ဒီလုိဆုိရင္….

သီရိလကၤာကုိ ျပန္ေရာက္ျပီး ဘယ္မွမေရာက္ျဖစ္ဘူး၊ ဒီေန႔ေတာ့ နာရီ၀က္သာသာ ကားေမာင္းရတဲ့ ကနိေစရေက်ာင္းကုိ ဒါေနးသြားရတယ္၊ သီရိလကၤာယဥ္ေက်းမႈအရ ဆြမ္းစားကုိ ဒါေနးလုိ႔ေခၚတာပါ၊
တနဂၤေႏြေန႔ျဖစ္တာမုိ႔ ေက်ာင္းထဲမွာ လူေတြစည္ကားေနတယ္၊ အထူးသျဖင့္ တေက်ာင္းလုံး ကေလးငယ္ေတြ အျပည့္ပါပဲ၊ သစ္ပင္ေအာက္မွာ ဇရပ္ေတြေပၚမွာ ခန္းမေဆာင္ေတြထဲမွာ ကေလးငယ္ေတြကုိ ေတြ႔ရတယ္၊ ကေလးငယ္ေတြကုိ ခ်စ္တတ္သူပီပီ သူတုိ႔နဲ႔ စကားေျပာျပီး ဓာတ္ပုံရုိက္ခဲ့တယ္၊





သူတုိ႔ေလးေတြရဲ့ အသိစိတ္မွာ စေန တနဂၤေႏြေန႔ေရာက္ရင္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းေတြကုိသြားရမယ္ဆုိတဲ့ အသိေလးေတြ ကုိယ္စီရွိေနၾကတယ္၊ ေက်ာင္းေရာက္ရင္ ဗုဒၶ၀င္ ဇာတ္နိပါတ္ ယဥ္ေက်းမႈစတာေတြ သင္ယူရတာကုိလဲ ေပ်ာ္ေနပုံရတယ္၊သူတုိ႔မ်က္ႏွာကေတြၾကည့္ရတာ စိတ္ခ်မ္းသာစရာေကာင္းတယ္၊ျပံဳးလုိ႔ ရႊင္လုိ႔ တက္ၾကြလုိ႔။

တကယ့္ကုိ အတုယူေလာက္တဲ့ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြကုိ အေမြေပးပုံပါပဲ၊ သီရိလကၤာတစ္နိဳင္ငံလုံး အရြယ္ေရာက္တဲ့ကေလးမွန္ရင္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးမွာ ဘုရားစာ သင္ယူၾကရတဲ့ အေလ့အထက အရွိန္ေတာ္ေတာ္ရေနပါျပီ၊ ဘာေတြသင္ေပးေနတာလဲ ေမးၾကည့္ေတာ့ ဒီဃာ၀ါေယ၀ မဟႏၱာ စတဲ့ ေမတၱာသုတ္အေၾကာင္း သင္ေနတာပါတဲ့..ဘာေတြသင္ခဲ့ျပီးျပီလဲလုိ႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ ဗုဒၶ၀င္ ဇာတ္နိပါတ္နဲ႔ ဗုဒၶဘာသာသမုိင္းေတြသင္ခဲ့ျပီးပါျပီတဲ့၊

အမိျမန္မာျပည္မွာေတာ့ စာသင္ စာခ်တဲ့ ကုိရင္ ဦးဇင္းေတြေတာင္ ဗုဒၶ၀င္ဆုိတာကုိ သီးသန္႔ မသင္ယူခဲ့ရပါဘူး၊ ကုိယ္သိခ်င္လုိ႔ ကုိယ္တုိင္ျပန္ေလ့လာရတဲ့ အေနအထားမွာ ရွိပါတယ္။ အတန္းခဲြေတြအမ်ားၾကီးမွာ ဆရာ ဆရာမေတြက ေစတနာ၀န္ထမ္းလုပ္ျပီး သင္ေပးေနၾကတာပါ၊ အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာကုိခ်စ္တယ္လုိ႔ ပါးစပ္ကပဲ ေအာ္ေနမယ့္အစား လက္ေတြ႔က်တဲ့ လုပ္ေဆာင္မႈေတြ စနစ္တက်ေရးဆဲြထားတဲ့ ဘာသာေရးအေမြေပးမႈေတြ လုပ္သင့္ေနျပီဆုိတဲ့ စိတ္ကူးေတြလဲ တဖြားဖြား ေပၚေနမိတယ္၊

ေရႊျပည္ၾကီးမွာလဲ ကေလးငယ္မ်ားအတြက္ ဓမၼစကူးလ္သင္တန္းေက်ာင္းေတြ ရပ္ကြက္တုိင္း ျမိဳ႔နယ္တုိင္း ဖြင့္ေပးရမယ္၊ ဓမၼစကူးလ္ေက်ာင္းေတြ အတြက္ သင္ရုိးညႊန္းတမ္းေတြကုိ ဗဟုိအဖဲြ႔အစည္းက စနစ္တက်ေရးဆဲြရမယ္၊ ဓမၼာစရိယ အၾကီးတန္းေအာင္လက္မွတ္ရထားတဲ့ သံဃာေတြ လမ္းမေပ်ာက္ဖုိ႔အတြက္ ဓမၼစကူးလ္ေက်ာင္းေတြမွာ ဆရာအျဖစ္ခန္႔ထားရမယ္၊

ငါးႏွစ္ကေန ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္အထိ ကေလးငယ္ေတြအတြက္ သီးသန္႔သင္ရုိးညႊန္းတမ္းေတြလုပ္ရမယ္၊ ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ကေန အသက္ေလးဆယ္အရြယ္ လူၾကီးေတြအတြက္ သင္ရုိးညႊန္းတမ္းတစ္ခု လုပ္ေပးမယ္၊ ေလးဆယ္ကေန ေလးဆယ္ေက်ာ္ လူၾကီးေတြကုိ ဆရာအျဖစ္ျပန္ခန္႔အပ္ျပီး သူတုိ႔တေတြအတြက္ အဆင့္ျမင့္ ဗုဒၶစာေပေတြသင္ေပးမယ္၊

သံဃာေတာ္မ်ားအတြက္ ေတာင္တန္းသာသနာျပဳစင္တာေတြ ျပည္ပသာသနာျပဳစင္တာေတြဖြင့္ေပးရမယ္၊ပရဟိတလုပ္ခ်င္တဲ့ သံဃာေတာ္မ်ားအတြက္ management သင္တန္းေတြေပးမယ္၊ Public Relationship လုပ္တဲ့အခါမွာ ေျပာတတ္ ေဟာတတ္ေအာင္ စနစ္တက်သင္ေပးတဲ့ သင္တန္းေက်ာင္းေတြလဲ ထပ္ဖြင့္ေပးရအုံးမယ္၊

နိဳင္ငံတကာကုိ ရင္ေဘာင္တန္းနိဳင္တဲ့ Sangha University ေတြကုိ ထပ္ဖြင့္မယ္၊ သာသနာေနာက္ပုိင္းမွာ ေသခ်ာေပါက္ေပၚလာမယ့္ သာသနာဖ်က္မ်ားကုိ ကာကြယ္ဖုိ႔ ဓမၼ၀ါဒီ သံဃာအဖဲြ႔အစည္းကုိ စနစ္တက်ဖဲြ႔စည္းထားမယ္၊(သူငယ္ခ်င္းတစ္ပါးေျပာတာေလးကုိ သတိရမိတယ္။ ကုိယ့္လူေရ ေနာက္ပုိင္းမွာ စတန္႔ထြင္ ဓမၼကထိကေတြက အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱကုိ ေျပာင္းျပန္လုပ္ျပီး နိစၥ သုခ အတၱလုိ႔ ေဟာလာၾကအုံးမယ္တဲ့. သတိျပဳစရာ ေကာင္းေလစြ)

အဲလုိအဖဲြ႔အစည္းေတြကုိ ေထာက္ပံ့ေပးမယ့္ သာသနာခ်စ္တဲ့ ဒကာ ဒကာမေတြကုိလဲ ထပ္ဖဲြ႔စည္းရမယ္၊ သာသနာအေရးေဆာင္ရြက္တဲ့အခါ ေငြကလဲ ရွိအုံးမွ ကုိး၊ ေငြရွိမွ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေဆာင္ရြက္နိဳင္တာကလား၊ ဟုတ္တယ္ေလ က်န္းမာပါေစ ခ်မ္းသာပါေစလုိ႔ ပါးစပ္ေမတၱာပဲ ပုိ႔ေနလုိ႔မွ မလုံေလာက္တာ၊လက္ေတြ႔က်က် အကူအညီေပးရင္း ဒုကၡေရာက္သူေတြကုိ ကယ္တင္ရမယ္၊

ေနာက္ထပ္ ထူးထူးျခားျခား သင္တန္းေလးတစ္ခု လုပ္ခ်င္ေသးတယ္၊ မုဒိတာပြားပုံသင္တန္းပါ၊ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ၾကိဳးစားေဆာင္ရြက္သူေတြကုိ မေႏွာင့္ယွက္ဘဲ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ သာဓုေခၚတတ္ေအာင္ မုဒိတာသင္တန္းေတြလဲေပးရမယ္၊ အရွင္ေမာဂၢလာန္မေထရ္ျမတ္လုိ မဟုတ္တာလုပ္တဲ့သူေတြကုိ ဆဲြထုတ္ရဲတဲ့ ရဲရင့္တဲ့ သံဃာေတြကုိ ၀ုိင္းရံထားေစမယ္၊ ဒါမွ သာသနာေရာင္၀ါလင္းပါတယ္လုိ႔ ေျပာေနၾက ဆုိေနၾကအသံေတြကုိ လက္ေတြ႔နဲ႔ ေပါင္းစပ္နိဳင္မယ္ မဟုတ္လား။

ကုိ၀ိမုတၱိသုခရဲ့ ဒီလုိေလးဆုိရင္ ေကာင္းမလားလုိ႔ဆုိတဲ့ ပုိ႔စ္ကုိေဆြးေႏြးရင္း ဒီေန႔ဓမၼစကူးလ္သြားရင္းေပၚလာတဲ့ အေတြးေလးေတြကုိခ်ေရးၾကည့္တာပါ၊ ဒီလုိေလးေတြဆုိရင္ ေကာင္းမယ္ထင္ပါရဲ့ေပါ့၊တကယ္ေတာ့လဲ စိတ္ကူးယဥ္ဆုိတာ လက္ေတြ႔ဘ၀နဲ႔ေတာ့ ကြာေနတတ္ပါတယ္၊ေအဘရာလင္ကြန္းေျပာတဲ့ လုပ္နိဳင္ပါတယ္မေျပာနဲ႔ လုပ္ျပလုိက္ပါဆုိတဲ့ စကားကလဲ နားထဲက မထြက္ပါဘူး၊ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒါေလးေတြ ဒီလုိလုပ္နိဳင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေကာင္းမယ္ထင္ရဲ့။



ဓမၼစကူးလ္သင္တန္းျပီးေတာ့ သီရိလကၤာ ကေလးငယ္ေတြ စုေပါင္းတန္းစီျပီး ရြတ္ဆုိသြားတာက ဗုဒၶသာသနံ စိရံ တိ႒တု ပါတဲ့။( ေမာ္ဒန္အလုိအရေတာ့ တိ႒တု စိရံ ဗုဒၶသာသနံ ပါ။ )