲ ကိေလသာေၾကာင့္, ကိုယ္က ေတြးေၾကာက္ေနရတာလဲ ကိေလသာေၾကာင့္ပါ။ ေၾကာက္စရာ ဆင္းရဲအပူ အားလုံး ကိေလသာေၾကာက္ခဲက ျမစ္ဖ်ားခံတာပါ။
(ေယာဆရာေတာ္၏ -အဘိဓမၼာ သိစရာ -စာအုုပ္မွ ထုတ္ႏႈတ္ ပူေဇာ္ပါသည္။)
0 comments:
Post a Comment