ေယာအသင္း

Wednesday, March 23, 2011

သာသနာျပန္႔ပြားေရးအတြက္ သာသနာ့တာ၀န္မ်ား

သာသနာဟူသည္.. ဘုရားရွင္၏ အဆုံးအမဟု အဓိပၸါယ္ရသည္၊ ဘုရားရွင္၏ အဆုံးအမသည္ မဂ္ေလးပါး၊ ဖုိလ္ေလးပါး၊ နိဗၺာန္ ၊ ပရိယတ္ ဟု ဆယ္မ်ိဳးရွိ၏၊ အမ်ားသိေနၾက ပရိယတၱိသာသနာ ၊ပဋိပတၱိသာသနာ၊ ပဋိေ၀ဓသာသနာတုိ႔ေပတည္း။
၎သာသနာသုံးရပ္ကုိပင္ စတုသစၥ၀ိနိမုေတၱာ ဓေမၼာ နာမ နတၳိ ေဒသနာေတာ္အရ သစၥေလးပါးမွလြတ္ေသာ တရားမရွိဟု မိန္႔ေတာ္မူသည့္အတြက္ သစၥာေလးပါးထဲသုိ႔ ထည့္သြင္းနိဳင္၏၊ ၎သစၥာေလးပါးကုိလဲ သတိ တလုံးတည္းျဖင့္ အႏွစ္ခ်ဳပ္၍ ရနိဳင္သည္သာျဖစ္ပါ၏ ။

ဤသာသနာေတာ္၀ယ္ မၾကည္ညိဳေသးသူတုိ႔ ၾကည္ညိဳလာဖုိ႔ ၾကည္ညိဳျပီးသူတုိ႔ တုိး၍ၾကည္ညိဳဖုိ႔ စည္းကမ္းသတ္မွတ္ျခင္း၊ လုိအပ္သည့္ ကာလ ေဒသ ပုဂၢလကုိၾကည့္၍ တရားေတာ္မ်ား ေဟာၾကားျခင္းတုိ႔ ျပဳရေလသည္၊
ထုိထက္တဆင့္တက္၍ ပါဠိေတာ္ အ႒ကထာ ဋီကာ အာစရိယ၀ါဒ အစုံေလ့လာမွတ္သားျခင္းေပတည္း၊

ကာလာမသုတ္ေတာ္၀ယ္ ျမတ္စြာဘုရားက မာ ပိဋကသမၸဒါေနန.. ပိဋကတ္က်မ္းဂန္နဲ႔ ကုိက္ညီပါျပီဆုိျပီး အေသမမွတ္ယူဖုိ႔ အမိန္႔ေတာ္ရွိေလသည္၊ ဥပမာဆုိရပါမူ.. လူမ်ားအျပစ္ကုိ အၿမဲၾကည့္ရႈေနျခင္းသည္ အကုသုိလ္ျဖစ္၏ အာသေ၀ါတရား တုိးပြား၏ (ဓံ႒၊)ဟု ေဟာေတာ္မူရာ၌…. လူတုိင္းကုိ ဆုိလုိသည္မဟုတ္ေခ်၊ မိဘက သားသမီးအျပစ္ကုိၾကည့္ရေပလိမ့္မည္၊ ဆရာက တပည့္အျပစ္ကုိေထာက္ျပ၍ ဆုံးမရေပလိမ့္မည္၊ သုိ႔ျဖစ္၍လဲ ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္တုိင္ ကုိယ့္ကုိဆုံးမသူကုိ ေရႊအုိးညႊန္ျပသူ(ဓံ႒) နိဓီနံ၀ ပ၀တၱာရံ ယံ ပေႆ ၀ဇၨဒႆိနံ အစခ်ီ၍ ေဟာေတာ္မူရျပန္၏ . ဆုိလုိသည္မွာ အသိမၾကြယ္ နဳနယ္သည့္ စာေပေပတံျဖင့္ အမ်ားသူငါကုိ မတုိင္းတာအပ္၊ ႏႈိင္းခ်ိန္ေလ့လာ၍ သုံးသပ္ဆုံးမအပ္သည္သာျဖစ္၏ ။

သုိ႔ျဖစ္၍ ဘုရားေဟာၾကားသည့္ ပိဋကတ္သုံးပုံ မကြယ္ေအာင္ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ျခင္းသည္ သာသနာတည္ေၾကာင္းအလုပ္ကုိ လုပ္ေနသည္ဟု မွတ္သားအပ္၏ ။
မွန္ပါ၏ သုတ္ ဝိနည္း အဘိဓမၼာ ပရိယတၱိဓမၼမ်ားေပ်ာက္ကြယ္ လွ်င္ကား ေနဝင္သကဲ႔သုိ႕ တစ္ေလာကလုံး အေမွာင္ဖုံးကြယ္လိမ္႔မည္ဟု (အံ-႒-၁၇၂) ၌မိန္႔ၾကားေတာ္ မူခဲ႔ေလသည္။ သာသနာေတာ္ တည္ တံ႔ျပန္႔ပြားဖုိ႔ရန္ ပရိယတၱိဓမၼကုိ ထိန္းသိမ္းေစာင္႔ေရွာက္ဖုိ႔လိုအပ္ပါသည္။ မွန္၏ သက္ေတာ္ရွည္ ဘုရားရွင္တုိ႔၏ သာသနာသည္ မ်က္ေမွာက္သာဝက တစ္ဆက္ေလာက္သာတည္တံ႔ၿပီး ဆက္လက္ မတည္တ႔ံသည္မွာ ပရိယတၱိဓမၼမရွိျခင္းေၾကာင္႔သာ ျဖစ္ပါသည္။

ဘုရားရွင္၏ သုတၱန္ေဒသနာမ်ား၌ သာသနာကြယ္ျခင္း တည္ျခင္းအေၾကာင္းမ်ားကုိ အလ်ဥ္းသင့္သလုိ ေဟာေတာ္မူခဲ့၏ ၊ အသိမ်ားသည့္ သာသနာကြယ္ေၾကာင္းမွာ အဂုၤတၱိဳရ္လာ သာသနာကြယ္ေၾကာင္း တရားေပါင္းကား ရဟန္းမ်ားတုိ႔ တရားမနာ စာေပမသင္ ႏႈတ္တြင္မေဆာင္ သိေအာင္မမွတ္ ဓမၼာနဳဓမၼ ပဋိပတ္ကြာ ဤငါးျဖာတည္း၊

ေနာက္လာထုိ႔ျပင္ စာသင္ပယ္ေလ်ာ က်ယ္မေဟာက်၊ က်ယ္မခ်ႏွင့္၊ က်ယ္စြာမအံ၊ မၾကံမစည္ ဤငါးလီတည္း၊
၀ါ တနည္းမွာ အကၡရာပုဒ္ ပါဌ္ ေလ့က်က္သင္က် စာခ်သူရွား လာဘ္မ်ားေအာင္ၾကံ ခုိက္ရန္ျဖစ္ပြား ဤငါးပါးသည္ ဘုရားသာသနာ ကြယ္ေၾကာင္းတည္း.. ဆုိတဲ့ အဂၤုတၱရနိကာယ္လာ သုတၱန္ကုိ အသိမ်ားလွေပ၏ ။

ဓမၼပဒတြင္မူ အယသာ၀ မလံ သမု႒ိတံ.အစခ်ီကာ သံကုိ သံဖ်က္ သံေခ်းတက္သကဲ့သုိ႔ သာသနာေတာ္ကုိလဲ သာသနာေတာ္အတြင္းက ရဟန္းေတာ္မ်ားကသာ ဖ်က္သည္..ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏.. သတိထားဖြယ္ေကာင္းေလစြ..
ဤေနရာ၌ ရဟန္းေတာ္မ်ားေရာ လူ၀တ္ေၾကာင္ ဒကာ ဒကာမမ်ားပါ သက္ဆုိင္သည့္ သာသနာကြယ္ေၾကာင္း တည္ေၾကာင္းမ်ားကုိ မွ်ေ၀လုိပါ၏ ။

၁။ ဘုရားရွင္ကုိ မရုိေသျခင္း၊
၂။ တရားေတာ္ကုိ မရုိေသျခင္း၊
၃။ သံဃာေတာ္ကုိ မရုိေသျခင္း၊
၄။ မိမိအက်င့္သိကၡာကုိ မရုိေသျခင္း၊
၅။အခ်င္းခ်င္း ရုိေသေလးစားမႈ မရွိျခင္း၊ ဒီသေဘာတရားငါးမ်ိဳး သာသနာေတာ္မွာျဖစ္လာရင္ သာသနာမတည္နိဳင္ဘူး၊ သာသနာကြယ္ေတာ့မယ္လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။

ေျဗာင္းျပန္အေနအားျဖင့္ သာသနာႏွင့္တာ၀န္ဟုလည္း ဆုိထုိက္လွ၏ ။ သာသနာတည္ဖို႔အတြက္ သာသနာ မကြယ္ဖုိ႔အတြက္ ဒီတာ၀န္ေတြလုပ္ေဆာင္ရမည္ဟု မွတ္သားနိဳင္၏ ။
ဘုရားရွိခုိးျခင္း၊ ဂုဏ္ေတာ္ပြားျခင္း၊တရားေတာ္မ်ားျဖန္႔ေ၀ျခင္း၊ ထိန္းသိမ္းျခင္း၊ျပန္႔ပြားေအာင္ေဆာင္ရြက္ျခင္း၊ ေရးသားျခင္း၊ ပုိ႔ခ်ျခင္း၊ မိမိကုိယ္က်င့္သိကၡာကုိ တန္ဖုိးထား ေလးစားျခင္း၊ အခ်င္းခ်င္း ညီညြတ္ေအာင္ေျပာဆုိျခင္း၊ ရုိေသျခင္း။ ႏွိမ့္ခ်ဆက္ဆံျခင္းမ်ားသည္ သာသနာေတာ္တည္ျခင္း၏ အေၾကာင္း သူေရာ ငါပါ လုပ္ရမည့္ တာ၀န္ဟု နားလည္မွတ္သားအပ္၏၊ ဤကား ကိမိလသုတၱန္အလုိ ဆုိျခင္းေပတည္း။

အႏွစ္ခ်ဳပ္ဆုိရလွ်င္

သူတစ္ပါးအျပစ္ကုိ မေမးဘဲ ေျပာေလ့ရွိသူ
ေမးလွ်င္ေတာ့ အေတာမသတ္ တရစပ္ ေျပာတတ္သူ
မိမိအျပစ္ကုိ ေမးေသာ္လည္း ဖုံးဖိထားသူ
မေမးဘဲေနေသာ္ မိမိအျပစ္ကုိ လုံး၀ဖုံးထားတတ္သူ.သည္ သူေတာ္ေကာင္းမဟုတ္ သူေတာ္ေကာင္း စိတ္ဓာတ္ရွိသူမဟုတ္ဟု ဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူသည့္အတြက္ ငါလုပ္သင့္တာလုပ္မိရဲ့လား၊ မလုပ္သင့္တာေတြလုပ္မိေနလားလုိ႔ မိမိကုိယ္ကုိ ဆင္ျခင္ရင္း သူေတာ္ေကာင္းႏွလုံးသားျဖင့္ ဘုရားသာသနာကုိ တတ္နိဳင္သမွ် ဥာဏ္မွီသမွ် ေစာင့္ေရွာက္ၾကပါစုိ႔။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ တရားေတာ္ေဒသနာေတာ္တုိ႔သည္ က်ယ္၀န္းနက္ရႈိင္းလွစြာ၏ ၊

Tuesday, March 8, 2011

နားၾကားပ်င္းကပ္တယ္.. (သုိ႔) ပုဂၢိဳလ္အေနအထားကုိ ဓမၼျဖင့္ တုိင္းတာျခင္း..

ျမန္မာစကားမွာေတာ့ ကုိယ္မၾကားခ်င္တဲ့အရာ ကုိယ္သေဘာမက်တဲ့အရာ ကုိယ္လက္မခံနိဳင္တဲ့အရာေတြမွာ.. လာေျပာမေနနဲ႔ နားၾကားပ်င္းကပ္တယ္..လုိ႔ ေျပာဆုိၾကပါတယ္။ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ကလဲ ဒီလုိသေဘာတရားေတြကုိ ေစာစီးစြာေဖာ္ထုတ္ေဟာျပေတာ္ မူခဲ့တယ္၊ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးက အျခားပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး(မိတ္ေဆြျဖစ္ေစ၊ဆရာျဖစ္ေစ၊ မိဘျဖစ္ေစ၊ သားသမီးျဖစ္ေစ)ကုိ ဒီလုိစကားေတြ ေျပာတဲ့အခါ သူတုိ႔က နားၾကားပ်င္းကပ္လိမ့္မယ္တဲ့၊ သင့္ရဲ့အေကာင္းဆုံးေျပာျပတဲ့ စကားကုိ သူတုိ႔က လက္ခံၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး..တဲ့..

၁၊ သဒၶါတရားမရွိတဲ့သူကုိ သဒၶါတရားနဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့စကား သြားေျပာရင္ နားၾကားပ်င္းကပ္လိမ့္မယ္၊
(ကုိယ္ေျပာတဲ့စကားကုိ အေကာင္းမထင္ဘူး)။

ဘုရား တရား သံဃာ ရတနာသုံးပါးကုိ ၾကည္ညိဳေလးစားတဲ့သူက ဘုရားအေၾကာင္း တရားအေၾကာင္း သံဃာအေၾကာင္းကုိ ေျပာျပတဲ့အခါ သဒၶါတရားမရွိသူေတြက ဒီလုိစကားမ်ိဳးကုိ နားေထာင္ခ်င္မွာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဘာေတြလာ ေျပာေန တာလဲ..ေၾကာင္သူေတြ ၾကြက္သူခုိးပါကြာ.. ေျပာေတာ့ ဘုရား ဘုရားနဲ႔ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ ကုိးယုိ႔ ကားယားလုပ္တဲ့သူပါ..လုိ႔ ျပန္ေျပာပါလိမ့္မယ္။

တကယ္လုိ႔ ျပန္မေျပာဘူးဆုိရင္ေတာင္ မၾကိဳက္တဲ့အမူအရာျပလိမ့္မယ္၊ တရားေခြေလးဖြင့္လုိက္ရင္ အကုန္လစ္ေျပးကုန္ပါတယ္။ လစ္မေျပးလဲ အိပ္ငုိက္ကုန္ပါတယ္.. ဒီသေကၤတ ဒီသေဘာတရားေတြဟာ သဒၶါတရားမရွိတဲ့အတြက္ သဒၶါတရားနဲ႔ဆက္စပ္တဲ့ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြေပၚမွာ စိတ္၀င္စားမႈ မျပသျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။

ဘုရားရွိခုိးတာ ဘုရားစာရြတ္တာ တရားနာယူတာ.. တရားစကားေျပာတာ တရားေဆြးေႏြးတာ သံဃာေတာ္မ်ားကုိဖူးေျမာ္တာ..သံဃာေတာ္တုိ႔ရဲ့ စကားကုိ မွတ္သားနာယူတာဟာ သဒၶါတရား ရွိသူမ်ားရဲ့ ျပယုဂ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရား တရား သံဃာ ရတနာသုံးပါးကုိ ေလ့လာလုိက္စားတဲ့အတြက္ စိတ္ခ်မ္းသာတာ ပီတိျဖစ္ရတာ ဘ၀ေနနည္း ရတာ.စတဲ့သေဘာတရားေတြကုိ သဒၶါတရား မရွိတဲ့သူက မသိပါဘူး။

မသိေတာ့ ဘုရားသံ တရားသံ သံဃာသံ ဘုန္းၾကီးသံၾကားရင္ နားၾကားပ်င္းကပ္ေနေတာ့တာပါ။ သဒၶါတရားရွိသူက်ေတာ့ ဒီလုိအသံေတြကုိ ထပ္ခါထပ္ခါ ၾကားခ်င္ေနပါတယ္.. ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶရွင္ေတာ္က ေဟ့..သဒၶါတရားမရွိတဲ့သူကုိ သဒၶါတရားနဲ႔ ဆက္စပ္တာေတြ သြားမေျပာနဲ႔၊ သြားေျပာလဲ နားၾကားပ်င္းကပ္လိမ့္မယ္တဲ့၊ (အသဒၶႆ သဒၶါကထာ ဒုကၠထာ)။

၂။ ကုိယ့္က်င့္တရား မေကာင္းတဲ့သူကုိ ကုိယ့္က်င့္တရား(သီလ)နဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့စကား သြားမေျပာနဲ႔ နားၾကားပ်င္းကပ္လိမ့္မယ္.တဲ့။

ဟုတ္ပါတယ္ ကုိယ္က်င့္တရားမေကာင္းတဲ့သူဟာ ဘယ္သူက ကုိယ္က်င့္တရား သိပ္ေကာင္းတာ.ဘယ္သူက လိမ္မာတာ ဘယ္သူကေတာ့ အေနအထုိင္ အေျပာအဆုိရုိးသားတာ..စတဲ့ စကားေတြကုိ နားမေထာင္ခ်င္ေပဘူး။ ကုိယ့္က်င့္တရားမေကာင္းသူရဲ့ စိတ္ထဲမွာ သူလုိပဲ ကုိယ္က်င့္တရား မေကာင္းသူ ကိုယ္က်င့္တရား အားနည္းသူေတြကုိ သေဘာက်ေနေတာ့တာပါ၊ ကုိယ့္က်င့္တရား မေကာင္းသူေတြရဲ့ အျပဳအမူ အေျပာအဆုိေတြကုိ သေဘာက်ေနတတ္ပါတယ္။

ဘုရားေက်ာင္းကန္သြားျပီး ဥပုသ္ေစာင့္ဖုိ႔ သီလယူဖုိ႔ေျပာဆုိတုိက္တြန္းတဲ့အခါ ေျပာဆုိတုိက္တြန္းသူကုိ မုန္းပစ္တတ္ပါတယ္။ သူ႔ကုိျမင္ရင္ စိတ္ထဲမွာ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနတတ္တယ္။
အတင္းအဖ်င္းေျပာတဲ့စကား၀ုိင္း တေနကုန္ေျပာလုိ႔ ဘာတစ္ခုမွ အက်ိဳးမျဖစ္တဲ့ စကား၀ုိင္းမွာဆုိရင္ေတာ့ ထိပ္ဆုံးကေန တက္တက္ၾကြၾကြၾကီး ပါ၀င္တတ္ပါတယ္။ဒါဟာ သီလမရွိသူ ကုိယ့္က်င့္တရားမေကာင္းသူေတြရဲ့ ျပယုဂ္တစ္ခုပါ ၊

ကုိယ့္စိတ္ဓာတ္ရဲ့ အေနအထားကုိ ကုိယ့္ရဲ့လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြက သက္ေသျပတယ္ မဟုတ္လား၊ ဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားက သီလမရွိသူ(ကုိယ္က်င့္တရားမေကာင္းသူ)ကုိ သီလ(ကုိယ္က်င့္တရားနဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့စကား) သြားေျပာရင္ နားၾကားပ်င္းကပ္မယ္..လုိ႔ ေဟာျပေတာ္မူတာပါ၊( (ဒုႆီလႆ သီလကထာ ဒုကၠထာ)။

၃။ အၾကားအျမင္နည္းတဲ့သူကုိ ဗဟုသုတနဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့စကား ေျပာၾကားရင္ နားၾကားပ်င္းကပ္မယ္..တဲ့..

ဗဟုသုတေလ့လာလုိက္စားမႈ နည္းေတာ့ ဘာမွမသိ၊ ဘာ ဗဟုသုတမွမရွိ၊ အိမ္ရယ္ အလုပ္ရယ္ ထမင္းစားတာရယ္ တီဗီၾကည့္တာရယ္ေလးခုေလာက္ပဲ စိတ္၀င္စားေတာ့တာပါ၊ က်န္တဲ့ ဗဟုသုတပုိင္းဆုိင္ရာ စကားရပ္ေတြ စာအုပ္စာေပအေၾကာင္းေတြကုိေျပာတဲ့အခါ..ဒါေတြက ထမင္းစားရတာ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ.. စိတ္မ၀င္စားပါဘူး လုိ႔ ျပန္ေျပာတတ္ပါတယ္. ကမၻာၾကီးရဲ့ အုိဇုိးလႊာ ပါးတာ ထူတာထက္ ထမင္းစားရဖုိ႔သာအဓိကပါဗ်ာ.လုိ႔လဲ ထိထိခုိက္ခုိက္ စကားလုံးေတြကုိ ေျခြခ်တတ္ပါေသးတယ္. ဗဟုသုတ ေလ့လာလုိက္စားသူကေတာ့ ဗဟုသုတ ျဖစ္ေစမယ့္ စကားမ်ိဳးေတြကုိ ႏွစ္သက္သေဘာက်တတ္သလုိ အလ်ဥ္းသင့္သလုိ ပါ၀င္ေဆြးေႏြးေလ့တတ္ပါတယ္.. ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ၾကိဳတင္ျမင္ေတာ္မူ သိေတာ္မူပါတယ္.. အၾကားအျမင္ ဗဟုသုတနည္းတဲ့သူကုိ ဗဟုသုတနဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့စကား သြားမေျပာနဲ႔..နားၾကားပ်င္းကပ္လိမ့္မယ္တဲ့.။.(အပၸႆုတႆ သုတကထာ ဒုကၠထာ)။

၄။ ႏွေျမာတဲ့သူ ကပ္ေစးနဲတဲ့သူကုိ စြန္႔လႊတ္ဖုိ႔ ေပးကပ္ဖုိ႔ လွဴဖုိ႔သြားမေျပာနဲ႔၊ နားၾကားပ်င္းကပ္လိမ့္မယ္.တဲ့။

ကုိယ္လက္ထဲမွာရွိတဲ့ ပစၥည္းကုိ လူမ်ားေတြကုိ မွ်ေ၀ေပးနိဳင္တဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ိဳးဟာ စိတ္ဓာတ္အဆင့္ျမင့္သူေတြသာ လုပ္နိဳင္တဲ့အလုပ္ပါ၊ ဗုဒၶဘာသာရယ္ ခရစ္ယာန္ရယ္ အစၥလာမ္ရယ္ မဟုတ္ဘဲ၊ ဘယ္ဘာသာ၀င္မဆုိ ကုိယ့္ရွိတဲ့ပစၥည္းကုိ ကုိယ့္အတြက္ မိသားစုအတြက္ ပတ္၀န္းက်င္အတြက္ နိဳင္ငံနဲ႔လူမ်ိဳးအတြက္ မွ်ေ၀ေပးနိဳင္သူမွ လူေကာင္းလုိ႔ ေျပာရမယ္၊ အဆင့္ျမင့္တဲ့သူလုိ႔ ဆုိရပါမယ္၊ ႏွေျမာတဲ့သူကေတာ့ ေပးရမယ္ဆုိတဲ့စကား လွဴရမယ္ဆုိတဲ့စကားမ်ိဳးကုိ မၾကားလုိပါဘူး၊ ဘယ္သူေတြ ဘယ္ေနရမွာ ဘယ္ေလာက္လွဴေနတယ္ဆုိတာကုိ အသိအမွတ္ျပဳဖုိ႔ ၀န္ေလးတတ္တယ္၊ လွဴတာနဲ႔ဆက္စပ္တဲ့စကား မၾကားလုိဘူး၊

ဒါေၾကာင္း ျမတ္စြာဘုရားက ႏွေျမာတဲ့သူကုိ လွဴတာနဲ႔ဆက္စပ္တဲ့စကားသြားေျပာရင္ နားၾကားျပင္းကပ္လိမ့္မယ္.လုိ႔ ေဟာေတာ္မူတာျဖစ္ပါတယ္၊( မစၦရိယႆ စာဂကထာ ဒုကၠထာ)၊

၅။ ပညာမရွိတဲ့သူကုိ ပညာနဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့စကား သြားေျပာရင္ နားၾကားပ်င္းကပ္လိမ့္မယ္.တဲ့..

ဒီေနရာမွာ ပညာဆုိတာက ၀ိပႆနာပညာကုိ ဆုိလုိပါတယ္၊ ရုပ္တရား နာမ္တရားေတြအေၾကာင္းေျပာရင္ အိပ္ခ်င္တယ္. နားမေထာင္ခ်င္ဘူး စိတ္မ၀င္စာဘူး၊ တရားထုိင္တယ္ဆုိတာ အလုပ္မရွိတဲ့သူေတြလုပ္တဲ့ အလုပ္လုိ႔ သူကယူဆတယ္၊ တရားထုိင္သူေတြကုိေတာင္ သူက သနားသေယာင္ေယာင္ ေျပာျပစ္လုိက္ေသးတယ္..တကယ္ေတာ့ တရားထုိင္တဲ့အတြက္ ဘ၀စိတ္ခ်မ္းခ်မ္း သာသာေနရပုံ. ဆင္းရဲဒုကၡကေန လြတ္ေျမာက္နိဳင္ပုံေတြကုိ မသိရွာေတာ့ သူက တရားထုိင္သူေတြကုိ သနားသလုိလုိ ေျပာေနတတ္ျပန္တယ္..ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶက ပညာမရွိတဲ့သူေတြကုိ ပညာနဲ႔ဆက္စပ္တဲ့စကား သြားေျပာရင္ နားၾကားပ်င္းကပ္လိမ့္မယ္လုိ႔ ေဟာေတာ္မူခဲ့တာပါ၊
မိမိစရုိက္နဲ႔ ဆန္က်င္ဖက္ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ့ အေနအထားကုိ သတိထားျပီး မိမိပတ္၀န္းက်င္မွာ စိတ္ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနနိဳင္ဖုိ႔ အေရးၾကီးပါတယ္။

အဂုၤတၱရနိကာယ၊ ဒုကၠထာ သုတၱံကုိ ျပန္လည္ပူေဇာ္ပါသည္။ အရွင္တိကၡဥာဏာလကၤာရ

(သိလုိေရးျဖင့္ ေမးေလွ်ာက္ထားသူ မဆုရည္(စကၤာပူ)သုိ႔ )

Friday, February 25, 2011

အဓိက.က ကုိယ္ပါပဲ

ေစတနာဆိုးႏွင့္
ရင္ဆုိင္တုိးေသာ္လည္း
မိမိဘက္က
ႏွလံုးသြင္းေကာင္းလွ်င္
ကုသိုလ္စိတ္ ျဖစ္၏ ။

...ေစတနာေကာင္းႏွင့္
အေၾကာင္းဆံုသည့္တုိင္
မိမိဘက္က
ႏွလံုးသြင္းညံ့လွ်င္
အကုသိုလ္စိတ္ ျဖစ္၏ ။
ကုသိုလ္-အကုသိုလ္ ဟူသည္
သူတစ္ပါး ေပးသည္မဟုတ္ ။
မိမိကသာ ယူသူျဖစ္ပါ၏ ။

ေတာရေပ်ာ္ မေလးျငိမ္၏ အဆုိအမိန္႔ ခံယူခ်က္ကုိ သေဘာက်တဲ့အတြက္ ျပန္လည္မွ်ေ၀ပါတယ္.. မိမိအၾကိဳက္ေပါ့.

Wednesday, February 23, 2011

အနာဂတ္ကိုေမွ်ာ္ၾကည့္ပါ

ခက္ေတာ့ခက္တယ္၊ ခက္တာက ေျပာရလည္းခက္ ဆိုရလည္းခက္ လုပ္ရလည္းခက္တယ္လို႕ဆိုရမွာပဲ၊ တကယ္လည္း ေနရာတိုင္း အခက္ကေတြ႔ေနတာကိုးဗ်။ သာသနာေတာ္ထဲမွာက ပိုေတာင္ခက္လာေသး အဓမၼနဲ႕ ဓမၼက ဘုရားရွင္သက္ေတာ္ ထင္ရွားရွိကတည္းကိုက အားျပိဳင္လာေနၾကတာ ဒီဘက္ေခတ္ေရာက္လာတဲ့အထိပဲ။

အဓမၼေတြမ်ားလာေလေလ လူအပါအ၀င္ သုံးဆယ္တစ္ဘုံသားေတြအတြက္ အပါယ္ေလးဘုံ ပိုျပီးက်ယ္ျပန္႕ လာေလေလပဲ ၊အေယာင္ျပဓမၼကိုဖန္တီးရင္းအဓမၼကိုဖန္တီးေနၾကတဲ့ ေလာကဖ်က္သတၱ၀ါေတြ လူေယာင္ဖန္ဆင္းျပီး
ေလာကထဲေရာက္ေနၾကတာ မနည္းဘူးေကာ။ အဲလိုေလာကဖ်က္သတၱ၀ါေတြေၾကာင့္တရားရိပ္သာေတြက စီပြားေရး ကုမၸဏီတစ္ခုလိုျဖစ္လာေနၾကတယ္။

ရိပ္သာျဖစ္ေျမာက္ေရးအတြက္ အမ်ားဆုံးလွဴနိုင္တဲ့သူက ဒီရိပ္သာရဲ႕ဥကၠ႒ေတြျဖစ္လာျပီး တာ၀န္ရွိဆရာေတာ္ေတြကိုမ်က္ကြယ္ျပဳ ေဘးမွာထားျပီးေက်ာင္းေဂါပကလို႕ေျပာရမလား ရိပ္သာအက်ဳိးေတာ္ေဆာင္အဖြဲလို႕ေျပာရမလားအဲဒီအဖြဲ႔ေတြက အဲဒီရိပ္သာကို အားလုံးခ်ဳပ္ကိုင္ အာဏာသိမ္းေတာ့တာပါပဲ။

ျပီးေတာ့ရိပ္သာေတြထဲမွာက စီပြားေရးသမား သူေ႒းၾကီးေတြေပါလာေတာ့ ဘုရားတကာအမည္ခံျခင္တဲ့ သူေ႒းေလးေတြက အခြင့္အေရးရဖို႕ဒီသူေ႒းၾကီးေတြနဲ႕အဆက္သြယ္ရျခင္ေတာ့ မလွဴခ်င္လည္းလွဴျပီးရိပ္သာထဲမွာေနရာရေအာင္ယူျပီး ေနာက္ေတာ့အားျပိဳင္လာၾကတယ္ေဂါပကေနရာလုပြဲေပါ့ဗ်ာ၊ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ဆီကို ဘယ္သူကဘယ္လိုဘုရား
ဘယ္၀ါကဘယ္နည္းဘုရား ဆိုသလို တိုင္ဦးရာနိုင္ဆိုသလိုျဖစ္ေနၾကတာလည္းမနည္းပါလား။

က်ေနာ္အားလုံးကိုမဆိုလိုပါ တကယ္ကိုယ္က်ဳိးစြန္႕ျပီးလုပ္ေနတဲ့သူေတာ္ေကာင္းအနည္းငယ္ရွိေနပါသည္ အမ်ားစုကေတာ့ ရိပ္သာတစ္ခုခု နာမည္ၾကီးေက်ာင္းတိုက္တစ္ခု နာမယ္ၾကီးဆရာေတာ္တစ္ပါးပါးကို အိပ္ထဲထည့္ခ်င္ေသာေစတနာက
သာသနာေတာ္ကိုခ်ည္းေျမာက္ေထာက္ပံ့ခ်င္စိတ္ထက္ပိုပါသည္။

ဆရာဒကာလက္တြဲညီမွသာသနာအေရာင္တက္မည္ကို သိပါေသာ္လည္း တစ္ဦအမွားကို တစ္ဦးက မေထာက္ပဲေနေသာ္
သာသနာေတာ္ပ်က္လိမ့္မည္၊ အခုက်ေနာ္တို႕ေခတ္မွာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ သာသနာေတာ္ကိုမပ်က္ပ်က္ေအာင္နည္းေပါင္းစုံနဲ႕ အဖ်က္ခံေနရတယ္လို႕ က်ေနာ္ထင္သည္၊ ေငြရွိသူကေငြနဲ႕ဖ်က္သည္၊အာဏာရွိသူက အာဏာနဲ႕ဖ်က္သည္
သာသနာေတာ္ကိုျပဳခ်င္ေရာင္ေဆာင္ျပီး မဟုတ္ေသာ၀ါဒျဖင့္ သာသနာေတာ္ကိုဖ်က္ဆီးေနၾကသူမ်ားလည္း ရွိပါသည္၊

ပိုျပီးေတာ့သနားစရာေကာင္းတာက လုပ္သမွ်မွန္တယ္ထင္ျပီးလိုက္လုပ္ေနၾကေသာ ေနာက္လိုက္မ်ားျဖစ္ၾက၏
ဒီေတာ့ ကိုယ့္လုပ္ရပ္ဟာ သာနာေတာ္အတြက္ အက်ဳိးျဖစ္ေစလား အက်ဳိးမဲ့လား အနာဂတ္ကိုၾကည့္ေပးပါလို႔။

ျငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ
ဥပသကာ

ကုိဥပါသကာ အီးေမးလ္မွ ေပးပုိ႔လာသည္ကုိ ျပန္လည္မွ်ေ၀ပါသည္။ ဟုတ္သင့္သေလာက္ေတာ့ ဟုတ္ေနၾကဟန္ရွိပါသည္။ စာရင္းဇယားမရွိ၍ ေသခ်ာေတာ့ မသိပါ။ (အရွင္ေယာ)

Saturday, February 12, 2011

မေပါင္းသင္းသင့္သူမ်ား

(၁) မေကာင္းမႈကို ျပဳသူမ်ား

(၂) မုသားေျပာတတ္သူမ်ား

(၃) ကိုယ္က်ိဳးကုိသာ အလိုရွိလို ့ ဆည္းကပ္လာသူမ်ား

(၄) အေယာင္ေဆာင္ သူေတာ္ေကာင္းမ်ား

(၅) ႏႈတ္နဲ ့သာ အေဆြခင္ပြန္းဖဲြ ့တတ္ၿပီး ကုိယ္မပါတဲ့သူမ်ား

(၆) ႏႈတ္ေျပာတစ္ျခား အလုပ္တစ္ျခား ျပဳမူေျပာဆိုတတ္သူမ်ား

(၇) အရွက္အေၾကာက္ မရွိတဲ့သူမ်ား

(၈) ေက်းဇူးကို မသိတတ္သူမ်ား

(၉) မုန္းလြယ္ ခ်စ္လြယ္ေသာ စိတ္ရွိသူမ်ား

(၁၀) အႏ ၱရာယ္ျပဳရေအာင္ ေပါင္းေဖာ္လာသူမ်ား

(၁၁) စကားမတည္၊ ဒုစရိုက္အလုပ္ေတြကို ျပဳလုပ္ၿပီး ေတြ ့သမွ်သတၱ၀ါေတြကို

ညွင္းဆဲတတ္သူမ်ား

(၁၂) စကားသာေျပျပစ္ၿပီး စိတ္မပါပဲ ဟန္ေဆာင္ေပါင္းကာ အခြင့္အေရးရွာတတ္တဲ့ သူမ်ား

(၁၃) ျမင္ျမင္သမွ်ကို လိုခ်င္မက္ေမာတတ္တဲ့အျပင္ မိတ္ေဆြကိုပါ ဖ်က္ဆီးသြားတတ္သူမ်ား

(၁၄) ႏႈတ္ကသာခ်ိဳသာၿပီး စိတ္ေကာက္တတ္တဲ ့သူမ်ား။

(ကိုယ္က်င့္မဂၤလာ - အရွင္ကုမာရ)

Friday, February 4, 2011

ေယာအသင္း(မေလးရွား)ရဲ့ ဆြမ္းဆက္ကပ္လွဴဒါန္းပဲြ

ေယာအသင္း(မေလးရွား) အသင္းသူ အသင္းသားမ်ား

ေယာအသင္းဆြမ္းဆက္ကပ္လွဴဒါန္းပဲြသုိ႔ ၾကြေရာက္ေတာ္မူၾကသည့္ သံဃာေတာ္မ်ား

စကၤာပူေရာက္ ေယာနယ္သူ ေယာနယ္သားမ်ားစုေပါင္း၍ ေယာအသင္း(စကၤာပူ)ကုိ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္က စတင္ဖဲြ႔စည္းသကဲ့သုိ႔ မေလးရွားနိဳင္ငံေရာက္ ေယာသူ ေယာသားမ်ားကလည္း ၂၀၀၈ ခုႏွစ္မွာပင္ ေယာအသင္း(မေလးရွား)ကုိ စတင္ဖဲြ႔စည္းခဲ့သည္။
ေယာသူ ေယာသားအခ်င္းခ်င္း မၾကာမၾကာေတြ႔ဆုံနိဳင္ရန္၊ လူမႈေရးအခက္အခဲမ်ား ၀ုိင္း၀န္းေျဖရွင္း၇န္ႏွင့္ အခါအားေလ်ာ္စြာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ စုေပါင္းျပဳလုပ္ၾကရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ဖဲြ႔စည္းတည္ေထာင္ခဲ့ေသာ ေယာအသင္းသည္ ယခုအခါ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္၍ သုံးႏွစ္တာ ကာလသုိ႔ပင္ ေရာက္ရွိလာခဲ့ျပီျဖစ္သည္။

ႏွစ္သစ္ကူးပဲြမ်ား သီတင္းကၽြတ္ တန္ေဆာင္တုိင္ႏွင့္ အားလပ္ရက္မ်ားတြင္ ေယာသူ ေယာသားအခ်င္းခ်င္းစုေပါင္း၍ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈျပဳျဖစ္ခဲ့ၾကသည္၊ ေတြးလုိက္တုိင္း ၾကည္နဴး၀မ္းေျမာက္စရာ ေကာင္းလွ၏။ ယခုလည္း ေယာအသင္း မေလးရွားမွ ကြာလာလမ္ပူရွိ ရတနာရာမေက်ာင္း၌ သံဃာေတာ္ (၄၅)ပါးအား စုေပါင္း ဆြမ္းဆက္ကပ္လွဴဒါန္းျပီး ဂန္႔ေဂါျမိဳ႔ က်က္သေရေဆာင္ ေဖာင္ေတာ္ဦးေစတီေတာ္ျမတ္ ျပန္လည္ျပဳျပင္ေရးအတြက္ အလွဴေငြ ၂ သိန္းတိတိ ေပးအပ္လွဴဒါန္းခဲ့ၾကသည္။ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔ ခ်ီးမြမ္းသည့္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈကုိ ျပဳလုပ္ၾကျခင္းလည္းျဖစ္ပါ၏။

ထုိ႔အျပင္ ေယာအသင္း(မေလးရွား)သည္ ေထာင္အတြင္းေရာက္ရွိေနေသာ ေယာသူ ေယာသားမ်ားအား ေငြေၾကးစုိက္ထုတ္၍ အျပင္ဖက္ေရာက္ေအာင္ ကူညီေပးျခင္း ျမန္မာျပည္သုိ႔ ျပန္လည္ပုိ႔ေဆာင္ေပးျခင္းမ်ားလည္း ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။ ဘုရားရွင္၏လမ္းစဥ္ျဖစ္ေသာ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္မ်ားအက်ိဳးကုိ တတ္နိဳင္သေလာက္ ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးၾကျခင္းလည္း ျဖစ္ပါ၏။
မွန္ပါ၏.. ကုသုိလ္ေကာင္းမႈကုိ နည္းသည္ဟူ၍ အထင္မေသးရာ၊ ေကာင္းကင္မွ မုိးေပါက္သည္ အနည္းငယ္စီပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း ေရအုိးစသည္ကုိျပည့္ေစသကဲ့သုိ႔ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ကုိလည္း အနည္းစီျပဳလုပ္ ဆည္းပူလွ်က္ တုိးေအာင္မ်ားေအာင္ ျပဳလုပ္ရာ၏..ဟု ဘုရားရွင္ကုိယ္တုိင္ လမ္းညႊန္ေတာ္မူခဲ့ေလသည္။

Sunday, January 30, 2011

အဆင္ေျပေအာင္ ႏွလုံးသြင္းနည္း အနဳပညာ

ေယာနိေသာ မနသိကာရ ဆုိတဲ့ ပါဠိစကားလုံးကုိ အဆင္ေျပေအာင္ ႏွလုံးသြင္းျခင္းလုိ႔ ဘာသာျပန္ပါတယ္၊ လူမႈေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး မိသားစုအေရး ဘာသာေရး ဘယ္ေနရာမွာမဆုိ ႏွလုံးသြင္းမွန္ကန္သူမ်ားဟာ စိတ္ေက်နပ္မႈကုုိ ရနိဳင္ေပမယ့္ အေယာနိေသာ မနသိကာရ ႏွလုံးသြင္း မမွန္ကန္သူ အဆင္ေျပေအာင္ ႏွလုံးမသြင္းနိဳင္သူမ်ားကေတာ့ စိတ္ေက်နပ္မႈနဲ႔ေ၀း ေပ်ာ္ရႊြင္မႈနဲ႔လဲ ေ၀းေနတတ္ပါတယ္၊

ေလာကအေရးျဖစ္ျဖစ္ ေလာကုတၱရာအေရး မွာဘဲျဖစ္ျဖစ္ အဆင္ေျပေအာင္ ႏွလုံးသြင္းတတ္ေအာင္ စိတ္ကုိေလ့က်င့္ထားသင့္ပါတယ္၊ ေယာနိေသာ မနသိကာရရွိသူမ်ားဟာ ေလာကုတၱရာအေရးမွာလဲ တရားအသိေတြ ေျဖးေျဖးခ်င္း ျမွင့္တင္ခြင့္ရ ျမင့္ခြင့္ရၾကတယ္.( ကုိရင္ေလး ပ႑ိတ ကုိရင္သုခတုိ႔လုိ႔ ေတြ႔သမွ် အာရုံကုိ အေကာင္းဖက္ဆဲြယူ ဥာဏ္ယွဥ္ျပီးေတြးနုိင္ေတာ့ တရားထူးေတာင္ရသြားၾကပါတယ္) ဘုရားရွင္ရဲ့ လမ္းညႊန္ခ်က္မွာေတာ့ ေယာနိေသာ မနသိကာရ မရွိရင္ မျဖစ္ေသးတဲ့ အကုသုိလ္ေတြျဖစ္တယ္ ျဖစ္ျပီးသား အကုသုိလ္ေတြ တုိးျပီးျဖစ္တယ္လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္..

မွန္ပါတယ္.. ဘုရားရွင္ တရားေဟာေတာ္မူတာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး တိတၳိေတြက ‘ ေဂါတမဗုဒၶက တရားေဟာေတာင္ မ်က္ႏွာလုိက္ျပီး ေဟာတယ္ သူ႔တပည့္ေတြက်ေတာ့ တရားေတြအမ်ားၾကီး ေဟာျပီး သူတုိ႔ကုိေတာ့ နည္းနည္းေလးပဲ တရားေဟာတယ္ လုိ႔ ကဲ့ရဲ့ပစ္တင္ၾကပါတယ္.. ဒီေနရာမွာ တိတၳိေတြရဲ့ ႏွလုံးသြင္းကုိ သတိထားနုိင္ပါတယ္..တခါတရံ ကုိယ့္အလုိက် မျဖစ္တုိင္း စြပ္စဲြေျပာဆုိခ်က္ေတြဟာ အမွန္တရားနဲ႔ ေ၀းေနတတ္သလုိ ကာယကံရွင္ကုိယ္တုိင္လဲ အကုသုိလ္တုိးပြားရပါတယ္။
အေျပာခံရသူက ဘာမွမျဖစ္ေပမယ့္ ေျပာတဲ့လူ ႏွလုံးသြင္းမမွန္တဲ့လူကေတာ့ မေျပာခင္လဲ စိတ္ဆင္းရဲရ ေျပာျပီးျပန္ေတာ့လဲ ေနာင္တေတြ တေပြ႔တပုိက္ျဖစ္ေနတတ္တယ္.ဒါဟာ အာရုံေတြအေပၚမွာ အဆင္ေျပေအာင္ ႏွလုံးမသြင္းတတ္လုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဘုရားရွင္ သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္က အတုလဆုိတဲ့ ဒကာတစ္ေယာက္ဟာ သူ႔တပည့္ငါးရာနဲ႔အတူ တရားနာဖုိ႔ ေက်ာင္းကုိေရာက္လာပါတယ္..ပထမဆုံး ေတြ႔ရတဲ့ မေထရ္က အရွင္ေရ၀တ တဲ့.ဒီမေထရ္က သမာပတ္၀င္စားျပီး ေအးေဆးစြာေနတတ္တဲ့ မေထရ္ဖုိ႔ တရားမေဟာပါဘူး. အတုလ က မေက်မနပ္ျဖစ္ျပီး အရွင္သာရိပုတၱရာဆီသြားပါတယ္..အရွင္သာရိပုတၱရာကေတာ့ အဘိဓမၼာနဲ႔ဆက္စပ္တဲ့ သိမ္ေမြ႔တဲ့ သေဘာတရားေတြပဲ ေဟာျပေတာ့ ..ဒီေလာက္ခက္ခဲတဲ့ တရားေတြကုိပဲ ေဟာရသလားဆုိျပီး မေက်မနပ္ျဖစ္ျပန္ပါတယ္..

အရွင္အာနႏၵာဆီေရာက္ေတာ့ အရွင္အာနႏၵာက လြယ္ကူတဲ့ တရားကုိ ခပ္တုိတုိပဲ ေဟာျပေတာ့ အရွင္ဘုရားရယ္ တရားေဟာတာက တုိလုိ္ကတာဆုိျပီး မေက်မနပ္ ျဖစ္ျပန္ပါတယ္..ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဘုရားရွင္ဆီေရာက္ ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ျပန္ေလွ်ာက္ျပေတာ့..ဘုရားရွင္က..ေလာကမွာ ဘယ္သူမွ အကဲ့ရဲ့ခံရတာ မလြတ္နုိင္ဘူး လုိ႔ ေဟာျပလုိက္ပါတယ္..ဒီေနရာမွာ အတုလ ဒကာရဲ့ ႏွလုံးသြင္းကုိ ေတြ႔ျမင္နုိင္ပါတယ္.. တရား မေဟာေတာ့ မေဟာဘူး.. တရားရွည္ျပန္ေတာ့ ရွည္လုိက္တာ..တရားတုိတုိပဲ ေဟာေတာ့ တုိလုိ္က္တာတဲ့… ေလာကမွာ အတုလလုိ လူေတြ ရွိေနပါတယ္.. ဘာဘဲလုပ္လုပ္ မေက်နပ္နုိင္တာ..တခါတရံ ကုိယ္တုိင္လုပ္တဲ့ အလုပ္တစ္ခုကုိေတာင္ မေက်မနပ္ျဖစ္ျပီး ကုိယ့္ဟာကုိ စိတ္တုိေနတတ္ျပန္တယ္.. မိသားစုအတြင္းမွာလဲ မနက္မုိးလင္းအိပ္ယာထ ျပီးဆုိကတည္းက ..တပူပူ တဆူဆူ လုပ္တတ္တဲ့သူေတြကုိ ေတြ႔ျမင္နုိင္ပါတယ္.. က်က္သေရရွိတဲ့ တေန႔တာ မနက္ခင္းဟာ ဒီလုိ ဆူညံ ပူညံသံေတြေၾကာင့္ အက်ဥ္းတန္ရပါတယ္..

အဲလုိျဖစ္ရတာဟာ ကာယကံရွင္ရဲ့ အာရုံတစ္ခု အေပၚမွာ ႏွလုံးသြင္း မမွန္ကန္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္ရသလုိ ပတ္၀န္းက်င္ေၾကာင့္လဲ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဘုရားရွင္ေဟာျပေတာ္မူပါတယ္.. အေကာင္းျမင္၀ါဒ မရွိသူ ဆူညံပူညံလုပ္တတ္သူနဲ႔ ေနတာမ်ားလာေတာ့.. ဆူညံပူညံသံပဲၾကားရ..ဆူညံ ပူညံသံၾကားမွာ ေနရတ့ဲသူဟာလဲ သူကုိယ္တုိင္ ဘ၀အတြက္ ယုံၾကည္မႈနည္းပါး..ယုံၾကည္မႈနည္းပါးလာေတာ့ အာရုံေတြသမွ်ကုိ အဆင္ေျပေအာင္ ႏွလုံးမသြင္းနုိင္ေတာ့ပါဘူး..

အာရုံေတြအေပၚမွာ အဆင္ေျပေအာင္ ႏွလုံးသြင္းနည္း အနဳပညာတစ္ခု ရဖုိ႔အတြက္..

သူေတာ္ေကာင္းကုိ ေပါင္းသင္းရပါမယ္..
သူေတာ္ေကာင္းကုိ ေပါင္းသင္းမွ သူေတာ္ေကာင္းေတြရဲ့ အသံ..သူေတာ္ေကာင္းေတြရဲ့ တရားကုိ နားေထာင္ခြင့္ရပါမယ္..
ဒီလုိနားေထာင္ခြင့္ရမွ ယုံၾကည္မႈတုိးတက္ပါမယ္
ယုံၾကည္မႈတုိးတက္မွ အဆင္ေျပေအာင္ ႏွလုံးသြင္းတတ္ပါမယ္
အဆင္ေျပေအာင္ ႏွလုံးသြင္းတတ္မွ သတိသမၸဇဥ္ ဥာဏ္ယွဥ္နုိ္င္ပါမယ္
ဒီလုိ ဥာဏ္ယွဥ္နုိင္မွ ကို္ယ့္ကုိယ္ကုိ ေစာင့္စည္းနုိင္ပါမယ္ ဒီလုိေစာင့္စည္းနုိင္ပါမယ္ ေကာင္းတာလုပ္နုိ္င္ ေျပာနုိင္ ၾကံစည္နုိင္ပါမယ္..
ဒီလုိ လုပ္ေျပာၾကံစည္နုိင္မွ ဘ၀လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ၾကိဳးစားနုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္..ဒါကေတာ့ ဘုရားရွင္အလုိ အဆင္ေျပေအာင္ ႏွလုံးသြင္းျခင္း အနဳပညာတစ္ရပ္ပါပဲ။

တုိေတာင္းတဲ့ ဘ၀မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ေနနုိင္ဖုိ႔ အဆင္ေျပေအာင္ ႏွလုံးသြင္းတတ္ဖုိ႔လုိသလုိ ဘ၀လြတ္ေျမာက္ဖုိ႔အတြက္လဲ အဆင္ေျပေအာင္ ႏွလုံးသြင္းတတ္ဖုိ႔ အေရးၾကီးလွပါတယ္. အတၱ မာနလြန္ကဲလာရင္ အေပါင္းအသင္းေကာင္းေတြကုိ လက္လြတ္ဆုံးရႈံးနုိင္ပါတယ္. အေပါင္းအသင္းေကာင္း ရွားပါးသူမွာလဲ အာရုံေတြေပၚမွာ အဆင္ေျပေအာင္ ႏွလုံးသြင္းနုိင္ဖုိ႔ မျဖစ္နုိင္ပါဘူး.ေယာနိေသာ မနသိကာရ မရွိေလ ဘ၀ဟာ ပုိျပီး အထီက်န္ဆန္ေလျဖစ္ေတာ့မွာပါ.ဒါေၾကာင့္ ေတြ႔သမွ် အာရုံေတြအေပၚမွာ ဥာဏ္ယွဥ္ျပီး အဆင္ေျပေအာင္ ႏွလုံးသြင္းနုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကပါစုိ႔လုိ႔ တုိက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။

ေဖာ္ျပခဲ့ဖူးတဲ့ ပုိ႔စ္ကုိ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပပါသည္။ ။

အရွင္တိကၡဥာဏာလကၤာရ

Wednesday, January 26, 2011

မိမိကုိယ္ကုိ တူးျဖိဳမိသူမ်ား

အရွင္ေကာ၀ိဒ(ေယာ)ေရးသားသည့္ မိမိသေဘာက်သည့္ ပုိ႔စ္ကုိ ျပန္လည္မွ်ေ၀ပါသည္။ ။

စာေရးသူသည္ ဇာတိရြာဘက္မွ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္တစ္ပါး ႂကြလာသည္ဟု သတင္းၾကားသျဖင့္ အုတ္က်င္းဘူတာအနီးရွိ စိန္ပန္းေက်ာင္းသို႔ ေတြ႔ဆံုရန္သြားေရာက္ရာ ၿမိဳ႕ထဲႂကြသြားသည္ဆိုသျဖင့္ ေစာင့္ဆိုင္းရင္း အနီးမွာေတြ႔သည့္ ၂၀၀၈-ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလထုတ္ ဘာသာေရးမဂၢဇင္း အေဟာင္းေလးတစ္အုပ္ကို ဖတ္႐ႈ႕ၾကည့္ေနမိ၏။

ဖတ္ရင္းဖတ္ရင္း ေကာင္းမြန္မွန္ကန္သည့္ အေရးအသား အေတြးအေခၚမ်ား ပါသလို စိတ္ပ်က္စရာအေတြးအေခၚမ်ား ပိဋကတ္ေတာ္၌ မပါသည့္ ပံု၀တၳဳမ်ားကို ေတြ႔ရွိရျပန္ရာ ဘာသာေရးမဂၢဇင္း သံုးေလးအုပ္ေပါင္းမွ ဂမၻီရအမည္ခံ မဂၢဇင္း စာအုပ္တစ္အုပ္စာမွ်သာ ရွိသျဖင့္ ဘာသာေရးစစ္စစ္ဘက္က အားနည္းရသည့္ၾကားထဲ ဘာသာေရးအမည္ခံ မဂၢဇင္းမွာပင္ ေထရ၀ါဒပိဋကတ္ေတာ္ႏွင့္ မညီညြတ္သည္ကို ေတြ႔ရျပန္ေသာအခါ မိမိတို႔ ရဟန္းသံဃာေတြ တာ၀န္ေပါ့ေလ်ာ့မႈေၾကာင့္ ဤသို႔ျဖစ္ရသည္ဟုသာ ေျဖသိမ့္ရေတာ့သည္။

ထိုမဂၢဇင္းမွ ပိဋကတ္ေတာ္ႏွင့္ မညီညြတ္သည္တို႔ကို ထုတ္ျပပါမည္။

စာမ်က္ႏွာ-၂၂ တြင္ `နတ္သားေတြ ပန္းပန္ေလေရာ့သလား´ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ေရးထားသည့္ေဆာင္းပါးတြင္ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ ဓမၼသာကစၧာစကား၀ိုင္း အဖြဲ႔၀င္မ်ား ကၽြႏ္ုပ္၏အိမ္သို႔ အလ်ိဳအလ်ိဳ ေရာက္လာၾက၏။ သူတို႔သည္ ပိေတာက္ပင္မွ ပန္းခက္မ်ားကို ခူးယူကာ ရနံ႔ကို ႐ွဴ႐ိႈက္ေနၾကသည္။ အခ်ိဳ႕က မိမိတို႔၀တ္ဆင္လာေသာ အက်ႌအိပ္ကပ္ အတြင္းတြင္ ပိေတာက္ပန္းခက္ကေလးမ်ားကို အျမတ္တႏိုး ထည့္ထားလိုက္ၾက၏။

`ေဟ့လူေတြ… က်ဳပ္က ေစတနာနဲ႔ေျပာမယ္ေနာ္။ ခင္းဗ်ားတို႔အိပ္ကပ္ထဲက ပိေတာက္ခက္ကေလးေတြ မညႇိဳးမီ စြန္႔ျဖစ္ေအာင္ စြန္႔ပစ္လိုက္ၾက။ မစြန္႔မိလို႔ကေတာ့ ပန္းေတြညႇိဳးသြားရင္ ခင္ဗ်ားတို႔လည္း စုတိစိတ္က်သြားႏိုင္တယ္။ လူကိုရယ္လို႔ေတာ့ အတိအက် မေျပာႏိုင္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ နတ္ေတြကျဖင့္ သူတို႔ပန္ထားတဲ့ပန္းေတြ ညႇိဳးသြားၿပီဆိုရင္ စုတိစိတ္ က်ေတာ့တာတဲ့ဗ်။´

ဦးလွေမာင္က ေနာက္သလို ေျပာင္သလို အတည္လိုလိုႏွင့္ ေကာက္ကာငင္ကာ ေျပာေတာ့၏။ အားလံုးက သူ႔ကို ေငးၾကည့္ေနၾကသည္။ မည္သူကမွ စကားတစ္ခြန္း မဟၾက။

`ဦးလွေမာင္ရယ္… ပန္ထားတဲ့ပန္းညႇိဳးတာနဲ႔ စုတိရတယ္လို႔ဗ်ာ… မဟုတ္ကဟုတ္က.။ နတ္ေတြစုတိခါနီးမွာ နတ္ပန္းညႇိဳးတယ္ဆိုတာက ပန္ထားတဲ့ပန္း မဟုတ္ဘူးဗ်။ ဟို ပန္းညႇိဳးတာကို ေျပာတာ။ ဘယ့္ႏွယ္ဗ်ာ..။ နတ္သားေတြက ပန္းပန္မွာတဲ့လဲ။ လူေတြမွာေတာင္ ပန္းပန္တဲ့ေယာက်္ားဆိုတာက ခပ္ရွားရွားရယ္ပါ။ နတ္သမီးေတြကေတာ့ ပန္းပန္တယ္ဆိုတာ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

ကၽြႏ္ုပ္က ေျပာရ၏။

`ဦးသူရႀကီး… ခင္ဗ်ား ေတာက္တီးေတာက္တဲ့စကားေတြ မေျပာနဲ႔ဗ်။ က်ဳပ္က က်မ္းဂန္အရွိအတိုင္း ေျပာေနတာ။ က်ဳပ္က က်မ္းဂန္ကိုလႊတ္ၿပီး ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာဘူး။ နတ္ေတြစုတိေတာ့မယ္ဆိုရင္ နိမိတ္ငါးပါး တစ္ခုခုျပသတဲ့။ အဲဒီနိမိတ္ေတြက…

၁။ နတ္၀တ္တန္ဆာ ဒါြဒရာေတြ ညႇိဳးႏြမ္းျခင္း။

၂။ နတ္ပန္းညႇိဳးျခင္း။

၃။ လက္ကတီးၾကားက ေခၽြးယိုျခင္း။

၄။ ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္၀ါ ေမွးမွိန္ပ်က္ယြင္းျခင္း။

၅။ လက္ရွိဘံုဘ၀တြင္ မေပ်ာ္ပိုက္ေတာ့ျခင္း-တဲ့ဗ်´ ဦးလွေမာင္က ေျပာသည္။

`က်ဳပ္က ေတာက္တီးေတာက္တဲ့ ေျပာတာ မဟုတ္ရပါဘူး ဦးလွေမာင္ရယ္…။ က်ဳပ္လည္းတစ္ခ်ိန္က နတ္ေတြ စုတိစိတ္က်ေတာ့မယ္ဆိုရင္ နတ္ပန္းညႇိဳးတယ္ဆိုတာကို ပန္ထားတဲ့ ပန္းေတြ ညႇိဳးတာလို႔ပဲ နားလည္ခဲ့တာပါပဲ။ ေတာင္းတန္းသာသနာျပဳ ဆရာေတာ္ႀကီး ဦးဥတၱမသာရကို ဖူးေတြ႔ရေတာ့မွပဲ ဆရာေတာ္ႀကီးေျပာတဲ့ စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ နတ္ေတြ စုတိခါနီး နတ္ပန္းညႇိဳးတယ္ဆိုတာ ပန္ထားတဲ့ပန္း မဟုတ္ဘူး။ ဟုိပန္းညႇိဳးတာလို႔ သေဘာေပါက္ေတာ့တယ္ဗ်ာ။ ပန္ထားတဲ့ပန္းညႇိဳးလို႔ကေတာ့ ပန္းအသစ္လဲၿပီး ပန္ေတာ့မွာေပါ့´(ပ)

တစ္ရက္မွာေတာ့ က်ဳပ္မိသားစုက ဆရာေတာ္ႀကီးကို ဆြမ္းကပ္ဖို႔အသြားမွာ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးက ရန္ကုန္က ဒကာႏွစ္ေယာက္နဲ႔ စကားေျပာေနတယ္။ ဒကာေတြက ဘာေလွ်ာက္တယ္ေတာ့မသိဘူး။ ဆရာေတာ္ႀကီးက နတ္ေဆးဂမုန္းပင္ကို ညႊန္ျပၿပီး…

`ဒီေဆးက ေယာက်္ားေတြအားအတြက္ကျဖင့္ တန္ဖိုးရွိတဲ့ေဆးပင္ပဲ။ လူေတြမွာ ပန္းညႇိဳးရင္ လူညႇိဳးတယ္။ ပန္းေသရင္ လူေသတယ္။ အဲဒါ ၿမဲၿမဲမွတ္ထား´လို႔ ေျပာတယ္။

ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ့ အဲဒီစကားကို ၾကားရေတာ့ က်ဳပ္အေတြးတစ္ခု ေပါက္လာတယ္။ က်ဳပ္ေတြးမိလိုက္တာက…

`နတ္ဆိုတာ ကာမသတၱ၀ါသက္သက္ပဲ။ နတ္ကာမဂုဏ္ဆိုတာ လူ႔ကာမဂုဏ္ထက္ အဆမ်ားစြာ သာတယ္။ ဒီကာမဂုဏ္ကိစၥေတြကို မခံစားႏိုင္ေတာ့တဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီနတ္ဆိုတဲ့ သတၱ၀ါဟာ သူ႔ရဲ့လက္ရွိဘ၀ကို ဘယ္မွာေပ်ာ္ပိုက္ႏိုင္ပါေတာ့မလဲ။ နတ္၀တ္တန္ဆာ ဒြါဒရာေတြကို လဲခ်င္ဖယ္ခ်င္စိတ္လည္း ရွိေတာ့ဟန္ မတူပါဘူး။ အေသြးအသားေတြ ဆုတ္ယုတ္ညႇိဳးေလ်ာ္ၿပီး ေခြၽးေစးေတြျပန္ေနပါလိမ့္မယ္-လို႔ေပါ့ဗ်ာ။´

နတ္တို႔စုေတခါနီး နိမိတ္ငါးပါးထင္ပံုကို ဣတိ၀ုတ္ပါဠိေတာ္္ ပဥၥပုဗၺနိမိတၱသုတ္-တြင္ ေဟာေတာ္မူပါသည္။ ထိုပါဠိေတာ္ျမန္မာျပန္ကို အနည္းငယ္ထုတ္ျပပါမည္။

၈၃။ ဤေဒသနာကို ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဟာေတာ္မူ၏၊ ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထုိက္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏ဟု အကြၽႏု္ပ္ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္-

ရဟန္းတို႔ နတ္တို႔သည္ နတ္ျပည္မွ စုေတခ်ိန္ နီးေသာအခါ ထုိနတ္သားအား `ပန္ဆင္ေသာ ပန္းတို႔ ညႇိဳးႏြမ္းကုန္၏၊ အ၀တ္တန္ဆာတို႔ ညစ္ႏြမ္းကုန္၏၊ လက္ကတီး (ခ်ဳိင္း) ၾကားတို႔မွ ေခြၽးထြက္ကုန္၏၊ ကိုယ္၌ အေရအဆင္း မလွျခင္းသို႔ ေရာက္ရ၏၊ နတ္သားသည္ မိမိေနရာ နတ္ဗိမာန္၌ မေမြ႕ေလ်ာ္´ ဟူေသာ ဤပုဗၺနိမိတ္ငါးမ်ဳိးတို႔သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚလာ ကုန္၏။

ထိုပါဠိေတာ္ျမန္မာျပန္ကို ဖတ္ခြင့္ရလွ်င္ပင္ ပန္ဆင္ထားေသာပန္းမ်ား ညႇိဳးႏြမ္းျခင္းဟု သိႏိုင္ပါသည္။

မဟာဗုဒၶ၀င္ (ဒုတိယတြဲ) အႏုဒီပနီ (ကူ) တြင္ (၁) နတ္ပန္းတုိ႔ညႇိဳးႏြမ္းျခင္း-ဟူသည္ကား… ထိုနတ္ဘ၀ပဋိသေႏၶယူေသာေန႔ (နတ္ျဖစ္ေသာေန႔)၌ အဆင္တန္ဆာ ျဖစ္လာခဲ့ကုန္ေသာ နတ္ပန္းတို႔ညႇိဳးႏြမ္းလာရျခင္းကို ဆိုလိုသည္။ ထိုနတ္ပန္းတို႔သည္ နတ္ဘ၀ကို ရသည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ ထိုနတ္တို႔၏ကိုယ္၌ အသင့္ျဖစ္ေပၚပါရွိလာၾကၿပီးလွ်င္ နတ္သက္တမ္းတေလွ်ာက္လံုး နတ္တဘ၀လံုးတြင္ မည္သည့္အခါမွာမွ မညႇိႏြမ္းခဲ့ပဲ အၿမဲအစဥ္ပင္ လန္းဆန္းလတ္ဆတ္ခဲ့၍ ထိုနတ္ဘ၀က စုေတခါနီးကာလ လူတို႔၏ အေရအတြက္အားျဖင့္ ခုနစ္ရက္မွ်သာ အသက္ႂကြင္းက်န္ေတာ့သည့္အခါမွာ ညႇိဳးႏြမ္း လာကုန္သည္။

(လူျပည္၌ ဘုန္းတန္ခိုးႀကီးမားေသာသူမ်ား စုေတခါနီး ဥကၠာက်ျခင္း ေျမလႈပ္ျခင္းစေသာ နိမိတ္တို႔ျဖစ္ေပၚလာကုန္သကဲ့သို႔ နတ္ျပည္၌လည္း တန္ခိုးႀကီးမားေသာ နတ္သားနတ္သမီးမ်ားမွာသာ ထိုပုဗၺနိမိတ္မ်ားျဖစ္သည္။ နတ္တိုင္းမျဖစ္။ ထိုပုဗၺနိမိတ္မ်ား၏ အက်ိဳးအျပစ္မ်ားကိုလည္း ပညာရွိေသာနတ္မ်ားသာ သိသည္။ ပညာမရွိေသာနတ္တို႔ မသိကုန္။)

စာမ်က္ႏွာ- ၃၃ `ပ႒ာန္း (၂၄) ပစၥည္း သေဘာသဘာ၀မ်ား´ ဟူေသာ ေဆာင္းပါးတြင္လည္း ေအာက္ပါအတိုင္း ေတြ႔ရျပန္၏။

`တရားအလံုးစံုကို ထိုးထြင္း၍ အကုန္အစင္ သိျမင္ေတာ္မူႏိုင္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား ရွင္၏ `သဗၺညဳတေရႊဉာဏ္ေတာ္´ကို တိုင္းတာတြက္ခ်က္၍ မရႏိုင္ပါ။ သို႔ေသာ္ သဒၶါၾကည္ညိဳ လိုစိတ္ျဖင့္ သိခ်င္ၾကမည္သာ ျဖစ္သည္။ ဘုရားမွအပ ပညာအရာတြင္ ဧတဒဂ္ဘြဲ႕ရ အရွင္သာရိပုတၱရာကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးပင္လွ်င္ `ဘုရားရွင္တို႔၏ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္သည္ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ တို႔ကိုသာ ျမင္ႏိုင္ၿပီး နာမ္ပိုင္းဆိုင္ရာတို႔ကို မထိမသိႏိုင္ေလာက္ေပ´ဟု စိတ္တြင္ ႀကံေတြးဆမိ၏။

ထိုအႀကံကို သိျမင္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ခ်က္ခ်င္းပင္ အရွင္သာရိပုတၱရာကို အပါးမွ ထပ္ၾကပ္မကြာ လုိက္ပါေစလ်က္ နတ္ျပည္၊ ႐ူပျဗဟၼာဘံု စသည္တို႔ကို ျဖတ္ေက်ာ္ကာ အ႐ူပျဗဟၼာဘံုသို႔ ၀င္ေရာက္ၾကသည္။ ဘုရားရွင္ေရွ႕မွ သြားႏွင့္သျဖင့္ ရွင္သာရိပုတၱရာလည္း ေနာက္မွလိုက္ပါလာရာ နတ္ျပည္၊ ႐ူပျဗဟၼာဘံုတို႔တြင္ ျပႆနာတစ္စံုတစ္ရာ မေတြ႕ခဲ့ရ။ အ႐ူပျဗဟၼာဘံုအ၀င္၀မွာပင္ ေျခလွမ္းလိုက္တိုင္း `ဟာ ကိုယ္ေတာ္ ဘယ္လိုလုပ္တာလဲ။ တက္နင္းမိၿပီဘုရာ့´၊ အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ကို ၀င္တိုက္မိၿပီ၊ ၀င္တိုက္မိၿပီ´စသည့္ ႐ုပ္မျမင္ရ၊ အသံမ်ားကိုသာ ၾကားၾကားေနရသျဖင့္ ေရွ႕ဆက္လွမ္းမရ အခက္ေတြ႕ေနရရွာသည္။ ထိုစဥ္ ျမတ္စြာဘုရားက အနားသို႔ ျပန္ေရာက္လာကာ `ခ်စ္သား ငါ၏ ေျခခ်ရာအတိုင္း လိုက္ခဲ့ေလာ့´ဟု ႁမြက္သျဖင့္ ေျခဖ၀ါးေတာ္ ခ်ရာအတိုင္း လိုက္ေတာ့မွ ဘာအသံမွ် မၾကားရေတာ့ေပ။

ဤအခါမွပင္ အရွင္သာရိပုတၱရာ ရဟႏၲာမေထရ္ျမတ္ႀကီးသည္ ႐ုပ္မေတြ႕ရဘဲ အသံသာ ၾကားၾကားေနရေသာ ႐ုပ္မရွိသည့္ ျဗဟၼာႀကီးမ်ား (အ႐ူပျဗဟၼာဘံု) အမွန္တကယ္႐ွိေၾကာင္း၊ ဘုရားရွင္၏ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္သည္ ေတြးမိႀကံမိသည္ကိုပင္ သိျမင္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ ႐ုပ္တရားမ်ားကိုသာမက နာမ္တရားမ်ားကိုပါ ေကာင္းစြာပိုင္ပိုင္ ထိသိေတြ႔ျမင္ႏိုင္ေၾကာင္း အံ့ၾသခ်ီးက်ဴး ၀န္ခံခဲ့ရသည္။ (၃၄)

အထက္ပါပံု၀တၳဳသည္ မည္သုိ႔မွ် မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ ႐ုပ္မရွိျဗဟၼာႀကီးမ်ားဟု ဆိုထားၿပီး `တက္နင္းမိၿပီဘုရား´ဟု မည္သည့္ပါးစပ္က အသံထြက္ပါသနည္း။ သဗၺညဳတဉာဏ္ ေတာ္သည္ ေတြးမိႀကံမိသည္ကိုပင္ သိျမင္ႏိုင္ေၾကာင္း-ဟူေသာ ခ်ီးက်ဴးစကားသည္လည္း ခ်ီးက်ဴးရာမေရာက္ပါ။ သာမန္ ပရစိတၱ၀ိဇာနနအဘိညာဥ္ ရလွ်င္ပင္ သိျမင္ႏိုင္ပါသည္။

ထိုမဂၢဇင္းတြင္ပင္ စာမ်က္ႏွာ- ၅၀ ၌ `ဘုရားနဲ႔ မေတြ႔ခ်င္တဲ့မိန္းမ ဘုရားခၽြတ္လို႔ မကၽြတ္လိုတဲ့မိန္းမ´ ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ပိဋကတ္၌ မပါေသာ ဇာတ္၀တၳဳတစ္ပုဒ္ ေတြ႔ရျပန္ပါသည္။

ဇာတ္လမ္းကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေရးျပရလွ်င္ `အခါတစ္ပါး ဘုရားရွင္သည္ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္ႏွင့္အတူ ဆြမ္းခံႂကြရာ တေန႔ရာအေရာက္ ေျမႀကီးကိုစိုက္ၾကည့္ၿပီး ဆက္ႂကြေတာ္မူ၏။ အရွင္ေမာဂၢလာန္က တန္ခိုးေတာ္ျဖင့္ ထိုေနရာကို ၾကည့္ေသာအခါ ဘုရားရွင္ႏုစဥ္က မယားေတာ္စပ္ခဲ့ဘူးေသာ `မိဗာလ´ကို ငရဲ၌ေတြ႔ရ၏။ ဘုရားက `မခၽြတ္ထိုက္သည့္အတြက္ တရားေဟာၿပီး မဆံုးမလို´ဟု မိန္႔ေသာအခါ အရွင္ေမာဂၢလာန္က ရင္ထဲတႏံု႔ႏံု႔နဲ႔ ျဖစ္ေနၿပီး `တေန႔ေန႔ေတာ့ ဒီမိန္းမကို ငါကယ္မယ္´လို႔ စိတ္ဆံုးျဖတ္ခဲ့သတဲ့။

တစ္ေန႔မွာ အရွင္ေမာဂၢလာန္ဟာ ဘုရားရွင္ထံ ခြင့္ပန္ကာ တန္းခိုးေတာ္နဲ႔ အ၀ီစိငရဲကို ဆင္းၿပီး အဲဒီမိန္းမကို ဘုရားရွင္ဆီ ေခၚသြားခ်င္တဲ့အေၾကာင္း ယမမင္းႀကီးကိုေျပာရာ ခြင့္ျပဳရသတဲ့။

အရွင္ေမာဂၢလာန္ဟာ အဲဒီမိန္းမကို ဆီးပူအုိးႀကီးထဲကေန ဆံပင္ကိုဆြဲကာ ဆယ္ထုတ္ၿပီး အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပရာ `သင္တို႔ ဘုရားကို မေတြ႔လိုၿပီ´ဆိုၿပီး ဆီပူအိုးထဲ ျပည္လည္ခုန္ခ်သြားသတဲ့။

အရွင္ေမာဂၢလာန္လည္း ေက်ာင္းေတာ္ ျပန္လာ အက်ိဳးအေၾကာင္းေလွ်ာက္ထားရာ့ ဘုရားရွင္က အတိတ္ဇာတ္ေၾကာင္း ျပန္လည္ေဟာျပေတာ္မူ၏။

အတိတ္က ဗာရာဏသီျပည္မွာ ဘုရားေလာင္းသည္ လယ္သမားျဖစ္ကာ အခ်ိန္တန္ေသာ္ လွသေလာက္ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟႀကီးေသာ အမ်ိဳးသမီးႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ေလ၏။ မိုးရာသီကာလ လယ္ထြန္ရေသာအခါ မိန္းမက ဖားေကာက္ခဲ့ရန္ မွာၾကားသျဖင့္ ဖားေကာက္သြားရ၏။ အိမ္ေရာက္ေသာအခါ မိန္းမက ဖားမ်ားကို သတ္ျဖတ္ကာ ကိုယ္တိုင္ခ်က္ျပဳတ္ေပးရမည္ဟု ဆိုျပန္သျဖင့္ မီးေမႊးၿပီး ေရေႏြးအိုးတည္ကာ သစၥာဆိုၿပီး ဖားမ်ားကို ပြက္ပြက္ဆူေသာ ေရေႏြးအိုးထဲသို႔ ထည့္လုိက္၏။ သစၥာတန္ခိုးေၾကာင့္ ဖားမ်ားသည္ စမ္းေရပမာ ေအးျမေနေသာ ေရေႏြးအိုးထဲတြင္ ကူးခပ္ေနၾက၏။

ထိုအျဖစ္အပ်က္ကို ဘုရားေလာင္း၏ မိန္းမက ေတြ႔ျမင္ၾကားသိရေသာအခါ `ေၾသာ္.. ရွင့္အႀကံ က်ဳပ္ ေသေသခ်ာခ်ာ အခုမွသိေတာ့တယ္။ မလွတဲ့စကား မတရားေျပာတတ္တဲ့ လူေပပဲ။ ပါးစပ္က ဘုရား ဘုရား … လက္က ကားယား ကားယားနဲ႔။

ဘုရားစင္စစ္ ရွင္သာျဖစ္က

စနစ္ဆံု၍ ငါမေတြ႔လို

မေမ့တိမ္းညြတ္ အပါယ္လြတ္ေအာင္

ရွင္ခၽြတ္လာလည္း ငါမကၽြတ္လို-ဆိုတဲ့ ဥဒါန္းစကား ဆိုလိုက္ပါသတဲ့။

အဲဒီကေနာက္ ကမၻာမ်ားစြာၾကာေသာအခါ ဘုရားေလာင္းက ေဂါတမဘုရားရွင္ျဖစ္ကာ မိဗာလကေတာ့ အ၀ီစိငရဲမွာ ခံေနရတုန္းျဖစ္ပါသတဲ့။ ေနာင္အရိေမေတၱယ်ဘုရား ပြင့္ေတာ္မူၿပီး ပရိနိဗၺာန္ျပဳသြားေစဦး မိဗာလတို႔ကေတာ့ အ၀ီစိငရဲက ကၽြတ္ဦးမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေတြကလည္း အဲဒီဘ၀တုန္းက ရင့္ရင့္သီးသီး ႏႈတ္ဥဒါန္းႀကီးခဲ့မိလို႔ပါပဲတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ က်ဳပ္တို႔ ခင္ဗ်ားတို႔တေတြဟာ ႏႈတ္ဥဒါန္း မႀကီးမိေစဖို႔ ဂ႐ုျပဳသင့္ပါတယ္.။-ဆိုၿပီး ေဆာင္းပါးကို အဆံုးသတ္ထားပါတယ္။

ဘယ္က်မ္းကလာတဲ့ ပံု၀တၳဳမွန္းလည္း မသိရ။ က်မ္းကိုးလည္းမပါ။ ၀တၳဳသေဘာသြားသည္ အဓိပၸါယ္လည္း မရွိ။ ပိဋကတ္ေတာ္၌ မပါေသာ ထိုသို႔ေသာ ၀တၳဳမ်ားသည္ ဘယ္ကလာမွန္းမသိ။ ပိဋကတ္၌ ရွိသည္ထက္ပင္ လူသိမ်ားလွ၏။ ဥပမာ- ၀ိသာခါသည္ ကာမဂုဏ္ကိစၥ မည္သည့္အခါကမွ် အားမရခဲ့ေၾကာင္း ႏြားမျဖစ္ေသာ တစ္ဘ၀သာ အားရခဲ့ေၾကာင္း ဘုရားရွင္အား ေလွ်ာက္ထားသည္ဆိုေသာ ကိစၥ၊ `၀ိသာခါ ငါဘုရားကို ဘယ္အခ်ိန္ေမ့သလဲ´ဟု ဘုရားရွင္ေမးရာ ကာမဂုဏ္မွီ၀ဲခ်ိန္ေမ့ေလ်ာ့ေၾကာင္း ေလွ်ာက္သျဖင့္ ထိုအခ်ိန္၌ပင္ ငါဘုရားကို သတိရသင့္ေၾကာင္း ဘုရားရွင္မိန္႔ေတာ္မူသည္-ဟူေသာ ကိစၥ၊ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ ေမ်ာက္ျဖစ္ဖူးေသာေၾကာင့္ ၀ါသနာကို မစြန္႔ႏိုင္ပဲ ေျမာင္းေတြ႔တိုင္း ခုန္ကူးသည္ဟူေသာ ကိစၥ၊ အရွင္ေမာဂၢလာန္ ငရဲျပည္သြားရာ ငရဲမီး အလိုက္ခံရသည္ဟူေသာ ကိစၥ စသည္ျဖင့္ မ်ားျပားလွ၏။

ထိုသို႔ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်မရွိသည့္ ဇာတ္၀တၳဳမ်ား ေတြ႔လာခဲ့ေသာ္ အယ္ဒီတာမင္းမ်ား ေကာင္းစြာစိစစ္သင့္၏။ ပိဋကတ္ေတာ္၌ မပါဘဲလ်က္ ၀ါ- ျမတ္စြာဘုရား မေဟာအပ္မေျပာအပ္ပါဘဲလ်က္ ျမတ္စြာဘုရားေဟာအပ္ ေျပာအပ္သည္ဟု ျပဆိုမိေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကို မဟုတ္မမွန္ လုပ္ႀကံစြပ္စြဲရာေရာက္ ပါသည္။ မိမိကိုယ္ကိုလည္း တူးၿဖိဳဖ်က္ဆီးရာေရာက္ပါသည္။ ေအာက္ပါေဒသနာကို သတိျပဳပါ။…

`ရဟန္းတို႔ ဤသူႏွစ္မ်ိဳးတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားကို မဟုတ္မမွန္ ေျပာဆို စြပ္စြဲတတ္ကုန္၏။ အဘယ္ ႏွစ္မ်ိဳးတို႔နည္း ဟူမူ- ျမတ္စြာဘုရား မေဟာအပ္ မေျပာအပ္သည္ကို `ျမတ္စြာဘုရား ေဟာအပ္ ေျပာအပ္သည္´ ဟု ျပေသာသူ၎၊ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာအပ္ေျပာအပ္သည္ကို `ျမတ္စြာဘုရား မေဟာအပ္ မေျပာအပ္´ ဟု ျပေသာသူ၎ တို႔တည္း။ ရဟန္းတုိ႔ ဤသူႏွစ္မ်ိဳးတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားကို မဟုတ္မမွန္ ေျပာဆို စြပ္စြဲတတ္ကုန္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။´(အဂုၤတၱိဳရ္၊ ဒုကနိပါတ္၊ ဗာလ၀ဂ္)

(ဤေဆာင္းပါးျဖင့္ ထိုမဂၢဇင္း၌ပါေသာစာမ်ား၊ ထိုစာေရးဆရာတို႔ေရးေသာ စာမ်ားသည္ လစဥ္ အမွားခ်ည္းသာ-ဟု မဆိုလိုပါ၊ ပိုမိုဂ႐ုျပဳကာ ေရးသားထုတ္ေ၀ၾကေစ လိုရင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။)

အရွင္ေကာ၀ိဒ(ေယာ)

Saturday, January 22, 2011

ၾကည္ညိဳလုိက္စမ္းပါ …

ေလာက၌ အေကာင္းျမင္၀ါဒီ အဆုိးျမင္၀ါဒီဟုႏွစ္မ်ဳိးရွိသည္။အထူးသျဖင့္ ယေန႔ေခတ္သည္ အဆုိးျမင္၀ါဒီသမားတုိ႔ တုိးပြားႀကီးထြားေသာ ေခတ္ျဖစ္ေလသည္။ ဤကဲ့သုိ႔ေသာ ေခတ္ႀကီးတြင္ နိႏၵာ+ပသံသ ေလာကဓံ ႏွစ္ျဖာကုိ ခံနိဳင္ရည္စြမ္း မရွိသူအဖုိ႔ ဒုကၡသံသရာ ပင္လယ္ေ၀ဖုိ႔သာ ရွိေတာ့သည္။

သာသနာ့၀န္ထမ္း ရွင္ရဟန္းတုိ႔အေပၚ၀ယ္ မိဘေမတၱာအျပည့္၀ျဖင့္ ရႈ႕ျမင္သုံးသပ္ သာသနာေတာ္၏ အဓြန္႔ရွည္တည္တဲ့ေရးကုိ လုိလားသည့္ ေက်ာင္းမတဦး၏ ရွင္သာမေဏ ရဟန္းငယ္မ်ားအေပၚ ေစာင့္ေရွာက္ပုံ ကုိ ယေန႔ေခတ္ အျပစ္ကုိသာျမင္ အတုေယာင္ကုိသာ အဟုတ္ႀကီးထင္ေနၾကသည့္လူအမ်ားစုအတြက္ ေဖၚျပလုိပါသည္။

မႏၲေလးၿမိဳ႕ ယခုမ်က္ေမွာက္ေခတ္တြင္ ေအာင္ျမင္ေနသည့္ စာသင္တုိက္ႀကီး၏ ေက်ာင္းအမျဖစ္သည့္ အမ်ဳိးသမီးႀကီး၏ မ်က္ႏွာအသြင္ျပင္သည္ က်က္သေရးလည္းရွိ စိတ္ဓာတ္ကလည္း တကယ္ပင္ မြန္ျမတ္ပါေပ သည္။ စာသင္သား သံဃာ၂၀၀ေက်ာ္ကုိ ေန႔စဥ္ ဟင္းေကာင္းတခြက္ စီမံကာ လွဴဒါန္းေလ့ရွိသည့္ ေက်ာင္းအမႀကီးသည္ မိခင္ေမတၱာအျပည့္ျဖင့္ သူမ လွဴဒါန္းထားသည့္ ေက်ာင္း၀န္းအတြင္းကုိ ေလ့လာ ၾကည့္ရႈ႕ စိစစ္ေလ့ရွိသည္။ စည္းကမ္းလည္း အလြန္ပင္ႀကီးသည့္ အမ်ဳိးသမီးႀကီးျဖစ္သည္။

သူမလွဴဒါန္းထားေသာ ေက်ာင္းအတြင္း စာသင္ေနသည့္ ရွင္သာမေဏမ်ားသည္ အသက္အရြယ္အားျဖင့္ (၇)ႏွစ္မွသည္ အသက္ (၁၉)ႏွစ္အရြယ္ထိျဖစ္သည္။ ရဟန္းငယ္မ်ားမွာလည္း အသက္အားျဖင့္ (၂၀)၀န္းက်င္ ႏွင့္ (၃၀)ၾကားမွာ ရွိၾကသည္။ အသက္ေလးေက်ာ္ဆုိသည္မွာ ေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္ တပါးသာရွိသည္။

ေလာကီအျမင္ႏွင့္ၾကည့္မည္ဆုိလွ်င္ (၇)ႏွစ္ႏွင့္ (၁၅)ႏွစ္အရြယ္မ်ားသည္ အလြန္ပင္ ေဆာ့လိုၾကအၿငိမ္ မေနၾကသည့္ အရြယ္မ်ားျဖစ္သည္။ ကုိရင္ဆုိသည္နာမည္ႏွင့္လုိက္ေအာင္ ဆရာသမားမ်ားက ေန႔စဥ္ ညစဥ္ ဆုံးမထား၍သာ အရြယ္ႏွင့္မမွ် ကုိယ္အမႈအရာ ႏႈတ္အမူအရာေလးေတြ ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းေနသည္။ ဆရာသမား မ်ားကြယ္ရာေရာက္သြားလွ်င္ေတာ့ သကၤန္းကုိ ေဘးခ် ကေလးသဘာ၀ ထိန္းခ်ဳပ္မရ ႀကံဖန္ကာ ေဆာ့ၾကသည္။
စာေရးသူ ကုိရင္ေပါက္စဘ၀ အသက္အားျဖင့္ (၇)ႏွစ္သားအရြယ္မွာ ရြာထဲ ဆြမ္းခံသြားရင္း တခါတရံ အေဖၚေကာင္းရင္ သပိတ္ကုိေဘးခ် သင္းပုိင္လိပ္ထဲက သေရခြင္းေျဖကာ သေရပင္ ပစ္တမ္း ေဆာ့လုိ႔ ဆရာေတာ္က ႀကိမ္နဲ႔ေဆာ္ ခံရတာ အႀကိမ္ေပါင္း မနည္းပင္။

ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ေက်ာင္း၀င္းအတြင္း အိမ္သာေရခ်ဳိးခန္းပါ မက်န္ လုိက္လံၾကည္တတ္သည့္ သူမသည္ တခါတခါ ကုိရင္ေလးမ်ား ေက်ာင္းေဆာင္အတြင္း အ၀တ္စုတ္ကုိလုံး ေဘာလုံးကန္ၾကသည္ကုိလည္း ေတြ႔ျမင္ရသလုိ တခါတခါ ကုိရင္ႀကီးမ်ား စာအုပ္ေဘးခ် က်ားထုိးၾကသည္ကုိလည္း ေတြ႔ျမင္ရသည္။

သူမသည္ ဆရာေတာ္ႀကီးကုိလည္း မေလွ်ာက္၊ သူကုိယ္တုိင္လည္း မျမင္သကဲ့သုိ႔ ေရွာင္ဖဲသြားတတ္သည္။ ေက်ာင္းရွိကပၸိယမ်ား ကုိရင္ေလးတုိ႔ ေဆာ့သည္ကုိျမင္၍ ဆရာေတာ္ကုိ ေလွ်ာက္လုိက္၍ ဆရာေတာ္က ရိုတ္လ်င္လဲ ဦးဇင္းရယ္ မရိုက္ပါနဲ႔ ကုိရင္ေလးေတြက ကေလးအရြယ္ေတြပဲ ေဆာ့ခ်င္ၾကမွာေပါ့ ဒဏ္ေလးေလာက္ပဲ ေပးၿပီး ေက်နပ္လုိက္ပါ ဆုံးမလုိက္ပါ ဦးဇင္းရယ္ဟု ေျဖသိမ့္တတ္သည္။

သူမ၏ ကုိရင္ေလးတုိ႔ေပၚထားရွိသည့္ သေဘာထားကုိ ကပၸိယႀကီးအား ေျပာျပသည္ကုိ ဤသုိ႔ ၾကားမိသည္….
ကပၸိယႀကီးရယ္ ကုိရင္ေလးေတြ ေဆာ့တာ မဟုတ္တာေလးေတြကုိ ဆရာေတာ္ကုိ မေလွ်ာက္ပါနဲ႔။ သူတုိ႔ေလးေတြက ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ မိဘနဲ႔ခြဲ ရပ္ရြာနဲ႔ခြဲကာ ပိဋကတ္စာေပေတြက်က္ သာသနာေတာ္မွာ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနတာကုိ ေက်နပ္လုိက္စမ္းပါတဲ့။ ရွင္လည္း မ၀တ္နိဳင္၊ က်မလည္း ၀တ္ခြင့္မရတဲ့ သကၤန္းကို ရုံကာ တခါတခါ ဆြမ္းခံသြားခါနီ သူတုိ႔ေလးေတြ တန္းစီရပ္လုိ႔ သပိတ္ေလးေတြ ပိုက္ကာ သူတုိ႔ဆရာသမားေရွ႕မွာ ၾသ၀ါဒကုိ ခံယူ မ်က္လုံးလုံးေတြ မွိတ္၊ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ရပ္ေနတာေလးကုိ ျမင္လုိက္ရရင္ က်မျဖင့္ေလ (၇)ႏွစ္သားနဲ႔ ရဟႏၲာျဖစ္သြားတဲ့ ရွင္ပ႑ိတတုိ႔ ရွင္သံကိစၥတုိ႔မ်ားလားလုိ႔ စိတ္ထဲမွာၾကည္ႏူးမိတယ္။ ပီတိေတြျဖစ္ သဒၶါတရားေတြ ပြားမ်ားမိပါတယ္တဲ့။

ေဆာ့တတ္တဲ့အရြယ္မွာ ကေလးစိတ္ကရွိေနေတာ့ ပုထုဇဥ္ကုိရင္ေလးေတြပဲ ကပၸိယႀကီးရယ္ အျပစ္ေတာ့ ဘယ္ကင္းပါ့မလဲ။ သကၤန္း၀တ္ထားလုိ႔သာ ကုိရင္ေခၚရတာကုိး။ သူ႔အရြယ္ သူ႔သဘာ၀ အတြင္းစိတ္ကေတာ့ ေဆာ့ခ်င္ေနရွာမွာေပါ့။ ဒီလိုအရြယ္ေလးနဲ႔ ငါတုိ႔မလုပ္နိဳင္တာေတြ သူတုိ႔က လုပ္ေနတာပါလားလုိ႔ သိလုိက္ရင္ သူတုိ႔အေပၚနားလည္လုိ႔ရတာေပါ့ ကပၸိယႀကီးရယ္။

စာက်က္လုိက္ ေဆာ့လုိက္နဲ႔ ဒီလိုနဲ႔ပဲ လေတြကုန္ ႏွစ္ေတြကုန္ ကုိရင္ေလးကေန ကုိရင္ႀကီး၊ ကုိရင္ႀကီးကေန ဦးဇင္းေလး၊ ဥိးဇင္းေလးကေန ဆရာေတာ္ႀကီးေတြ ျဖစ္သြားရတာပဲေလ။ ကုိရင္ေလးေတြကုိ သာသမီးလုိ သေဘာထားၿပီး ခ်စ္လိုက္စမ္းပါ ကပၸိယႀကီးရယ္တဲ့။
ေနာက္ရွိေသးတယ္ကပၸိယႀကီးေရ…. သားအလတ္ေတြရွိေသးတယ္တဲ့။ သားအငယ္ေတြက ေဆာ့ရုံပဲရွိတာ။ စိတ္မပူရဘူး ကပၸိယႀကီးေရ….. သားအလတ္ေတြက သိတဲ့အတုိင္း အသက္က (၁၅) (၁၆) (၁၇) (၂၀)ႏွစ္ေတြေလ။ ေလာကီေျပာေျပာရရင္ လူပ်ဳိေပါက္စ ၿမီးေကာင္ေပါက္ အရြယ္ေတြေပါ့။ ဒီအရြယ္ေတြက ကြမ္း၀ါးခ်င္လာတယ္ ေဆးလိပ္ေသာက္ခ်င္လာတယ္။ ေကာင္မေလးေတြေပၚ စိတ္၀င္စားလာတဲ့ အရြယ္ေတြ ေပါ့။ က်မကသိတယ္….ဒီကုိရင္ႀကီးေတြဦးဇင္းငယ္ေလးေတြရဲ႕ ေျခလွမ္းဘယ္ေရာက္ေနတယ္ဆုိတာ။ ကပၸိယႀကီးက မသိဘူး။ အခု အျပင္ကုိ ညေနတုိင္း ေက်ာင္းအနားကထမင္းေက်ာ္ ေခါက္ဆြဲေက်ာ္ ၀ယ္စားနဲ႔ ေတာ္ၾကာ အျပင္က ေကာင္မေလးေတြနဲ႔ ရႈပ္တာေတြျဖစ္မွာစုိးရတယ္။

အဲဒါ ေက်ာင္းနားက ဆုိင္ေတြကုိ ခပ္ေ၀းေ၀းဆုိင္ဖြင့္ဖုိ႔ ေငြေပးၿပီး ရွင္းထားရတယ္ ကပၸိယႀကီးေရတဲ့။ ဆြမ္းစားေက်ာင္းမွာရွိတဲ့ အစားအေသာက္ ယူစားတာ ကပၸိယႀကီး မျမင္သလုိေနေပးပါ။ အျပင္ဆုိင္ ထြက္ထုိင္ၿပီး စားတာထက္စာရင္ က်မေက်ာင္းက ကုိရင္ေတြ က်မသားေတြက အမ်ားၾကည္ညိဳဖုိ႔ေကာင္းတာေပါ့။
စိတ္ကစားတဲ့အရြယ္ေလးေတြကုိ က်မတုိ႔က ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း လုပ္ေပးလုိက္ရင္ သူတုိ႔စာေပေတြ သူတုိ႔ ဆရာသမားအဆုံးအမေတြနဲ႔ ေျဖးေျဖးျခင္း အရြယ္ေလးရလာၿပီး ကုိရင္ႀကီးေတြ ဦးဇင္းေလးေတြ တည္ၿငိမ္သြားမွာေပါ့။
တေန႔က ကုိရင္ႀကီး တပါး အု႒္တံတုိင္းခုန္ၿပီး ေဘာလုံးပြဲသြားၾကည့္တာ ဆရာေတာ္က ျမင္တယ္ဆုိလုိ႔ အဲဒီကုိရင္ႀကီးကုိ ဆရာေတာ္က ႏွင္ထုတ္လုိက္တယ္။ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္ ကပၸိယႀကီးရယ္။ အဲဒါ အခု ဆရာေတာ္ကုိ ေလွ်ာက္ၿပီး အိမ္က တီဗြီ ႏွစ္လုံး ယူလာၿပီး အျပင္မထြက္ၾကနဲ႔ ေက်ာင္းတြင္းမွာပဲ ၾကည့္ပါ ကုိရင္တုိ႔ေရဆုိၿပီး သူတုိ႔ အေဆာင္ေပၚ ပုိ႔ထားခဲ့တယ္။
အင္းေလ သူတုိ႔ေတြလဲ ဒီအရြယ္က အေပ်ာ္အပါးမက္ ၾကတဲ့ အရြယ္ေတြပဲ။ အျပင္က လူငယ္ေတြလုိ ကာရာအုိေကဆုိင္သြား ႏႈိက္ကလပ္သြား မိဘကုိ စိတ္ဆင္းရဲေအာင္ လုပ္ေနတာထက္စာရင္ေတာ့ သကၤန္း၀တ္ၿပီး စာေတြက်က္ တေျဖးေျဖးနဲ႔ သာသနာမွာ ထင္ရွားတဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြ ျဖစ္လာၾကမွာပဲလုိ႔ ေတြးၿပီး က်မကျဖင့္ ၾကည္ညိဳေနမိတာပဲ။

က်မ ေစာင့္ေရွာက္ျပဳစုထားတဲ့ ဒီကုိရင္ငယ္ ကုိရင္ႀကီးေတြ ေနာက္ အႏွစ္ (၂၀)ေလာက္ အခ်ိန္က်ရင္ အခုဆရာေတာ္ႀကီးလုိမ်ဳိး အပါး (၂၀၀)ထဲက အပါး (၂၀)ေလာက္ေတာ့ ေပၚထြက္လာမွာပဲတဲ့။ ဒါဆုိရင္ က်မ သာသနာအတြက္ ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းရတာ သာသနာျပဳရတာ အက်ိဳးႀကီးၿပီေပါ့ ကပၸိယႀကီးရယ္တဲ့။
ေနာင္တခ်ိန္က်ရင္ ရွင္တုိ႔ က်မတုိ႔ လွဴဒါန္းနိဳင္လုိ႔ ေက်ာင္းႀကီးေတြ တည္ေဆာက္ထားေပမဲ့ သကၤန္းစည္းၿပီး အေမနဲ႔ခြဲ အေဖနဲ႔ခြဲ ရပ္ရြာကုိခြဲၿပီး စာလာသင္မဲ့ အမ်ဳိးေကာင္းသားေလးေတြမရွိေတာ့ရင္ က်မတုိ႔ ဘယ္လုိ သာသနာျပဳလုိ႔ရေတာ့မလဲ။ အခုက်မတုိ႔ ကုိးကြယ္ေနတဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ဳိးေတြ ဘယ္ေပၚထြက္ေတာ့မလဲ။

တကယ္ေတာ့ ကပၸိယႀကီးရယ္ ကမၻာ့သာသနာျပဳ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြ နိဳင္ငံေက်ာ္ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြဆုိတာ ဒီလုိပဲ ကေလးဘ၀ကေန ဒကာ×ဒကာမေတြက ေထာက္ပံ့ ဆရာသမားေတြက ပ်ဳိးေထာင္လာခဲ့လုိ႔ ျဖစ္လာခဲ့ ရတာေပါ့။ အပင္ပ်ဳိးရင္း တခါတခါ ေရးမ်ားမ်ားေလာင္းမိလုိ႔ အျမစ္ပုတ္ အပင္ေသသြားတာရွိသလုိ အခ်ိန္မွီ ေရမေလာင္းမိလုိ႔ အျမစ္ေခ်ာက္ ေသသြားတာလဲ ရွိသေပါ့ ကပၸိယႀကီးရယ္။

အဲဒီေတာ့ သူ႔အရြယ္နဲ႔ သူ႔စရိုက္ အရြယ္ေရာက္လာရင္ ျဖစ္ေပၚလာတတ္စၿမဲမုိ႔ အျမင္မေတာ္တဲ့ အရာေလးေတြကုိ အျပစ္မျမင္၊ ခြင့္လြတ္နားလည္ေပး၊ လမ္းမွန္ေရာက္ေအာင္ သားသမီးလုိ ေစာင့္ေရွာက္ေပး ကာ သာသနာေတာ္အတြက္ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြ ျဖစ္ဖုိ႔ သာသနာေဘာင္မွာ ေပ်ာ္ေနတဲ့ ကုိရင္ငယ္ ရဟန္းငယ္ေလးေတြကုိ ၾကည္ညိဳလုိက္စမ္းပါ ကပၸိယႀကီးရယ္…………………….
စာသင္သားသံဃာေတာ္ေပါင္း (၂၀၀)ေက်ာ္ရဲ႕ မိခင္ႀကီး၊ သာသနာ့မိခင္ႀကီး၏ စိတ္ဓာတ္ႏွင့္ သေဘာထားကုိ ၾကားသိလုိက္ရတဲ့ ကပၸိယႀကီးသည္ မ်က္ရည္စေတြ ၀ဲက် အံ့ၾသျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ တန္လ်ားခုံးေပၚတြင္ ေက်ာင္းအမႀကီး ထြက္သြားေသာ ေျခလွမ္းတုိ႔ကုိ ေငးၾကည့္ကာ က်န္ရစ္ခဲ့ေလေတာ့သည္။ ထုိေန႔မွစ၍ ေက်ာင္းရွိ ကပၸိယႀကီးသည္ ကုိရင္ေလးမ်ားက အဘေရ ကုိရင္တုိ႔ကုိ ဘာလုပ္ေပးပါဟုဆုိလွ်င္ ၿပဳံးၿပဳံးႀကီးျဖင့္ လုပ္ေပးရွာသည္။ ကုိရင္ေလးေတြကလည္း အဘကုိခ်စ္ၾက၊ အဘကလည္း ကုိရင္ေလးေတြကုိ ခ်စ္ၾကႏွင့္ ေပ်ာ္စရာႀကီးျဖစ္၍ ေနေလေတာ့သည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ စာေရးသူ ေကာက္ခ်က္ခ်မိသည္။ ဗုဒၶဘာသာခံယူထားသည့္ အမ်ဳိးေကာင္းသား+ အမ်ဳိးေကာင္းသမီးထုတြင္ သဒၶါတရားအားေကာင္း၍ သာသနာကုိ ခ်စ္ျမတ္နိဳးေသာ အမ်ဳိးေကာင္းသား+အမ်ဳိးေကာင္းသမီးတုိ႔သည္ ကုိရင္ငယ္၊ရဟန္းငယ္တုိ႔အေပၚ၌ မိမိေသြးသားမ်ားကဲ့သုိ႔ ၾကည္ျဖဴ ေစာင့္ေရွာက္ နားလည္ ေပးၾကကုန္၏။ တကယ္ပင္ သာသနာေတာ္ကုိ ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းၾကကုန္၏။

သဒၶါတရားအားနည္း၍ ဟုိေယာင္ေယာင္ ဒီေယာင္ေယာင္ အမ်ဳိးေကာင္းသား+အမ်ဳိး ေကာင္းသမီးတုိ႔သည္ကား ပိဋကတ္က်မ္းစာ တပုိင္းေၾကာင္ က်က္မွတ္ကာ သာသနာစိတ္ႀကီးမာသေယာင္ေယာင္၊ ေခတ္ပညာတတ္ လူတတ္ေယာင္ေယာင္ ရဟန္းသာမေဏတုိ႔အေပၚ အထင္ျမင္ေသးကာ ဟုိကုိရင္က ဘာေတြလုပ္ေန၏၊ ဟုိဘုန္းႀကီးက ဒါေတြလုပ္ေန၏ဟု ေ၀ဘန္ ေလကန္မႈျပဳၾက၏၊ သာသနာေတာ္ကုိ ရက္ရက္ေရာေရာ ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းၾကသူမ်ားမဟုတ္ေပ။
မစုိးရိမ္ဆရာေတာ္မိန္႔သည့္ စကားျဖင့္ နိဂုံးကမၸတ္ အဆုံးသတ္လုိက္ပါရေစ…..

မႏၲေလးၿမိဳ႕က ဒကာႀကီးတေယာက္သည္ ကုိရင္မ်ား ေဘာလုံးကန္ေနသည္ကုိ ေတြ႕ျမင္၍ မစုိးရိမ္ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးထံသြားေရာက္၍ ဆရာေတာ္ဘုရား အရွင္ဘုရားေက်ာင္းက ကုိရင္ေတြ ေဘာလုံးကြင္းထဲမွာ ေဘာလုံးကန္ေနပါသည္ ဘုရား၊ ျမင္ရ ေတြ႔ရတာ မေကာင္းလွပါဘူးဘုရားဟု ေလွ်ာက္ထားေလ၏။
ထုိအခါ ဆရာေတာ္က ျပန္မိန္႔လုိက္သည္မွာ ….ေအးကြဲ ဒကာေတာ္…. ကုိရင္ေလးေတြ ေဘာလုံးကန္ေနတာ သြား အျပစ္မျမင္ေလနဲ႔။ ေနာင္တခ်ိန္ ဒီကုိရင္ေလးေတြ ငါလုိ ဆရာေတာ္ႀကီး ျဖစ္တဲ့ အခါ ေဘာလုံးကန္ပါဥိး ဘုရားလုိ႔ ဆုိၿပီး ေဘာလုံး လာခ်ေပးထား။ ဘယ္ေတာ့မွ မကန္ေတာ့ဘူးမွတ္။ ကေလးမို႔ ေဆာ့တာ ေဆာ့ပါေစ..ပစ္ထားလုိက္ဟု မိန္႔ေတာ္မူပါသတည္း။

ကဲ ယေန႔ေခတ္ ညီငယ္ ညီမငယ္ အကုိႀကီး အမႀကီးတုိ႔……မည္သုိ႔မည္ပုံ သာသနာ့၀န္ထမ္း ရွင္ရဟန္းေတြအေပၚ ရႈျမင္ၾကမလဲ…ဆုိတာ ေခတ္ပညာတတ္ ပညာရွင္ႀကီးမ်ားမို႔ သိရွိၾကလိမ့္မည္ဟု ယုံၾကည္မိပါေၾကာင္း ……………………

ဦးမနက္ျဖန္

Friday, January 21, 2011

ဘာေတြက မညီတာလဲ ဘယ္လုိညွိရမလဲ

ဘုန္းဘုန္းဘုရား

ရိုေသစြာေလွ်ာက္ထားအပ္ပါသည္ဘုရား

လူမွာ သဒါၶတရားျဖစ္ဖို႔ အရမ္းအေရးၾကီးသလို ဒီသဒၶါ လြန္ျပန္ေတာ႔လည္း တဏွာကြ်န္ျပန္ျဖစ္တယ္ဆို အဲဒါေလးကို ေသေသခ်ာခ်ာေလး သိခ်င္လို႔ပါဘုရား။ ထိပ္ဆံုးကေန ေအာက္ဆံုးကိုျပန္က်သြားေတာ႔ ဘာေတြက မညီတာလဲ ဘာေတြနဲ႔ ညွိရမလဲဆိုတာနဲ႔ ဘယ္လို သာဓကေတြ ရွိခဲ႔သလဲ ဆိုတာ သိခ်င္ပါတယ္ ဘုရား။

မၾကည္ျပာ(စကၤာပူ)

ဟုတ္ပါတယ္ ဒကမေလးေရ.. သဒၶါတရားျဖစ္ဖုိ႔ အေရးၾကီးသလုိ သဒၶါလြန္လုိ႔ကြန္႔တာ သဒၶါလြန္လုိ႔ တဏွာျဖစ္ တတ္တယ္ဆုိတာ ဟုတ္ပါတယ္။
သဒၶါျဖစ္ဖုိ႔ အရမ္းအေရးၾကီးပါတယ္။ ယုံၾကည္မႈ လုိ႔ေခၚတဲ့သဒၶါတရား မရွိရင္ ဒီလူဟာ ေကာင္းတာလုပ္လုပ္ မေကာင္းတာဘဲ လုပ္လုပ္ ဘာမွမထူးပါဘူးကြာ..ဆုိတဲ့ စိတ္၀င္သြားပါမယ္။ ဒီလုိစိတ္၀င္သြားရင္ မေကာင္းတာမွန္သမွ် မလုပ္ရဲတာ မရွိေတာ့ပါဘူး။ မေကာင္းတာမွန္သမွ် လက္ရဲ ဇက္ရဲ လုပ္လာတဲ့ ဒီလူမွာ မေကာင္းမႈေတြ ဆက္တုိက္ျဖစ္ဖုိ႔ပဲ ရွိပါေတာ့တယ္၊မေကာင္းမႈေတြဆက္တုိက္လုပ္ရင္ အကုသုိလ္ေတြ တပုံတပင္နဲ႔ အပါယ္ငရဲကုိ တန္းသြားရပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ သဒၶါတရားျဖစ္ဖုိ႔အေရးၾကီးပါတယ္။

သဒၶါတရားျဖစ္ဖုိ႔ ဘာေတြလုပ္ရမလဲဆုိရင္

၁။ ၾကည္လင္ေအးခ်မ္းတဲ့စိတ္နဲ႔သူတစ္ပါးကုိ လွဴဒါန္းပါ၊ကူညီပါ(စိတ္မၾကည္ မလင္မျဖစ္ရပါဘူး)၊

၂။ကုိယ္က်င့္တရားေကာင္းေအာင္ ေစာင့္ထိန္းပါ၊

၃။ယုံၾကည္ခ်က္အားေလ်ာ္တဲ့ ဥပုသ္သီလ ေစာင့္ထိန္းပါ၊

၄။ဂုဏ္ေတာ္ပြားပါ တရားထုိင္ပါ(အဘိ၊႒၊၁၊၁၆၂)-ဒါဆုိရင္ ကုိယ့္ရဲ့ သဒၶါတရားေတြ ျပန္ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္၊ တုိးတက္လာပါလိမ့္မယ္။

သဒၶါလြန္ရင္ ကြန္႔-တဲ့၊ သဒၶါလြန္လုိ႔ တဏွာျဖစ္ခဲ့တာေတြ ဘုရားလက္ထက္မွာေရာ ယေန႔ေခတ္မွာပါ ရွိခဲ့ ရွိေနပါတယ္၊ သူ႔နာမည္က သုပဗၺာ.တဲ့၊ သံဃာေတာ္ေတြကုိ သိပ္ၾကည္ညိဳပါတယ္၊ ၾကည္ညိဳလြန္း သဒၶါျဖစ္လြန္းေတာ့..သူစဥ္းစားတာက..သံဃာေတာ္ေတြကုိ ဒကာ ဒကာမေတြက လွဴေနတဲ့ပစၥည္းေတြ အမ်ားၾကီးပဲ၊ မလွဴတာ တစ္ခုပဲရွိတယ္၊ လူူမ်ားေတြ မလွဴတဲ့ အဲဒီအလွဴကုိ လွဴရင္ အျမတ္ဆုံးဒါန ျဖစ္လိမ့္မယ္လုိ႔ ေတြးျပီး သံဃာေတာ္မ်ားကုိ ေမထုန္အလွဴ လွဴတယ္၊ (ပါ။၁။ႏွာ၄၉) ၊ဘုရားရွင္က သံဃာေတာ္မ်ားအတြက္ စည္းကမ္းခ်မွတ္ရသလုိ သုပဗၺာရဲ့ သဒၶါတရားကုိလဲ အက်ိဳးမရွိတဲ့ သဒၶါတရားလုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ ပုဂံေခတ္မွာ ပန္းဦးဆက္ရတဲ့ လုပ္ရပ္ကလဲ သဒၶါလြန္တဲ့ ျပယုဂ္တစ္ခုလုိ႔ ေျပာနိဳင္ပါမယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဟန္ခ်က္ညီတဲ့ သဒၶါတရား ျငိမ္းခ်မ္းမႈရွိတဲ့သဒၶါ၊ ျပတ္သားတဲ့ သဒၶါတရားျဖစ္ဖုိ႔ ပညာနဲ႔ ညွိရပါမယ္။ သဒၶါတရား အားေကာင္းျပီး ပညာမပါရင္လဲ တလဲြျဖစ္တတ္တယ္။ နည္းလမ္းမက်ျဖစ္လိမ့္မယ္၊ ခုတ္ရာတျခား ရွရာတျခား ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္၊ ပညာအားေကာင္းျပီး သဒၶါတရားမပါရင္လဲ ဘာကုိမွ မယုံၾကည္ေတာ့ပဲ လူေခ်ာ္ၾကီး ျဖစ္သြားျပန္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာထင္ရွားခဲ့တဲ့ လူေသလူျဖစ္၀ါဒ ကုိ ေလ့လာနိဳင္ပါတယ္။ ပညာပဲဦးစားေပးျပီး ယုံၾကည္မႈ သဒၶါတရားမရွိေတာ့.. ဘုရားေဟာတဲ့ နတ္ျပည္ေျခာက္ထပ္ ျဗဟၼာျပည္ ၂၀ ဆုိတာ မရွိဘူး..လူေသရင္ လူပဲျပန္ျဖစ္မယ္..တိရိစၦာန္ နတ္ ျဗဟၼာ ဆုိတာ မျဖစ္နိဳင္ဘူး၊ သုံးဆယ့္တစ္ဘုံဆုိတာ မရွိနိဳင္ဘူးေတြ ျဖစ္ကုန္ပါေတာ့တယ္။

ဒါေၾကာင့္ မၾကည္ျပာေရ.. သဒၶါတရားကုိ ပညာနဲ႔ ညွိပါ၊ ပညာကုိလဲ သဒၶါနဲ႔တုိင္းတာပါ သဒၶါ ပညာမွ်တဲ့ ဘ၀ဟာ ျငိမ္းခ်မ္းသာယာပါလိမ့္မယ္လုိ႔ ေျဖလုိက္ပါရေစ။

ယုံၾကည္မႈ သဒၶါတရားကလဲ အဆင့္ေလးဆင့္ရွိပါေသးတယ္. ဘုရားေလာင္းေတြရဲ့ ယုံခ်က္ အာဂမသဒၶါ၊တရားထူးရျပီးတဲ့ အရိယာပုဂၢိဳလ္မ်ားရဲ့ အဓိဂမသဒၶါ၊ ရတနာသုံးပါးအေပၚမွာ တကယ့္ကုိ သက္၀င္ယုံၾကည္တဲ့ ဩကပၸနသဒၶါနဲ႔ ရတနာသုံးပါးအေပၚမွာ အစဥ္အလာယုံၾကည္တဲ့ ပသာဒသဒၶါဆုိျပီး ေလးမ်ိဳးရွိသလုိ ပညာမွာလဲ သူ႔အဆင့္နဲ႔သူရွိတယ္ဆုိတာကုိပါ ပူးတဲြမွတ္ထားေစခ်င္ပါတယ္။

သဒၶါ ပညာ ဟန္ခ်က္ညီညီျဖင့္ အတၱဟိတ ပရဟိတ.ကုိ ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္နိဳင္ပါေစ။