Showing posts with label ဓမၼအေမးအေျဖ. Show all posts
Showing posts with label ဓမၼအေမးအေျဖ. Show all posts

Friday, January 21, 2011

ဘာေတြက မညီတာလဲ ဘယ္လုိညွိရမလဲ

ဘုန္းဘုန္းဘုရား

ရိုေသစြာေလွ်ာက္ထားအပ္ပါသည္ဘုရား

လူမွာ သဒါၶတရားျဖစ္ဖို႔ အရမ္းအေရးၾကီးသလို ဒီသဒၶါ လြန္ျပန္ေတာ႔လည္း တဏွာကြ်န္ျပန္ျဖစ္တယ္ဆို အဲဒါေလးကို ေသေသခ်ာခ်ာေလး သိခ်င္လို႔ပါဘုရား။ ထိပ္ဆံုးကေန ေအာက္ဆံုးကိုျပန္က်သြားေတာ႔ ဘာေတြက မညီတာလဲ ဘာေတြနဲ႔ ညွိရမလဲဆိုတာနဲ႔ ဘယ္လို သာဓကေတြ ရွိခဲ႔သလဲ ဆိုတာ သိခ်င္ပါတယ္ ဘုရား။

မၾကည္ျပာ(စကၤာပူ)

ဟုတ္ပါတယ္ ဒကမေလးေရ.. သဒၶါတရားျဖစ္ဖုိ႔ အေရးၾကီးသလုိ သဒၶါလြန္လုိ႔ကြန္႔တာ သဒၶါလြန္လုိ႔ တဏွာျဖစ္ တတ္တယ္ဆုိတာ ဟုတ္ပါတယ္။
သဒၶါျဖစ္ဖုိ႔ အရမ္းအေရးၾကီးပါတယ္။ ယုံၾကည္မႈ လုိ႔ေခၚတဲ့သဒၶါတရား မရွိရင္ ဒီလူဟာ ေကာင္းတာလုပ္လုပ္ မေကာင္းတာဘဲ လုပ္လုပ္ ဘာမွမထူးပါဘူးကြာ..ဆုိတဲ့ စိတ္၀င္သြားပါမယ္။ ဒီလုိစိတ္၀င္သြားရင္ မေကာင္းတာမွန္သမွ် မလုပ္ရဲတာ မရွိေတာ့ပါဘူး။ မေကာင္းတာမွန္သမွ် လက္ရဲ ဇက္ရဲ လုပ္လာတဲ့ ဒီလူမွာ မေကာင္းမႈေတြ ဆက္တုိက္ျဖစ္ဖုိ႔ပဲ ရွိပါေတာ့တယ္၊မေကာင္းမႈေတြဆက္တုိက္လုပ္ရင္ အကုသုိလ္ေတြ တပုံတပင္နဲ႔ အပါယ္ငရဲကုိ တန္းသြားရပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ သဒၶါတရားျဖစ္ဖုိ႔အေရးၾကီးပါတယ္။

သဒၶါတရားျဖစ္ဖုိ႔ ဘာေတြလုပ္ရမလဲဆုိရင္

၁။ ၾကည္လင္ေအးခ်မ္းတဲ့စိတ္နဲ႔သူတစ္ပါးကုိ လွဴဒါန္းပါ၊ကူညီပါ(စိတ္မၾကည္ မလင္မျဖစ္ရပါဘူး)၊

၂။ကုိယ္က်င့္တရားေကာင္းေအာင္ ေစာင့္ထိန္းပါ၊

၃။ယုံၾကည္ခ်က္အားေလ်ာ္တဲ့ ဥပုသ္သီလ ေစာင့္ထိန္းပါ၊

၄။ဂုဏ္ေတာ္ပြားပါ တရားထုိင္ပါ(အဘိ၊႒၊၁၊၁၆၂)-ဒါဆုိရင္ ကုိယ့္ရဲ့ သဒၶါတရားေတြ ျပန္ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္၊ တုိးတက္လာပါလိမ့္မယ္။

သဒၶါလြန္ရင္ ကြန္႔-တဲ့၊ သဒၶါလြန္လုိ႔ တဏွာျဖစ္ခဲ့တာေတြ ဘုရားလက္ထက္မွာေရာ ယေန႔ေခတ္မွာပါ ရွိခဲ့ ရွိေနပါတယ္၊ သူ႔နာမည္က သုပဗၺာ.တဲ့၊ သံဃာေတာ္ေတြကုိ သိပ္ၾကည္ညိဳပါတယ္၊ ၾကည္ညိဳလြန္း သဒၶါျဖစ္လြန္းေတာ့..သူစဥ္းစားတာက..သံဃာေတာ္ေတြကုိ ဒကာ ဒကာမေတြက လွဴေနတဲ့ပစၥည္းေတြ အမ်ားၾကီးပဲ၊ မလွဴတာ တစ္ခုပဲရွိတယ္၊ လူူမ်ားေတြ မလွဴတဲ့ အဲဒီအလွဴကုိ လွဴရင္ အျမတ္ဆုံးဒါန ျဖစ္လိမ့္မယ္လုိ႔ ေတြးျပီး သံဃာေတာ္မ်ားကုိ ေမထုန္အလွဴ လွဴတယ္၊ (ပါ။၁။ႏွာ၄၉) ၊ဘုရားရွင္က သံဃာေတာ္မ်ားအတြက္ စည္းကမ္းခ်မွတ္ရသလုိ သုပဗၺာရဲ့ သဒၶါတရားကုိလဲ အက်ိဳးမရွိတဲ့ သဒၶါတရားလုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ ပုဂံေခတ္မွာ ပန္းဦးဆက္ရတဲ့ လုပ္ရပ္ကလဲ သဒၶါလြန္တဲ့ ျပယုဂ္တစ္ခုလုိ႔ ေျပာနိဳင္ပါမယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဟန္ခ်က္ညီတဲ့ သဒၶါတရား ျငိမ္းခ်မ္းမႈရွိတဲ့သဒၶါ၊ ျပတ္သားတဲ့ သဒၶါတရားျဖစ္ဖုိ႔ ပညာနဲ႔ ညွိရပါမယ္။ သဒၶါတရား အားေကာင္းျပီး ပညာမပါရင္လဲ တလဲြျဖစ္တတ္တယ္။ နည္းလမ္းမက်ျဖစ္လိမ့္မယ္၊ ခုတ္ရာတျခား ရွရာတျခား ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္၊ ပညာအားေကာင္းျပီး သဒၶါတရားမပါရင္လဲ ဘာကုိမွ မယုံၾကည္ေတာ့ပဲ လူေခ်ာ္ၾကီး ျဖစ္သြားျပန္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာထင္ရွားခဲ့တဲ့ လူေသလူျဖစ္၀ါဒ ကုိ ေလ့လာနိဳင္ပါတယ္။ ပညာပဲဦးစားေပးျပီး ယုံၾကည္မႈ သဒၶါတရားမရွိေတာ့.. ဘုရားေဟာတဲ့ နတ္ျပည္ေျခာက္ထပ္ ျဗဟၼာျပည္ ၂၀ ဆုိတာ မရွိဘူး..လူေသရင္ လူပဲျပန္ျဖစ္မယ္..တိရိစၦာန္ နတ္ ျဗဟၼာ ဆုိတာ မျဖစ္နိဳင္ဘူး၊ သုံးဆယ့္တစ္ဘုံဆုိတာ မရွိနိဳင္ဘူးေတြ ျဖစ္ကုန္ပါေတာ့တယ္။

ဒါေၾကာင့္ မၾကည္ျပာေရ.. သဒၶါတရားကုိ ပညာနဲ႔ ညွိပါ၊ ပညာကုိလဲ သဒၶါနဲ႔တုိင္းတာပါ သဒၶါ ပညာမွ်တဲ့ ဘ၀ဟာ ျငိမ္းခ်မ္းသာယာပါလိမ့္မယ္လုိ႔ ေျဖလုိက္ပါရေစ။

ယုံၾကည္မႈ သဒၶါတရားကလဲ အဆင့္ေလးဆင့္ရွိပါေသးတယ္. ဘုရားေလာင္းေတြရဲ့ ယုံခ်က္ အာဂမသဒၶါ၊တရားထူးရျပီးတဲ့ အရိယာပုဂၢိဳလ္မ်ားရဲ့ အဓိဂမသဒၶါ၊ ရတနာသုံးပါးအေပၚမွာ တကယ့္ကုိ သက္၀င္ယုံၾကည္တဲ့ ဩကပၸနသဒၶါနဲ႔ ရတနာသုံးပါးအေပၚမွာ အစဥ္အလာယုံၾကည္တဲ့ ပသာဒသဒၶါဆုိျပီး ေလးမ်ိဳးရွိသလုိ ပညာမွာလဲ သူ႔အဆင့္နဲ႔သူရွိတယ္ဆုိတာကုိပါ ပူးတဲြမွတ္ထားေစခ်င္ပါတယ္။

သဒၶါ ပညာ ဟန္ခ်က္ညီညီျဖင့္ အတၱဟိတ ပရဟိတ.ကုိ ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္နိဳင္ပါေစ။

Tuesday, January 18, 2011

ဗုဒၶအလုိက် "ျပႆနာ'' ေျဖရွင္းနည္း ဥပေဒသ

ဦးမနက္ျဖန္ေရးသားေပးပုိ႔သည့္ အီးေမးလ္ကုိ ျပန္လည္မွ်ေ၀ပါသည္။

ျပႆနာဟူသည္ အက်ဳိးစကားလုံးျဖစ္သည္။ ျပႆနာေလာက္ကုိသာ အေပၚယံၾကည့္၍ ရႈတ္ခ် အပုတ္ခ်ျခင္းသည္ အသိဥာဏ္နည္းသူမ်ား၏ လုပ္ရပ္ျဖစ္သကဲ့သုိ႔ တစ္ပါးသူ လြန္က်ဴးမိေသာ အျပစ္ကုိ အမ်ားတကာသိေအာင္ ႀကိဳးစားျခင္းသည္ စိတ္ပုတ္ စိတ္ယုတ္ရွိသူမ်ား၏ လကၡဏာေပတည္း။ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ ရွိသူမွန္သမွ်သည္ ျပႆနာကုိ လုပ္ေလ့ရွိၾကသည္။ ေျခာက္ျပစ္ကင္း သဲလဲစင္ ဟူသည္ ပုထုဖဥ္လူသားေတြမွာ မရွိနိဳင္ပါဘူး။ ေလာဘကုိမထိန္းနိဳင္ျခင္း ေဒါသကုိ မထိန္းခ်ဳပ္နိဳင္ျခင္း ေမာဟကုိ မပယ္သတ္နိဳင္ျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ ယေန႔ေခတ္ လြန္ၿပီးေခတ္ေတြမွာ ျပာႆနာေပါင္းစုံ အရႈပ္ေပါင္းစုံ ျဖစ္ေပၚေနျခင္းျဖစ္သည္။


ေနာင္လာမည့္ေခတ္ေတြမွာလဲ ျဖစ္လာဦးမည္တည္း။ ပုထုဇဥ္လူသားမွန္သမွ်သည္ အျပစ္ကုိ လုပ္ေနဦးမည္တည္း။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျပႆနာ၏ အေၾကာင္းတရားသည္ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ တုိ႔ေပတည္းဟု သတိႏွင့္ သိရွိထားရေပမည္။ ျပႆနာဟူသည္ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟတုိ႔ျဖင့္ လြန္က်ဴးလာေသာ အျပစ္ေပတည္း။ ထုိကုိ ျပႆနာဟု ေခၚေ၀ၚၾကသည္။

တစုံတေယာက္ ျပႆနာလြန္က်ဴးမိခဲ့လွ်င္ လြန္က်ဴးသူ တစုံတေယာက္သည္ မိမိလြန္က်ဴးမိေသာ အျပစ္ကုိ ရင္ဆုိင္ေျဖရွင္းသင့္သည္။ ပတ္၀န္းက်င္ကလည္း ထုိသူ၏ လြန္က်ဴးမႈကုိ ကူညီေျဖရွင္းေပးသင့္သည္။ ေအာ္ ေလာဘကုိ မထိန္းနိဳင္လုိ႔ ေဒါသကုိ မတားနိဳင္လုိ႔ ေမာဟတရား အားႀကီးလုိ႔ ဒီလုိအျပစ္ေတြျဖစ္တာပါလားလုိ႔ ကုိယ္တုိင္းလည္း သခၤန္းစာ ယူသင့္သည္။

အျပစ္သည္ လူျမင္သာသည္။ အျပစ္၏ အေၾကာင္းတရားသည္ အျမင္ရခက္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေလာကတြင္ အျပစ္ေတြ႕လာတုိင္း အျပစ္ျဖစ္ေပၚလာရျခင္း၏ အေၾကာင္းတရားကုိ အေျချမစ္သိရေအာင္ ေလ့လာဖုိ႔ လုိလာသည္။ အျပစ္ကုိ ဖုံးကြယ္ကာ ေျဖရွင္းသင့္သည္။ ေလာ္စပီကာႏွင့္ ေအာ္ကာ အမ်ားသူငွာ အသိပညာရရွိေစဖုိ႔ ေ၀ငွရမည့္ ေၾကာ္ျငာ ပစၥည္းမဟုတ္ေပ။

ယခုေခတ္မွာေတာ့ ဘေလာ့ေပၚ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာေပၚ ျဖန္႔ေ၀ရမည့္ သတင္းလည္းမဟုတ္သလုိ အမ်ားသူငွာ သိသင့္သည္ အင္ေဖာ္ေမးရွင္းလည္း မဟုတ္ေပ။ မည္ကဲ့သုိအျပစ္ေပၚလာလွ်င္ မည္ကဲ့သုိ႔ ေျဖရွင္းသင့္သည္ဟုသာ ေျဖရွင္းနည္းကုိေတာ့ျဖင့္ အင္ေဖာ္ေမးရွင္းအျဖစ္ ေ၀ငွမည္ဆုိလွ်င္ ေ၀ငွနိဳင္ပါသည္။ သုိ႔ျဖင့္ မဟုတ္ဘဲ မည္သူက မတရားလုပ္သျဖင့္ ထုိမည္သူသည္ လူယုတ္မာႀကီးဟု အမ်ားသူငွာသုိ႔ ျဖန္ေ၀လွ်င္ေတာ့ ထိုျဖန္႔ေ၀သူကုိယ္တုိင္ပင္ လူယုတ္မာႀကီးျဖစ္လာေပေတာ့သည္။


ယေန႔ေခတ္ အမ်ားစုသည္ မိမိထံသုိ႔ေရာက္လာေသာ အင္ေဖာ္ေမးရွင္းမ်ားကုိဖတ္ကာ ေရးသားေဖာ္ျပသည့္ အေၾကာင္းအရာေလာက္ကုိသာ အဟုတ္ႀကီးထင္ကာ သံေယာင္လုိက္၍ မတရားဘူး မလုပ္သင့္ဘူး ဒီလိုႀကီးလုပ္တာ လူယုတ္မာပဲ စသည္ျဖင့္ ေ၀ဘန္ၾကသည္ အတင္းတုတ္ၾကသည္။ အပုတ္ခ်ၾကသည္။ အင္ေဖာ္ေမးရွင္းေရးသူ သုိ႔မဟုတ္ ေဖာ္ျပသူ၏ အတြင္းစိတ္သည္ ဤအေၾကာင္းအရာကုိ မည္သည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ မည္သုိ႔မည္ပုံေရးသည္ကုိ ေလ့လာမဆန္းစစ္ၾကေပ။

အင္ေဖာ္မာ (စာေရးသူ)သည္ ျပႆနာတစုံတခုေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ အက်ဳိးဆုိးကုိ တပါးသူတု႔ိ ဆင္ျခင္ေစဖုိ႔ အသိပညာရေစဖုိ႔ ေ၀ငွလုိလွ်င္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ျပႆနာ၏ ဆုိလိုရင္း အေၾကာင္းတရား ျဖစ္ေပၚလာေသာ ဆုိးက်ဳိးမ်ားကုိ ဓမၼဒိ႒ာန္က်က် ေရးသားသင့္သည္။ အသင္္းအဖြဲ႕ သုိ႔မဟုတ္ ကာယကံရွင္တုိ႔၏ အမည္မ်ားကုိ သုံးစြဲခြင့္မရွိေပ။ သုံးစြဲမည္ဆုိခဲ့လွ်င္ ခြင့္ေတာင္းရေပမည္။ သုိ႔တည္းမဟုတ္ပဲ ခြင့္ျပဳခ်က္ မရွိပဲ အင္ေဖာ္ေမးရွင္းအျဖစ္ေရးခဲ့လွ်င္ အင္ေဖာ္မာသမားသည္ အသင္းအဖြဲ႕ သို႔မဟုတ္ ကာယကံရွင္တုိ႔အေပၚ မေက်နပ္ အမုန္းပြားေသာ စိတ္ျဖင့္ ေရးသားျခင္းသာ ျဖစ္ေခ်၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အင္ေဖာ္မာသမား သည္လည္း ေဒါသကုိမထိန္းနိဳင္၍ ကုိယ္တုိင္ပင္ သူတပါးကုိ အပုတ္ခ်ျခင္း ရႈတ္ခ်ျခင္း ဗ်ာပါဒ အျပစ္ အကုသိုလ္ လြန္က်ဴးေနေတာ့၏။

ဆုတ္ကပ္ေခတ္ျဖစ္ေသာ ယေန႔ကမၻာႀကီးတြင္ မၾကာ မၾကာ ျပႆနာမ်ား ေပၚလာၾကေပလိမ့္မည္။ ဓမၼဒိ႒ာန္က်က် မိမိတုိ႔ ရႈ႕ျမင္သုံးသပ္ကာ ဒါေၾကာင့္ ျပႆနာျဖစ္တာပဲ ဒီလုိမျဖစ္ေအာင္ ဒုိ႔ေတြ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကစုိ႔ဟဲ့ဟု သခၤန္းစာယူရမည္။ မိမိ၀န္းက်င္မွာ ျပာႆနာျဖစ္လာလွ်င္ ၀ုိင္း၀န္း၍ အသိပညာျဖင့္ သုိသုိသိပ္သိပ္ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ေျဖရွင္းသင့္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျပာႆနာေျဖရွင္းနည္းမ်ားကုိ
ျမတ္ဗုဒၶ ေဟာၾကား နည္းေပးသည့္အတုိင္း အမ်ားသူငွာ သိရွိေစဖုိ႔ ေ၀ငွလုိက္ပါသည္။

အဓိကရဏ -ျပႆနာ (၄)ခုရွိသည္။

(၁) ၀ိ၀ါဒါဓိကရဏ- ျငင္းခုံျခင္းျပႆနာ
(၂) အႏု၀ါဒါဓိကရဏ- စြပ္စြဲခံရျခင္းျပႆနာ
(၃) အာပတၱာဓိကရဏ- အျပစ္လြန္က်ဴးျခင္းျပႆနာ
(၄) ကိစၥာဓိကရဏ- လူမႈေရးေဖာက္ဖ်က္ျခင္းျပႆနာ


သမထ (ျပႆနာေျဖရွင္းနည္း) (၇)-ခု


(၁) သမၼဳခါ၀ိနယ- စြပ္စြဲသူ အစြပ္စြဲခံရသူဟူေသာ ပုဂၢိဳလ္၊ တရားနည္းလမ္းက်က်ဟူေသာ ဓမၼ၊ ေရးစြဲထားသည့္ ဥပေဒစည္းမ်ဥ္းဟူေသာ ၀ိနယ၊ သမာသမတ္က်သည္ အဖြဲ႔အစည္း တရားရုံးတုိ႔၏ မ်က္ေမွာက္တြင္ ေစ့စပ္ညိွဳႏႈိင္း ေျဖရွင္းျခင္း၊

(၂) ေယဘုယ်သိကာ၀ိနယ- သမာသမတ္က်ေသာ အမ်ားသူငွာ (တရားရုံး သုိ႔မဟုတ္ အဖြဲ႔အစည္း) အဆုံးအျဖတ္ျဖင့္ ေစ့စပ္ညွိဳႏႈိင္း ေျဖရွင္းျခင္း၊

(၃) သတိ၀ိနယ- သတိေပးတားျမစ္ အာမခံျခင္းျဖင့္ ေျဖရွင္းျခင္း၊

(၄) အမူဠ၀ိနယ- ပယ္လွပ္ျခင္းျဖင့္ ေျဖရွင္းျခင္း။ (စိတ္ေဖာက္ျပန္သူမ်ားအတြက္)

(၅) ပဋိညာတကရဏ၀ိနယ- အျပစ္လြန္က်ဴးေၾကာင္း ၀န္ခံေစျခင္းျဖင့္ ေျဖရွင္းျခင္း၊

(၆) တႆပါပိယသိကာ၀ိနယ- လြန္က်ဴးပါလ်က္ မလြန္က်ဴးဟု အတင္းျငင္းခ်တ္ထုတ္သူအား သက္ေသအေထာက္အထားအရလြန္က်ဴးေနသူသုိ႔မဟုတ္ သံသယျဖစ္ဘြယ္ရွိသူ ဟုသာ အသိမွတ္ျပဳ၍ ေစ့စပ္ညိွဳႏိႈင္း ေျဖရွင္းျခင္း

(၇) တိဏ၀တၳာရက ၀ိနယ- မစင္အညစ္ေၾကးတုိ႔သည္ အနံ႔ဆုိး၀ါးလွသျဖင့္ အနံ႔ဆုိးတုိ႔ျဖင့္ အမ်ားသူငွာ မႏွိပ္စက္ေစရန္ ျမတ္သစ္ရြတ္တုိ႔ျဖင့္ ဖုံးဖိထားသကဲ့သုိ႔ (ယခုေခတ္- က်င္းတူး တြင္းတူ ဖုံးအုပ္ထားသကဲ့သုိ႔) ျပႆနာသည္ မၿငိမ္းေအးပဲ ႀကီးထြား မလာေစရန္ႏွင့္ ညီညြတ္ေနမႈတုိ႔ ကြဲျပားပ်က္စည္းမႈမ်ား မျဖစ္ေပၚလာနိဳင္ေစရန္ ေစ့စပ္ညိွဳႏႈိင္းျခင္းမျပဳပဲ တဦးႏွင့္တဦး တဖြဲ႔ႏွင့္တဖြဲ႔ အျပစ္ေမ့ေပ်ာက္ ခြင့္လႊတ္နားလည္မႈျဖင့္ ၿငိမ္ေအးေစျခင္း- တုိ႔ျဖစ္သည္။


ျပႆနာႏွင့္ ေျဖရွင္းနည္း တြဲအသုံးျပဳပုံ


၀ိ၀ါဒါအဓိရုဏ္ကုိ- (၁) သမၼဳခါ၀ိနယ- စြပ္စြဲသူ အစြပ္စြဲခံရသူဟူေသာ ပုဂၢိဳလ္၊ တရားနည္းလမ္းက်က်ဟူေသာဓမၼ၊
ေရးစြဲထားသည့္ ဥပေဒစည္းမ်ဥ္းဟူေသာ ၀ိနယ၊ သမာသမတ္က်သည္ အဖြဲ႔အစည္း တရားရုံးတုိ႔၏
မ်က္ေမွာက္တြင္ေစ့စပ္ညိွဳႏႈိင္း ေျဖရွင္းျခင္း၊

(၂) ေယဘုယ်သိကာ၀ိနယ- သမာသမတ္က်ေသာ အမ်ားသူငွာ (တရားရုံး သုိ႔မဟုတ္ အဖြဲ႔အစည္း) အဆုံးအျဖတ္ျဖင့္ ေစ့စပ္ညွိဳႏႈိင္း ေျဖရွင္းျခင္း နည္းႏွစ္ခုျဖင့္ ေျဖရွင္းပါ။

အႏု၀ါဒါဓိကရုဏ္ကုိ- (၁) သမၼဳခါ၀ိနယ- စြပ္စြဲသူ အစြပ္စြဲခံရသူဟူေသာ ပုဂၢိဳလ္၊ တရားနည္းလမ္းက်က်ဟူေသာဓမၼ၊
ေရးစြဲထားသည့္ ဥပေဒစည္းမ်ဥ္းဟူေသာ ၀ိနယ၊ သမာသမတ္က်သည္ အဖြဲ႔အစည္း တ၇ားရုံးတုိ႔၏
မ်က္ေမွာက္တြင္ ေစ့စပ္ညိွဳႏႈိင္း ေျဖရွင္းျခင္း၊

(၃) သတိ၀ိနယ- သတိေပးတားျမစ္ အာမခံျခင္းျဖင့္ ေျဖရွင္းျခင္း၊

(၄) အမူဠ၀ိနယ- ပယ္လွပ္ျခင္းျဖင့္ ေျဖရွင္းျခင္း

(၆) တႆပါပိယသိကာ၀ိနယ- လြန္က်ဴးပါလ်က္ မလြန္က်ဴးဟု အတင္းျငင္းခ်တ္ထုတ္သူအား သက္ေသအေထာက္အထားအရ
လြန္က်ဴးေနသူသုိ႔မဟုတ္ သံသယျဖစ္ဘြယ္ရွိသူ ဟုသာ အသိမွတ္ျပဳ၍ ေစ့စပ္ညိွဳႏိႈင္း ေျဖရွင္းျခင္းဟူေသာ နည္းေလးနည္းတုိ႔ျဖင့္ ေျဖရွင္းပါ။

အာပတၱာဓိကရဏ-ကုိ- (၁) သမၼဳခါ၀ိနယ- စြပ္စြဲသူ အစြပ္စြဲခံရသဟူေသာ ပုဂၢိဳလ္၊ တရားနည္းလမ္းက်က်ဟူေသာဓမၼ၊
ေရးစြဲထားသည့္ ဥပေဒစည္းမ်ဥ္းဟူေသာ ၀ိနယ၊ သမာသမတ္က်သည္ အဖြဲ႔အစည္း တ၇ားရုံးတုိ႔၏
မ်က္ေမွာက္တြင္ ေစ့စပ္ညိွဳႏႈိင္း ေျဖရွင္းျခင္း၊

(၅) ပဋိညာတကရဏ၀ိနယ- အျပစ္လြန္က်ဴးေၾကာင္း ၀န္ခံေစျခင္းျဖင့္ ေျဖရွင္းျခင္း၊

(၇) တိဏ၀တၳာရက ၀ိနယ- မစင္အညစ္ေၾကးတုိ႔သည္ အနံ႔ဆုိး၀ါးလွသျဖင့္ အနံ႔ဆုိးတုိ႔ျဖင့္ အမ်ားသူငွာ မႏွိပ္စက္ေစရန္ ျမတ္သစ္ရြတ္တုိ႔ျဖင့္ ဖုံးဖိထားသကဲ့သုိ႔ (ယခုေခတ္- က်င္းတူး တြင္းတူ ဖုံးအုပ္ထားသကဲ့သုိ႔) ျပႆနာသည္ မၿငိမ္းေအးပဲ ႀကီးထြား မလာေစရန္ႏွင့္ ညီညြတ္ေနမႈတုိ႔ ကြဲျပားပ်က္စည္းမႈမ်ား မျဖစ္ေပၚလာနိဳင္ေစရန္ ေစ့စပ္ညိွဳႏႈိင္းျခင္းမျပဳပဲ တဦးႏွင့္တဦး
တဖြဲ႔ႏွင့္တဖြဲ႔ အျပစ္ေမ့ေပ်ာက္ ခြင့္လြတ္နာလည္မႈျဖင့္ ၿငိမ္ေအးေစျခင္း။ နည္းသုံးနည္းျဖင့္ ေျဖရွင္းပါ။

ကိစၥာဓိကရဏ-ကုိ- (၁) သမၼဳခါ၀ိနယ- စြပ္စြဲသူ အစြပ္စြဲခံရသဟူေသာ ပုဂၢိဳလ္၊ တရားနည္းလမ္းက်က်ဟူေသာဓမၼ၊
ေရးစြဲထားသည့္ ဥပေဒစည္းမ်ဥ္းဟူေသာ ၀ိနယ၊ သမာသမတ္က်သည္ အဖြဲ႔အစည္း တ၇ားရုံးတုိ႔၏ မ်က္ေမွာက္တြင္
ေစ့စပ္ညိွဳႏႈိင္း ေျဖရွင္းျခင္း၊ ျဖင့္သာေျဖရွင္းပါ။


ျမတ္ဗုဒၶ ခ်ေပးထားသည့္ ျပႆနာေျဖရွင္းနည္းတြင္ အမ်ားသူငွာ အသိရေစဖုိ႔ ေရွာင္ၾကည္နိဳင္ေစဖုိ႔ ပုဂၢလဓိ႒ာန္ျဖင့္ ေဖာ္ထုတ္ရမည္ဟု မပါေခ်။ စာဖတ္သူတုိ႔ နားလည္မည္ထင္ပါသည္။ မႈခင္းဂ်ာနယ္မ်ားကုိ ဖတ္ဖူးလွ်င္ သိပါမည္....ကာယကံရွင္တုိ႔၏ အမည္မ်ား ဓာတ္ပုံမ်ား သုံးစြဲမည္ဆုိလွ်င္ ခြင့္ေတာင္းရပါသည္။ ခြင့္ျပဳခ်က္ယူရပါသည္။ သုိမဟုတ္ဘဲ နာမည္ဓာတ္ပုံမွာ
ကာယကံရွင္ ခြင့္ျပဳသည္မဟုတ္ပဲ သုံးစြဲလွ်င္ လူအခြင့္အေရး ဥပေဒအရေသာ္လည္းေကာင္း လူ႔က်င့္၀တ္အေနရေသာ္လည္းေကာင္း သုံးစြဲသူ ေဖာ္ျပသူအား တရားစြဲလုိ႔ရပါသည္။

ပုဂၢလဓိ႒ာန္ျဖင့္ ေရးသားလာေသာ သတင္းႏွင့္ အေၾကာင္းအရာတုိ႔သည္ အမွန္စင္စစ္ သတင္းမဟုတ္ေပ။ ဗဟုသုတ ျဖစ္ဖြယ္ႏွင့္ အမ်ားသူငွာ ဖတ္သင့္သည့္ အရာမဟုတ္ေခ်။
တကယ္စင္စစ္ စိတ္ဓာတ္ အင္အားနည္း၍ အပုတ္ခ် ရႈတ္ခ်ျခင္းသာ ျဖစ္ေခ်သည္။ ပုဂၢိဳလ္ကုိ အမုန္းပြား အာဃာတထားျခင္းမွ်သာ ျဖစ္ေခ်သည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ အဆုံးအမကုိ လုိက္နာၾကသည္ဟု ဆုိၾကသည့္ ညီ အကုိ၊ အမ ညီမငယ္မ်ားတုိ႔ ...တကယ္ပင္ ငါတုိ႔သည္ ဗုဒၶ၏ အဆုံးမကုိ လုိက္နာသူမ်ား ျဖစ္သည္ေလာ မျဖစ္သည္ေလာ၊ စာေပေတြဖတ္ ဆရာေတာ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေဟာသမွ်ကုိ နာယူ ဖတ္နာရုံမွ် သက္သက္မွ်ျဖင့္ ငါတုိ႔ ေတာ့ ဆရာႀကီးျဖစ္ၿပီဟု ကုိယ့္ကုိယ္အထင္ႀကီးကာ သူတပါးျပႆနာကုိ ေလလုိင္းမွာ ဖြ၊ ငါသာ ဆရာႀကီးျဖစ္သည္ဟု ၾကြား၀ါေနသည့္ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေနသေလာ မျဖစ္ေနသေလာဟု ျပန္လည္ ဆန္းစစ္သင့္ေပသည္။ သဒၶါနည္း၍ ဆရာၾကီးေရာဂါေပါမ်ားေနသည့္ ေခတ္ႀကီးမွာ သတိထားစရာပင္ ျဖစ္ပါ၏။ ဗုဒၶ၏တရားေတာ္မ်ားႏွင့္ ခ်ိန္ထုိးၾကည့္လွ်င္ မိမိ.ဘာ..ဆုိတာကုိ နားလည္နိဳင္မည္ျဖစ္ပါ၏။

န ပေရသံ ၀ိေလာမာနိ၊ န ပေရသံ ကတာတံ၊
အတၱေနာ၀ အေ၀ေကၡယ်၊ ကတာနိ အကတာနိစ (ဓမၼပဒ)

တပါးသူ အျပစ္၊ တပါးသူ လုပ္သည္ မလုပ္သည္တုိ႔ကုိ မၾကည့္ေလႏွင့္၊
ကုိယ့္အျပစ္ ကုိယ္လုပ္သည္မလုပ္သည္ကုိသာ ၾကည့္ေလ။

ပရ၀ဇၨာ ႏုပႆိႆ၊ နိစၥံ ဥဇၥ်ာနသညိေနာ
အာသ၀ါ တႆ ၀ဎုႏၲိ၊ အာရာ ေသာ အာသ၀ကၡယာ။ (ဓမၼပဒ)

တပါးသူ အျပစ္ကုိ ဆီလုိအေပါက္ရွာ ၾကည့္ေနသူမ်ားမွာ မည္သုိ႔ပင္ တရားေတြနာ စာအုပ္ေတြဖတ္ေနေစကာမူ အကုသုိလ္တုိးပြား ကိေလသာထူ ကိေလသာ ေခ်းေညွာ္ေတြ ဆူသျဖင့္ နိဗၺာန္ႏွင့္ ေ၀းေလေတာ့သတည္း။



ျဗဟၼစုိရ္တရားမ်ားျဖင့္
ဦးမနက္ျဖန္..

Monday, January 17, 2011

လူလိမ္ၾကီးမ်ား ေနာက္ဆက္တဲြ..

ဘာသာေရးစာေပေတြ ျဖန္႔ေ၀ေရးသားေနတဲ့ ကုိ၀ိမုတၱိက မိမိေရးတဲ့ လူလိမ္ၾကီးမ်ားအေၾကာင္းကုိ ျဖည့္စြက္ေဆြးေႏြးျပီး အီးေမးလ္ပုိ႔လာပါတယ္။ အမ်ားသိေစရန္ ဒီေနရာမွာ ေဖာ္ျပအပ္ပါတယ္။ ကုိ၀ိမုတၱိေရ..ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

လူလိမ္ၾကီးမ်ား (http://www.yawcommunity.com/2011/01/blog-post.html) ႏွင့္ ပတ္သက္၍

ဒီကိစၥကို ႏွစ္မ်ိဳးေခါင္းစဥ္ခြဲ စဥ္းစားၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။

တစ္ပိုင္းက စိတ္ဓာတ္ျမွင့္တင္ေရးသင္တန္း အေနႏွင့္စဥ္းစားမယ္ဆိုရင္ ဒါမ်ိဳးကေတာ့ ကမၻာေပၚက တိုင္းျပည္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ လုပ္ေနၾကတဲ့ ေခတ္စားေနတဲ့ သင္တန္းမ်ိဳးေတြျဖစ္လို႔မို႔ အေထြအထူး ေ၀ဖန္ဖို႔မရွိပါဘူး။ ဒီလိုသင္တန္းမ်ိဳးကို ၾကိဳက္တဲ့သူေတြရွိသလို၊ မၾကိဳက္တဲ့သူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ သင္တန္းေတြအေနႏွင့္ ေအာင္ျမင္မႈ ဘယ္ေလာက္အတိုင္းအတာအထိရေနတယ္၊ ေအာင္ျမင္မႈကို ဘာစံႏွင့္သတ္မွတ္တယ္ဆိုတာေတြကိုေတာ့ မသိႏိုင္ဘူးေပါ့ေလ။ က်ိန္းေသတာေတာ့ သင္တန္းဖြင့္စားတဲ့သူေတြေတာ့ အဆင္ေျပေနၾကပါတယ္။

ေနာက္တစ္ပိုင္းအေနႏွင့္ကေတာ့ အခုကိစၥမွာ သင္တန္းကို ဦးစီးတဲ့သူက သံဃာေတာ္တစ္ပါးျဖစ္ေနတဲ့ျပႆနာပါ။ သံဃာျဖစ္တာလည္း ကိစၥမရွိေသးဘူး။ အခုမွာ သူ ႔ရဲ ႔ ေျပာပံုဆိုပံု၊ လုပ္ပံုေတြက သံဃာေတာ္တစ္ပါး ျပဳသင့္ျပဳအပ္၊ ေျပာသင့္ေျပာအပ္တာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ သာသနာေတာ္ႏွင့္ဆန႔္က်င္ဘက္ျဖစ္ေနတာပါ။ အမွန္က ဒီလိုသင္တန္းမ်ိဳးကို ျမတ္စြာဘုရားရဲ ႔ ေလာကီၾကီးပြားေၾကာင္းတရားမ်ားႏွင့္တြဲဖက္ျပီး သင္တန္းေပးႏိုင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ အေတာ္ အားရၾကည္ႏူးစရာေကာင္းမယ့္အျဖစ္ပါ။ အခုေတာ့ ေရႊေဘာင္ကြပ္လို႔ရတဲ့ေနရာမွာ မစင္ႏွင့္လူးလိုက္သလိုဘဲခံစားရပါတယ္

အမွန္ကေတာ့ ဒီကိုယ္ေတာ္ဟာ သူကိုယ္တိုင္ သိကၡာသံုးပါးအခံဓာတ္မေကာင္းခဲ့လို႔ အျခားတပါးကအယူအဆရဲ ႔ Brain Wash လုပ္ျခင္းကို ခံထားရတဲ့သူတစ္ဦးအျဖစ္ ယူဆမိပါတယ္။ ဒါကို သူကိုယ္တိုင္သတိမမူမိဘဲ တျခားလူေတြကိုပါ သူႏွင့္အတူ ေရာျပီး လမ္းလႊဲကို ဦးေဆာင္မႈေပးေနတယ္လို႔ ယူဆမိတဲ့အတြက္ အခု ျဖစ္စဥ္ကို တတ္သိနားလည္ကၽြမ္းက်င္ၾကေသာ ဆရာေတာ္မ်ား၊ ပညာရွင္မ်ား၊ မိမိတိုင္းျပည္အတြက္ အက်ိဳးကို ေမွ်ာ္ကိုးလုပ္ေဆာင္ေနသူမ်ားအားလံုးမွ ၀ိုင္း၀န္းကူညီ ေျဖရွင္းေဆာင္ရြက္သြားၾကဖို႔ အႏူးအညြတ္ ေမတၱာရပ္ခံ ပန္ၾကားလိုက္ရပါတယ္။

ေမတၱာျဖင့္
၀ိမုတၱိသုခ
တိုက်ိဳ၊ ဂ်ပန္

Burma Today ၌ ကုိျမတ္နိဳင္ေရးသားသည့္ ေမာ္ဒန္ဘုန္းၾကီးႏွင့္ စိတ္ဓာတ္ျမွင့္တင္ေရးသင္တန္း.ဆုိသည့္ သုံးသပ္ခ်က္ေဆာင္းပါးကုိလည္း http://burmatoday.net မွာ ဖတ္ရႈနိဳင္ပါတယ္။ ။

Saturday, January 15, 2011

လူလိမ္ၾကီးမ်ား…

အခုတေလာ အသံဗလံေတြ ဆူညံေနတယ္။ ကုလားလုိလုိ ဘာလုိလုိ ဘုန္းၾကီးတစ္ပါးက အဆိပ္ထုပ္ စိတ္ဓာတ္ျမွင့္တင္ေရးဆုိျပီး သင္တန္းေပးတယ္။ အဲဒီဗီဒီယုိေခြက အင္တာနက္ေလာကမွာ ေပၚလာခဲ့တာကုိး။ အရွင္ အဲဒါဘယ္လုိလဲ နားမလည္နိဳင္ဘူး..တဲ့.. ေမးသူေတြကလဲ မ်ားသား။ ေမးလဲ ေမးေလာက္ပါရဲ့… သင္တန္းျပသူေရာ သင္တန္းတက္သူေတြေရာ ဘာေတြလဲေတာ့ မသိ။ တစ္စုံတစ္ေယာက္ရဲ့ တြန္းအားေတြနဲ႔မ်ား သာသနာညိဳးႏြမ္းေအာင္ ဖန္တီးေနသလားလုိ႔ ေတြးမိတယ္။

ေသခ်ာတာကေတာ့ သင္တန္းျပသူဟာ ဘုရားစကားကုိ နားမေထာင္တဲ့သူလုိ႔ သတ္မွတ္နိဳင္ပါတယ္။ ဘုန္းၾကီးအစစ္ ဟုတ္ခ်င္လဲ ဟုတ္မယ္။ ဟုတ္ခ်င္မွလဲ ဟုတ္မယ္။ ေလာကၾကီးကလဲ အရႈပ္ေတြက တယ္ေပါသကုိး။ ကုိယ့္အတြက္ ဆုိတဲ့ စာတန္းရဲ့ေအာက္မွာ မေကာင္းမႈမွန္သမွ် အကုန္လုပ္ေနၾကျပီပဲ။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ့ သာသနာမွာေနတဲ့ သံဃာတစ္ပါးဟာ ဘုရားစကားကုိ အတတ္နိဳဆုံး ဥာဏ္မွီသေလာက္ နားေထာင္ခဲ့ၾကတယ္. နားေထာင္ေနၾကတယ္။ နားေထာင္ၾကလိမ့္အုံးမယ္။ ကုိယ့္သေဘာနဲ့ကုိယ္ ဘာမွမလုပ္ဘူး.. ဘုရားမ်က္ႏွာ သံဃာမ်က္ႏွာကုိၾကည့္တယ္.. ဘယ္သူ႔မ်က္ႏွာမွ မၾကည့္ဘူးဆုိရင္ အဲဒါ သံဃာ ရဟန္းလုိ႔ ေျပာဖုိ႔ခက္ပါတယ္။

ရဟန္းမွန္ရင္ သံဃာမွန္ရင္ ဘုရားစကားကုိ လုိက္နာခ်င္ခ်င္ မနာခ်င္ခ်င္ အားနားပါးနားေတာ့ လုိက္နာၾကရတာ ဓမၼတာပဲ။ အခုေတာ့ ဘုရားရွင္ရဲ့ လမ္းညႊန္ခ်က္မွာမပါတဲ့ ပုံစံေတြ ပုိ႔ခ်ခ်က္အသစ္ေတြ ထြင္တရားေတြကုိ သင္တန္းေပးေနတာဆုိေတာ့ ဒီသင္တန္းျပသူ(အကၽြန္ဳပ္ကဘုန္းၾကီးဟု မသုံးလုိ)ဟာ ဘုရားကုိေစာ္ကားတယ္ မ်က္ႏွာေျပာင္တုိက္တာပဲ။

ကုိယ့္စိတ္ကူးထဲက တရားကုိျပေန သင္တန္းေပးေနတယ္ဆုိေတာ့ ဘုရားတရားမဟုတ္ဘူးေပါ့။ ပိဋကတ္သုံးပုံ နိကာယ္ငါးရပ္က လြတ္တဲ့တရားလုိ႔ ေျပာရမယ္။ ဘုရားသားေတာ္ေတြကေတာ့ ဘုရားတရားေတာ္ကုိပဲ ျဖန္႔ေ၀ၾကတာပါ။ ဒီေနရာမွာ သတိထားဖုိ႔ ေကာင္းတာက ေဒ၀ဒတ္ေလာင္းလုိ အေရျခံဳေတြလဲ ရွိတတ္တာကုိ သတိျပဳရပါမယ္. သကၤန္း၀တ္ထားတုိင္း ဘုန္းၾကိးလုိ႔ေတာ့ ေျပာလုိ႔မျဖစ္နိဳင္ပါဘူး။

ဘာလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲဆုိေတာ့ နိဳင္ငံေတာ္ သံဃမဟာနာယကကုိလဲ တင္ျပရမယ္(အေရးယူတာ မယူတာ အသာထား)ေပါ့။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ ကုိယ္တုိင္ကလဲ ဒီသင္တန္းျပသူကုိ ဆန္႔က်င္ရမယ္။ သံဃာေတြ စုေပါင္းျပီး ဒီကုိယ္ေတာ္ကုိ ဆန္႔က်င္ၾကရမယ္။ ေလာေလာဆယ္ လုပ္နိဳင္တဲ့နည္းလမ္းေတြပါပဲ။ ဒီထက္ပုိေကာင္းေတြ နည္းလမ္းေတြကုိလဲ ၀ို္င္းျပီး စဥ္းစားၾကရအုံးမယ္။

စိတ္မပ်က္နဲ႔ ဘာသာ၀င္အေပါင္းတုိ႔ !! ဗုဒၶဘာသာမွာ ဒီလုိေတြ မၾကာခဏၾကံဳခဲ့ရဖူးတယ္။ ကုိယ္တုိင္တီထြင္ ယူဆထားတဲ့ အယူအဆ အသစ္ေတြသြတ္သြင္းမႈေတြနဲ႔ မၾကာခဏ လုပ္ၾကံခံေနရတယ္။ ျမန္မာမွာ ထင္ရွားတဲ့ ေက်ာက္သေဘၤာ၊ ေၾကာင္ပန္း၊ မုိးျပာဂုိဏ္းနဲ႔ ေနာက္ဆုံးေပၚေနတဲ့ ေခတ္သစ္ ပညတ္သမားၾကီးမ်ား၊ သူတုိ႔ရဲ့ တပည့္လက္ေ၀ခံမ်ား။ သာသနာျပဳဆုိတဲ့ စကားလုံးကုိသုံးျပီး သာသနာကုိ အတြင္းက်က် ဖ်က္ဆီးေနသူမ်ား..စတဲ့ စတဲ့ သာသနာဆူးေညွင့္ေတြ မ်ားေနတယ္။ သာသနာကုိခ်စ္တဲ့ ဘုရားကုိယုံတဲ့ တရားကုိေလးစားတဲ့ သံဃာေတာ္မ်ားက ဒါေတြကုိ အတတ္နိဳင္ဆုံး ကာကြယ္သြားၾကပါမယ္။

Tuesday, February 2, 2010

ဗုဒၶဘာသာ၀င္ နိဳင္ငံေတြ ဘာေၾကာင့္ဆင္းရဲေနရတာလဲ?

ဘုန္ဘုန္း.. တပည့္ေတာ္မ သိခ်င္တာေလး တစ္ခုေလွ်ာက္ထားခြင့္ျပဳပါ၊ ဗုဒၶရဲ့ တရားေတာ္ေတြက သန္႔စင္မြန္ျမတ္ပါလွ်က္ ဘာျဖစ္လုိ႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္နိဳင္ငံေတြ ဆင္းရဲေနရတာလဲ၊ လုိအပ္တဲ့ေနရာေတြမွာ မေပးလွဴဘဲ အရမ္းၾကီးမလုိအပ္တဲ့ ေစတီ ဘုရားေက်ာင္းကန္ေတြမွာ လွဴေနလုိ႔ ဆင္းရဲေနတာလား၊ တပည့္ေတာ္မ စိတ္ထဲမရွင္းလုိ႔ ေျဖၾကားေပးပါ ဘုရား။
ပူစူး အဂၤလန္

အီးေမးလ္နဲ႔ ေမးထားတဲ့ ေမးခြန္းပါ၊ ဒီလုိေမးခြန္းမ်ိဳး မၾကာခဏအေမးခံခဲ့ရဖူးတယ္၊ ဘာသာေရးကုိ အေလးအနက္ထားသူမ်ားၾကားမွာလဲ ဒီေမးခြန္းက စိတ္၀င္စားစရာ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ေမးခြန္းရွင္ရဲ့ ေမးခြန္းကုိ အပုိင္း ၂ ပုိင္းခဲြျပီး ေျဖၾကရေအာင္၊ ပထမ အပုိင္းက ဘုရားရွင္ေဟာၾကားတဲ့ တရားေတြ သန္႔စင္မြန္ျမတ္ပါလွ်က္ ဘာျဖစ္လုိ႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ ဆင္းရဲေနရတာလဲ ဆုိတာပါ။

တကမၻာလုံးကုိ ျခံဳျပီးၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္နိဳင္ငံေတြသာ ဆင္းရဲတာ မဟုတ္ဘဲ ခရစ္ယာန္နိဳင္ငံမ်ား အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္နိဳင္ငံမ်ား ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္နိဳင္ငံမ်ားလည္း ဆင္းရဲေနၾကတာကုိ ေတြ႔ျမင္နိဳင္တယ္၊

တကယ္ဆုိရင္ တုိင္းျပည္တစ္ခုရဲ့ ဖြံ႔ျဖိဳးမႈ ေနာက္က်ျခင္း ဆင္းရဲမဲြေတျခင္းဟာ ဘာသာေရးေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ အဲဒီတုိင္းျပည္ရဲ့ နိဳင္ငံေရး စီးပြားေရး လႈမႈေရးေတြေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ နားလည္နိဳင္ပါတယ္။ နိဳင္ငံေရး စီးပြားေရးစနစ္ေကာင္းေနတဲ့ ဂ်ပန္ ကုိရီးယား တရုတ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္နိဳင္ငံေတြ တုိးတက္ေနတာကုိလဲ သတိထားၾကည့္နိဳင္တယ္။

တကယ္ေတာ့ ဘာသာေရးဆုိတာ အိမ္ေပၚမွာတင္ထားတဲ့ ပစၥည္းလုိပါပဲ၊ အိမ္တစ္လုံးဟာ အမိုးကလဲေကာင္း အကာလဲေကာင္း ခုိင္ခုိင္ခန္႔ခန္႔ ရွိေနမယ္ဆုိရင္ အိမ္ေပၚမွာ တင္ထားတဲ့ ပစၥည္းဟာ အေရာင္ထြက္ေနပါလိမ့္မယ္၊ အမိုးအကာမဲ့ျပီး ယုိင္နဲ႔ ခ်ည့္နဲ႔ေနတဲ့ အိမ္ေပၚမွာ တင္ထားတဲ့ ပစၥည္းဟာ မုိးဒဏ္ ေလဒဏ္ေၾကာင့္ အေရာင္ညိႈးမွိန္ ရမွာ အမွန္ပါ။ နိဳင္ငံေရး စနစ္ စီးပြားေရးစနစ္ လႈမႈေရးစနစ္ အစစ အရာရာ နိမ့္က်(အရည္အေသြးမမွီ)တဲ့ နိဳင္ငံမွာရွိေနတဲ့ ဘာသာေရးကလဲ အမ်ားေလးစားစရာ ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္၊

တစ္ခုေတာ့ ေျပာစရာရွိပါတယ္၊ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ တုိးတက္မႈကို တန္ဖုိးထားရွာေဖြေနၾကသူမ်ားကေတာ့ မြန္ျမတ္တဲ့တရား ဘယ္ေနရာမွာရွိရွိ ဘယ္နိဳင္ငံမွာရွိရွိ တန္ဖုိးထားၾကမွာပါ၊ ရုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ တုိးတက္မႈ တစ္ခုတည္းကုိ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဗုဒၶဘာသာေၾကာင့္ပဲ တုိးျပည္ဆင္းရဲေနရသလုိ ျမင္ပါလိမ့္မယ္၊
လုိရင္းေျပာရရင္ေတာ့ ဗုဒၶဘာသာေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိင္းျပည္ေတြဆင္းရဲ ေနရတာမဟုတ္ဘဲ အိမ္မေကာင္းလုိ႔ အိမ္ထဲက ပစၥည္းမ်ား အေရာင္မွိန္ေနျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္လုိ႔ ေျဖၾကားပါရေစ။

ပူစူးရဲ့ ေမးခြန္း အပိုင္းႏွစ္က လုိအပ္တဲ့ေနရာေတြမွာ မလွဴဘဲ အရမ္းမလုိအပ္တဲ့ ေစတီ ဘုရားေက်ာင္းကန္ေတြမွာ လွဴေနလို႔ တုိင္းျပည္ဆင္းရဲေနရတာလား ဆုိတာပါ၊ ဒီေနရာမွာ အျမင္ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ကဲြနိဳင္ပါတယ္၊

အေနာ္ရထားမင္းၾကီး က်န္စစ္သားမင္းၾကီးတုိ႔လက္ထက္က တည္ထားခဲ့တဲ့ ေစတီေတြ အမ်ားၾကီးပါ၊ ဒီလုိ ေစတီေတြ အမ်ားၾကီးတည္ခဲ့လုိ႔ တုိင္းျပည္မဲြတာလုိ႔ တခ်ိဳ႔က ျမင္တယ္။ ေအဒီ ၇ ရာစု ၈ ရာစု ၀န္းက်င္က တည္ထားခဲ့တဲ့ ဒီေစတီေတြရဲ့ အနဳပညာလက္ရာေတြ။ ျမေစတီလုိ ဘာသာ သုံးမ်ိဳးနဲ႔ေရးစုိက္ခဲ့တဲ့ ေက်ာက္စာေတြဟာ အဲဒီေခတ္ကုိ ကုိယ္စားျပဳခဲ့တာေတြပါ၊

ပုဂံေခတ္ရဲ့ ပညာေရးအဆင့္အတန္း အနဳပညာအဆင့္အတန္းနဲ႔ ျမန္မာတုိ႔ရဲ့ တုိးတက္မႈကုိ ေဖာ္က်ဴးျပခဲ့တာပါ၊ တကယ္လုိ႔သာ အဲဒီေစတီေတြ အမ်ားၾကီးမတည္ျဖစ္ခဲ့ရင္ ဒီေန႔ေခတ္မွာ ပုဂံဆုိတာကုိ ကမၻာက သိမွာမဟုတ္ဘူး၊ဒီလုိဆုိေတာ့ သမိုင္းတန္ဖုိးအရ ၾကည့္ရင္ လူသားတုိ႔ရဲ့ ယုံၾကည္မႈအရၾကည့္ရင္ တကယ့္ကုိ လုပ္သင့္တဲ့အလုပ္ကုိ လုပ္ခဲ့တာျဖစ္လုိ႔ တုိင္းျပည္ဆင္းရဲျခင္း ခ်မ္းသာျခင္းဟာ ဘုရားေစတီေတြကုိ လွဴျခင္း မလွဴျခင္းနဲ႔ေတာ့ အမ်ားၾကီး မသက္ဆုိင္ပါဘူး၊
ဘၾကီးေတာ္မင္းတရား လက္ထက္က ပုထုိးေတာ္ၾကီး၊ မင္းကြန္းေခါင္းေလာင္းၾကီး စတာေတြ မေဆာက္ျဖစ္ခဲ့ရင္ မလုပ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ မင္းကြန္းဆုိတဲ့ ရြာသိမ္ ရြာငယ္ေလးကုိ ကမၻာက သိမွာမဟုတ္ဘူး။
လူသားဆုိတာ ကုိယ္ေက်နပ္မႈရေအာင္ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္အျမဲ လုပ္ေဆာင္ေလ့ရွိတဲ့ သတၱ၀ါမ်ိဳးပါ၊

ဘုရား ေစတီေတြ တည္ေဆာက္ျခင္းျဖင့္ ရလာတဲ့ စိတ္ခ်မ္းသာမႈမ်ိဳးကုိ တန္ဖုိးထားၾကတယ္၊ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘုရား ေစတီတည္တာေၾကာင့္ ခ်မ္းသာ ဆင္းရဲျဖစ္ရတာ မဟုတ္ဘူး၊ လူတုိင္းလဲ ဘုရား ေစတီတည္ေနၾကတာ မဟုတ္သလုိ လူတုိင္းလဲ ပရဟိတ ေခါင္းပါးေနတာ မဟုတ္လုိ႔ပါပဲ။ ဟန္ခ်က္ညီတဲ့ လုပ္ေဆာင္မႈေတြ ဖန္တီးနိဳင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးပါ။

အဂၤလန္က ပူစူးေက်နပ္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ပါသည္၊ နားလည္ တတ္ကၽြမ္းသည့္ အျခားအျခား ဆရာေတာ္မ်ားကုိလဲ ေမးျမန္းသင့္ပါ၏။

Wednesday, October 14, 2009

အၿပစ္ ေက်ေအးနိုင္ပါသလား -

မိဘေက်းဇူး၊ ျမင့္မိုရ္ဦး၊ အထူးဆပ္ႏိုင္ေစ။
မိဘေစာ္ကား၊ ျပစ္ႀကီးမား၊ ဘုရားေဟာမိန္႔ေႁခြ။
မိဘႏွစ္ေထြ၊ ကိုယ့္ေၾကာင့္ေသ၊ ေရာက္ေလ ငရဲေၿပ
ဘုရားေသာ္မွ၊ ကယ္မရ မုခ် မွတ္ပါေလ ၊

ေမး။ ။ လူတစ္ေယာက္သည္ သူ အေဖ-အေမမွန္း မသိခင္ အရြယ္ကပင္ သူ႔ဖခင္ႏွင့္ ကြဲကြာခဲ့၏။ ထိုလူ အသက္ရလာေသာအခါ သူ႔အေဖႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ရန္သူအျဖစ္ ျပန္ေတြ႔ၾကရ၏။ သူ႔အေဖမွန္း မသိ၊ ရန္သူအျဖစ္သာ သတ္မွတ္ထား၏။ ထိုသူက ရန္သူျဖစ္သူ (အေဖ) အား အေဖမွန္းမသိဘဲ သတ္မိခဲ့ေသာ္ ပိတုဃာတက ကံႀကီး ထိုက္/မထိုက္ ေျဖၾကားေပးေတာ္မူၾကပါရန္ ပန္ၾကားအပ္ပါသည္။

သိလိုသူတစ္ဦး

ေျဖ။ ။ ထိုက္ပါသည္။ ဤမွ်ျဖင့္ပင္ အထက္ပါ ေမးခြန္း၏အေျဖ ၿပီးျပည့္စံုပါ၏။ သို႔ေသာ္ အက်ယ္ေဝဘန္၍ ေျဖဆိုမွ စာဖတ္သူမ်ား ဘဝင္က်ႏိုင္ဖြယ္ရွိေသာေၾကာင့္ ေလ့လာမိသမွ် ေျဖဆိုျပပါဦးမည္။
ေရွးဦးစြာ ပါဏာတိပါတကံထိုက္ေသာ (ဝါ) သူ႔အသက္သတ္မႈ ေျမာက္ေသာ အဂၤါအခ်က္အလက္တို႔ကို သိထားသင့္ပါ၏။ အဂၤါတို႔မွာ-

(၁) ပါေဏာ=သတၱဝါလည္းမွန္ေစ၊ (၂) ပါဏသညိတာ= သတၱဝါမွန္း သိသည္လည္းျဖစ္ေစ၊ (၃) ဝဓကစိတၱံ= သတ္လိုေသာ စိတ္ေစတနာ ရွိသည္လည္းျဖစ္ေစ၊ (၄) ပေယာေဂါ = သတ္ျဖတ္မႈ လံု႔လတစ္ခုခုကို ျပဳသည္လည္းျဖစ္ေစ၊ (၅) ေတန မရဏံ= ထို႔လံု႔လေၾကာင့္ပင္ ေသသည္လည္းျဖစ္ေစ၊ ဤအဂၤါ ၅-ခ်က္စံုမွ ပါဏာတိပါတကံ ေျမာက္၏။ (အဘိ၊႒၊၁၊၁၄၀)

အထက္ပါေမးခြန္းတြင္ ဖခင္မွန္း မသိသည္မွတစ္ပါး ဤအဂၤါ ၅-ခ်က္ႏွင့္ကား ျပည့္စံု၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ပါဏာတိပါတကံ ထိုက္သည္မွာေတာ့ ေသခ်ာ၏။ ဤတြင္ သိလိုသည္က ပိတုဃာတက ကံ ထိုက္မထိုက္။ ဖခင္မွန္း မသိသည့္အတြက္ မထိုက္ေလသလား-ဟု ယံုမွားဖြယ္ရွိ၏။ သိသိ မသိသိ ထိုက္ပါသည္။ ထိုက္သည့္အေၾကာင္း ကိုလည္း ရွင္းပါမည္။
ပါဏာတိပါတအမႈျပဳရာတြင္ အေကာင္ေသးလွ်င္ အျပစ္ငယ္၏။ အေကာင္ႀကီးလွ်င္ အျပစ္ႀကီး၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လုံ႔လ ပေယာဂ အနည္းအမ်ားေၾကာင့္တည္း။

( ဥပမာ- ျခင္ကိုသတ္လွ်င္ ျဖတ္ကနဲဆိုၿပီး၏။ ဆင္ကိုသတ္လွ်င္ အားပါးစိုက္၍ အႀကိမ္မ်ားစြာ ျပဳရ၏။) လံု႔လပေယာဂ အားထုတ္မႈတူလွ်င္ ဂုဏ္အႀကီးအငယ္လိုက္၍ အျပစ္အႀကီးအေသး ကြာျခား၏။ ဂုဏ္ေက်းဇူး ရွိ/မရွိျခင္း တူျပန္လွ်င္ သတ္သည့္အခါ၌ ျဖစ္ေသာ ေဒါသ-ေမာဟ-စေသာ ကိေလသာ အနည္းအမ်ား၊ အားထုတ္မႈ အႏုအရင့္လုိက္၍ အျပစ္အႀကီးအေသး ကြဲျပား၏။ (အဘိ၊႒။၁၊၁၄၀)

အထက္ပါ သေဘာတရားတို႔တြင္ မိမိသတ္အပ္သူက ဂုဏ္ေက်းဇူး ႀကီး/မႀကီး မသိေသာ္လည္း ဂုဏ္ေက်းဇူးႀကီးသူကို သတ္မိလွ်င္ အျပစ္ႀကီးသကဲ့သို႔ ဖခင္မွန္း မသိေသာ္လည္း ဖခင္ကို သတ္မိလွ်င္ ပိတုဃာတကကံ ထိုက္၏ဟု သိအပ္၏။

ဤတြင္ ပို၍ သံသယရွင္းႏိုင္ရန္ ဝိနည္းေဒသနာေတာ္၌ လာေသာ အဆံုးအျဖတ္အခ်ိဳ႕ကို ျပဆိုပါဦးမည္။
“ရဟန္းတစ္ပါးသည္ တစ္ခုေသာအရပ္၌ အိပ္ေနေသာ သိုးတစ္ေကာင္ကို ျမင္၍ “ညအခါ လာ၍ သတ္အံ့”ဟု ေနရာကို မွတ္သားထား၏။ ထိုသိုးအိပ္ေနေသာေနရာ၌ ထိုရဟန္း၏ ဖခင္သည္ သိုးေမြးအဆင္းႏွင့္တူေသာ ေဖ်ာ့ေတာ့ေသာအဆင္းရွိေသာ သကၤန္းကို ဝတ္၍ အိပ္ေန၏။ ထိုရဟန္းသည္ ညအခ်ိန္တြင္ “သိုးကိုသတ္အံ့”ဟု ႀကံ၍ အဖကို သတ္မိေလ၏။ “ဤအိပ္ေနေသာ သတၱဝါကို သတ္အံ့” ဟူေသာ ေစတနာ ထင္ရွားရွိသည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္ လူသတ္သမားလည္း ဟုတ္၏။ အာနႏၲရိယ (ပိတုဃာတက) ကံလည္း ထုိက္၏။ ပါရာဇိကလည္း က်၏။ (ဝိ၊႒၊ ၂၊ ၄၄)

အထက္ပါ အဆံုးအျဖတ္တြင္ ရဟန္းေနရာ၌ လူကိုထည့္ကာ ေနာက္က ပါရာဇိကကို ျဖဳတ္၍မွတ္လွ်င္ သံသယကင္း၍ ရွင္းလင္းသြားပါလိမ့္မည္။
ဗဟုသုတတိုးပြားၿပီး မွတ္သားဆင္ျခင္ႏိုင္ရန္ အေမး+အေျဖပံုစံ ျဖင့္ ဆက္လက္ျပဆိုပါဦးမည္။

ေမး။ ။ အမိသတ္ျခင္းနဲ႔ အဖသတ္ျခင္း ဘယ္သင္းက ပို၍ အျပစ္ႀကီးပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ အမိက သီလရွိလွ်င္ အမိသတ္ကံ၊ အဖက သီလရွိလွ်င္ အဖသတ္ကံက ပို၍ အျပစ္ႀကီးပါတယ္။

ေမး။ ။ မိဘႏွစ္ပါးလံုး သီလရွိ/မရွိအားျဖင့္ တူမွ်လွ်င္ေကာ။
ေျဖ။ ။ အမိသတ္ကံက ပိုအျပစ္ႀကီးပါတယ္။

ေမး။ ။ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ။
ေျဖ။ ။ မိခင္က ပိုၿပီး ေက်းဇူးမ်ားလုိ႔ပါ။ (အဘိ၊႒၊၂၊၄၁၀)

ေမး။ ။ ကိုယ့္မိဘက နဂါးစတဲ့ တိရစၧာန္ျဖစ္ေနရင္ေကာ ကံႀကီးထိုက္ပါသလား။
ေျဖ။ ။ မထိုက္ပါဘူး။ သတ္သူ လူသားက လူသားစင္စစ္ ဧကန္ျဖစ္တဲ့ မိဘအရင္းကို သတ္မိမွ ကံႀကီးထိုက္ပါတယ္။ ကံႀကီးမထိုက္ေပမဲ့ ကံႀကီးနီးပါး အျပစ္ႀကီးပါတယ္။

ေမး။ ။ ဒီပိတုဃာတက ကံစတဲ့ ကံႀကီးေတြရဲ႕ သေဘာသဘာဝနဲ႔ အမည္နာမေတြကို ေျပာျပပါဦး။
ေျဖ။ ။ ဒီ အဖသတ္ျခင္းစတဲ့ ကံႀကီးေတြဟာ ေသသည္၏ အျခားမဲ့မွာ အပါယ္ပဋိသေႏၶအက်ိဳးကို ဧကန္ေပးတတ္တဲ့အတြက္ အာနႏၲရိယကံ လို႔ ေခၚပါတယ္။ ေသၿပီးေနာက္ အဝီစိငရဲကို မုခ်ေရာက္ရမွာပါ။ ငါးမ်ိဳး ရွိတဲ့အတြက္ ငါးခုေဟာ ပၪၥ-သဒၵါနဲ႔ေပါင္းၿပီး ပၪၥာနႏၲရိယကံလို႔ ေခၚေလ့ရွိပါတယ္။ အားႀကီးတဲ့အတြက္ (တနည္း) အက်ိဳးႀကီးမားတဲ့ အတြက္ ဂ႐ုက ကံလို႔လည္း ေခၚပါတယ္။ အနီးျဖစ္တဲ့ ဒုတိယဘဝမွာ ခံစားရမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဥပပဇၨေဝဒနီယကံလို႔လည္း ေခၚပါတယ္။

ေမး။ ။ ကုသိုလ္ေတြ အမ်ားႀကီးလုပ္ရင္ေကာ အျပစ္မေက် ႏိုင္ဘူးလား။
ေျဖ။ ။ စၾကဝဠာတစ္ခုလံုး မဟာေစတီေလာက္ရွိေသာ ေရႊပုထိုးေတာ္ျဖင့္ ျပည့္ေစ၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ စၾကဝဠာတစ္ခုလံုး အျပည့္ထိုင္ေနေသာ ရဟန္းအေပါင္းအား ႀကီးစြာေသာ အလွဴဒါနကို ေပးလွဴ၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဘုရားရွင္၏ သကၤန္းစြန္းကို မလႊတ္မူ၍ လွည့္လည္ေနေသာ္လည္းေကာင္း အျပစ္မေၾကႏိုင္။ ေသသည္မွ ေနာက္ ငရဲသို႔ ေရာက္ရသည္သာတဲ့။ (အဘိ၊႒၊၂၊၄၀၇) (အဘိ၊႒။၁၊၃၉၂-တြင္ ဥပမာတစ္မ်ိဳးျပ၏။)

ေမး။ ။ စ်ာန္ မဂ္ ဖိုလ္ ရသည္အထိ အားထုတ္မယ္ ဆိုရင္ေကာ မေက်ႏိုင္ဘူးလား။
ေျဖ။ ။ ရကို မရႏိုင္တာပါ။ နတ္ရြာ- နိဗၺာန္-မဂ္-ဖိုလ္-စ်ာန္ကို ဧကန္ တားျမစ္ႏိုင္တဲ့ အႏၲရာယ္ ၅-ပါးထဲမွာ ပၪၥာနႏၲရိယကံကို ကမၼႏၲရာယ္ လို႔ ေခၚပါတယ္။ (ဝိ၊႒၊၃၊၁၃၈)

အဇာတသတ္မင္းဟာ သာမညဖလ သုတ္ေတာ္ကို နာၾကားရတဲ့အခ်ိန္မွာ ဖခင္ဗိမၺိသာရကိုသာ မသတ္ခဲ့မိ ဘူးဆိုရင္ တရားေတာ္အဆံုးမွာ ေသာတာပတၱိမဂ္ဖိုလ္ကို ရႏိုင္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ (ဒီ၊႒၊၁၊၂၁၂)

ေမး။ ။ ကိုယ္တိုင္မသတ္ဘဲ လူငွါးသတ္ခိုင္းရင္ေကာ။
ေျဖ။ ။ အတူတူပါပဲ။ အဂၤါ ၅-ပါးထဲက (၄)နံပါတ္ျဖစ္တဲ့ ပေယာေဂါ-အရ ကိုယ္တိုင္သတ္ျခင္း၊ သူတစ္ပါးကို အသတ္ခိုင္းျခင္း၊ ေသခ်င္ေနသူ အလြယ္တကူ ေသလို႔ရေအာင္ လက္နက္မ်ား ရွာေပးထားျခင္း၊ ၿငီးေငြ႔ေနတဲ့လူနာကို ေသခ်င္လာေအာင္ေျပာျခင္း၊ အလြယ္တကူ သတ္ေသတဲ့နည္းေတြ ေျပာျပျခင္းစတဲ့ ကာယပေယာဂ ဝစီပေယာဂ တစ္ခုခုကို - သတ္ဖို႔အားထုတ္ျခင္းလုိ႔ ဆိုပါတယ္။ (ပါတိေမာက္-ဘာဋီ)

(ေဆး႐ံုတြင္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိေတာ့ေသာ မိဘကို ကုသမႈမ်ား ရပ္ဆိုင္းကာ ေဆးထိုး၍ ခ်မ္းသာစြာ အသက္ထြက္ေစေသာ သားသမီး မ်ား အာနႏၲရိယ ကံႀကီးထိုက္ႏိုင္သည္ကို သတိျပဳပါ။)

အရွင္ေကာဝိဒ(ေယာ)

Thursday, September 24, 2009

ပဋိသေႏၶအခါ စိတ္ျဖစ္ပံု


ပဋိသေႏၶအခါ စိတ္ျဖစ္ပံု

ေမး။ ။ လူတို႔ ပဋိသေႏၶ (အမိဝမ္း၌) ေနသည့္အခါ ပဋိသေႏၶစိတ္သည္ သေႏၶစတင္ရာ ကလလေရၾကည္ စတင္ျဖစ္ေပၚလာလွ်င္ ျဖစ္ေပၚလာခ်င္း အတူတကြ ျဖစ္ပါသလား။ (ကလလေရၾကည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ျဖစ္ပါသလား)။

အခ်ိဳ႕ဆရာတို႔ အဆိုအရ ခက္မငါးျဖာစံုေသာအခါ ၄၉-ရက္ၾကာမွ (ဟဒယ ဝတၳဳ႐ုပ္အတြင္း ႏွလံုးစတင္ခုန္ေသာအခါမွသာ) ပဋိသေႏၶစိတ္ စတင္ျဖစ္ေပၚသည္ဟု ဆိုၾကပါသည္။

အရပ္ထဲ၌ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ဖူးသူ အမ်ိဳးသမီးမ်ား၏ အဆိုအရမူ ၃-လ ေက်ာ္မွ သေႏၶသား ကေလးငယ္မွာ လႈပ္ရွားလာေၾကာင္း သိရပါသည္။ ပဋိသေႏၶ အခါ ျဖစ္ေသာစိတ္ဟု သာမာန္မွ် ဆိုထားျခင္းေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ မရွင္းျခင္း ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။

ဦးခင္ေမာင္ႏိုင္ႏွင့္ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား

ေျဖ။ ။ ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္က အတၱဝါဒအယူရွိေသာ ဣႏၵကမည္ေသာ ဘီလူးသည္ အတၱက ျပဳျပင္စီမံလို႔သာ ခႏၶာကိုယ္သည္ အမိဝမ္းထဲ၌ တျဖည္းျဖည္း ႀကီးထြားလာၿပီး ရွင္သန္ရပ္တည္ႏိုင္၏-ဟု ယူဆသည့္အတြက္ ျမတ္ဗုဒၶအား ဤသို႔ ေလွ်ာက္ထားခဲ့ဖူး၏။

“အရွင္ဘုရား၊ ျမတ္စြာဘုရားတို႔သည္ ႐ုပ္ကို ဇီဝဟူ၍ ေဟာေတာ္မမူကုန္၊ အဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ ဤသတၱဝါသည္ ဤကိုယ္ကို ရသနည္း၊ ထိုသတၱဝါအား အ႐ိုးစု အသားစိုင္သည္ အဘယ္မွ ေရာက္လာသနည္း၊ အဘယ္ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ဤသတၱဝါသည္ အမိဝမ္း၌ ကပ္ၿငိသနည္း”

“ဘီလူး၊ ေရွးဦးစြာ ကလလေရၾကည္ ျဖစ္၏။ ကလလေရၾကည္မွ အျမႇဳပ္ျဖစ္၏။ အျမႇဳပ္မွ အသားတစ္ျဖစ္၏။ သားတစ္မွ အခဲျဖစ္၏။ အခဲမွ ခက္မငါးျဖာတို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ဆံ အေမြး ေျခသည္း လက္သည္းတို႔လည္း ျဖစ္ကုန္၏။
ဤသတၱဝါတို႔၏ အမိသည္ အၾကင္ထမင္းကိုလည္းေကာင္း၊ အေဖ်ာ္ကိုလည္းေကာင္း၊ စားဖြယ္ကိုလည္းေကာင္း စား၏။ အမိ၏ဝမ္း၌ တည္ေသာ ထိုသတၱဝါသည္ ထို(အမိစားေသာ)အစာျဖင့္ မွ်တ၏”ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

(ယကၡသံယုတ္၊ ဣႏၵကသုတ္)

အထက္ပါေဟာၾကားေတာ္မူခ်က္တြင္ “ပဌမံ ကလလံ ေဟာတိ = ေရွးဦးစြာ ကလလေရၾကည္ ျဖစ္၏” ဟူသည္ကို အ႒ကထာဖြင့္ရာတြင္ “တတၳ ပဌမႏၲိ ပဌေမန ပဋိသႏၶိဝိညာေဏန သဒၶႎ = ထိုတြင္ ေရွးဦးစြာ -ဟူသည္ ေရွးဦးစြာေသာ ပဋိသေႏၶဝိညာဥ္ႏွင့္အတူ- စသည္ျဖင့္ ဖြင့္ဆို၏။

ဆိုလိုသည္မွာ ပဋိသေႏၶဝိညာဥ္ႏွင့္အတူ ေမာင္ျဖဴ ေမာင္မဲ စသည္ ျဖစ္လာမည့္သူမ်ား ကိုယ္လက္အဂၤါ အျပည့္အစံုျဖင့္ မိခင္ဝမ္းတိုက္တြင္ ျဖစ္ေနသည္မဟုတ္၊ ေရွးဦးစြာ ပဋိသေႏၶဝိညာဥ္ျဖစ္သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ျဖစ္ေသာ၊ ေသးငယ္ေသာ အပ္ဖ်ားထိပ္၌ တည္ေသာ၊ ဆီေပါက္ပမာဏမွ် ေလာက္ေသာ ကလလေရၾကည္အျဖစ္ျဖင့္ ၇-ရက္ခန္႔ၾကာ၏။ ထို႔ေနာက္မွ အျမႇဳပ္-သားတစ္ စသည္ျဖင့္ တျဖည္းျဖည္း ႀကီးထြားလာ၏။

ထိုသို႔ တျဖည္းျဖည္း ႀကီးထြားလာျခင္းသည္လည္း အတၱေၾကာင့္မဟုတ္၊ ကံ-စိတ္-ဥတု-အာဟာရ ဟူေသာ အေၾကာင္းေလးမ်ိဳးေၾကာင့္ ႀကီးထြားလာျခင္း ျဖစ္၏။ မွန္၏။ လူသားတစ္ေယာက္အျဖစ္ ဘဝသစ္၌ ပဋိသေႏၶစိတ္ စျဖစ္သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ထိုစိတ္ႏွင့္ အတူယွဥ္တြဲျဖစ္ေပၚလာေသာ ေစတသိက္မ်ား၊ ႐ုပ္ခႏၶာအျဖစ္တည္ေဆာက္မည့္ ကာယဒသကကလာပ္၊ ဖိုမခြဲျခားမည့္ ဘာဝဒသကကလာပ္၊ ပဋိသေႏၶစိတ္ႏွင့္ ေစတသိက္ဟူေသာ နာမ္တရားမ်ား မွီ၍ျဖစ္ဖို႔ရာ ဝတၳဳဒသကကလာပ္ဟူေသာ ကမၼဇကလာပ္စည္း သံုးစည္းသည္ အဝိဇၨာ တဏွာ အရင္းခံေသာ ကံတရားေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာ၏။ ထိုကမၼဇကလာပ္စည္း သံုးစည္းကိုပင္ ကလလေရၾကည္ဟု ေခၚ၏။

ထိုကမၼဇကလာပ္႐ုပ္မ်ား ပဋိသေႏၶစိတ္ ဥပါဒ္ခဏမွ စ၍ ခဏတိုင္း ခဏတိုင္း ဆက္လက္ျဖစ္ေပၚေနၾက၏။ ပဋိသေႏၶစိတ္၏ ဌီခဏမွ စ၍ ဥတုဇ႐ုပ္မ်ား စ၍ျဖစ္ၾက၏။ အမိဝမ္း၌ တည္ေသာ သတၱဝါတို႔ိအား မိခင္စားသမွ် အစာသည္ တစ္သတၱာဟ ႏွစ္သတၱာဟ (၁၄-ရက္ခန္႔) ေလာက္ၾကာလွ်င္ သူငယ္၏ကိုယ္၌ ပ်ံ႕ႏွံ႔၏။ ထိုအခါမွစ၍ အာဟာရဇ႐ုပ္မ်ား စ၍ျဖစ္ၾက၏။ (ခ်က္ႀကိဳးမွတဆင့္ ပ်ံ႕ႏွံ႔သည္ဟု ဆိုပါသည္။)

ဗုဒၶဝါဒီတို႔ လက္ခံထားေသာ သံုးဆယ္တစ္သားမ်ားကို ႐ုပ္သက္သက္ျဖင့္ ပဋိသေႏၶေနေသာ ဘံုသား၊ နာမ္သက္သက္ျဖင့္ ပဋိသေႏၶေနေသာ ဘံုသား၊ ႐ုပ္နာမ္ ႏွစ္ပါးစံုျဖင့္ ပဋိသေႏၶေနေသာ ဘံုသားဟု သံုးစုခြဲႏိုင္၏။

ထိုတြင္ အသညသတ္ဘံုသားမ်ားသည္ ႐ုပ္သက္သက္ျဖင့္ ပဋိသေႏၶေနၾကရ၏။ တစ္ဘဝလံုး ႐ုပ္တံုး႐ုပ္ခဲႀကီး သက္သက္ျဖင့္သာ ေနထိုင္ကာ ဘဝဆံုးၾကရ၏။ အ႐ူပဘံုသားတို႔ကား နာမ္သက္သက္ျဖင့္ ပဋိသေႏၶေနကာ နာမ္သက္သက္ျဖင့္ ဘဝတစ္ခု အဆံုးသတ္ၾကရ၏။ လူအပါအဝင္ ႂကြင္းဘံုသားတို႔ကား ႐ုပ္နာမ္ ႏွစ္ပါးစံုျဖင့္ ပဋိသေႏၶေနကာ ႐ုပ္နာမ္ႏွစ္ပါးစံုျဖင့္ပင္ အသက္ရွင္ရပ္တည္ၾကၿပီး ဘဝအဆံုးတြင္လည္း ႐ုပ္နာမ္ႏွစ္ပါးလံုး ပ်က္သုဥ္းၾကရ၏။

ပဋိသေႏၶကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဗုဒၶဝါဒ ဗုဒၶစာေပတြင္ အာစရိယဝါဒ၊ အ႒ကထာ+ဋီကာဝါဒ စသည္ျဖင့္ ကြဲျပားျခားနားခ်က္ လံုးဝမရွိပါ။ “သခၤါရပစၥယာ ဝိညာဏံ၊ ဝိညာဏပစၥယာ နာမ႐ူပံ” စေသာ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ေဒသနာ၊ ကုသလာကုသလံ ကမၼံ ဝိပါကာနံ ခႏၶာနံ ကဋတၱာစ ႐ူပါနံ ကမၼပစၥေယန ပစၥေယာ” စေသာ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္မ်ားမွာ ခိုင္မာေသာ အေထာက္အထားမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

ဝိနည္းေဒသနာေတာ္တြင္လည္း ကလလေရၾကည္ အခိုက္အတန္႔တြင္ပင္ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ ကိုယ္ဝန္က်ေဆး ေပးကာ ဖ်က္ဆီးခိုင္းလွ်င္ လူသတ္မႈေျမာက္ကာ ပါရာဇိကက်သည္ဟု ဆံုးျဖတ္ပါသည္။
ဘာသာဋီကာဆရာေတာ္၏ အေျချပဳပ႒ာန္းတရားေတာ္မွ ေမးခြန္းႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ အေၾကာင္းအရာတို႔ကို ေကာက္ႏႈတ္ေဖာ္ျပပါဦးမည္။

ခႏၶာကိုယ္ျဖစ္ေပၚပံု။ ။ (ဒီမိဘေသြးသားက) ကိုယ္ကေလးျဖစ္ဖို႔ရန္ ႀကီးက်ယ္ေသာ အေထာက္အပံ့ျဖစ္တယ္ဆိုတာကေတာ့ မွန္တယ္။ ကိုယ္ကေလးျဖစ္လာတာကေတာ့ ပထမေန႔တုန္းက ေျပာတဲ့အတိုင္း ဟုိဘဝက လြန္ခဲ့တဲ့ဘဝက ကံ ကမၼနိမိတ္ေတြ ထင္လုိ႔၊ ပဋိသေႏၶျဖစ္ဖို႔ရန္ ကံတစ္ခုခုက ေရွး႐ႈလို႔၊ အဲဒီကံရဲ႕အစြမ္းေၾကာင့္ ခုနက မိဘႏွစ္ပါးရဲ႕ ေသြးသားတည္ရွိတယ္ ဆိုပါေတာ့၊ သားအိမ္ထဲမွာ ပထမဝိညာဏ္စိတ္ရယ္၊ ေစတသိက္ သံုးဆယ့္သံုးပါး ေလာက္ရယ္ ကံေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ ႐ုပ္ကလာပ္စည္းရယ္၊ ဒါပဲ စခဲ့တယ္။ ဒါ အမိအဖ ေသြးသားမဟုတ္ဘူး၊ ခႏၶာကိုယ္ေလးရဲ႕ အစဟာ ဒီတရားပဲ ပထမဆံုး။

ထပ္ေျပာမယ္ေနာ္၊ စိတ္ဝိညာဏ္၊ စိတ္ဝိညာဏ္နဲ႔ အတူျဖစ္တဲ့ ေစတသိက္၊ ဆုိပါေတာ့ သံုးဆယ့္သံုးပါးေလာက္၊ ဒါပဲ၊ ဒါနာမ္တရားေခၚတယ္။ ဒီစိတ္ဝိညာဏ္နဲ႔ ေစတသိက္ကို နာမ္ခႏၶာေခၚတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီ႐ုပ္ကလာပ္က အထည္ကိုယ္ ခႏၶာကိုယ္ ျဖစ္ဖို႔ရန္ ကာယဒသကကလာပ္၊ ဒီကလာပ္တစ္ခု ပါတယ္။ ႐ုပ္ဆယ္ခု စုေနတဲ့ ကလာပ္တစ္ခုပါတယ္။

တစ္ခါ စိတ္ဝိညာဏ္ရဲ႕ တည္တံ့ဖို႔ရန္ ဘုန္းႀကီးတို႔ ဟို `ဝတၳဳပုေရဇာတနိႆယ’ တို႔ ဘာတို႔နဲ႔ ေက်းဇူးျပဳ ဖို႔ရန္ ယခုေတာ့ သဟဇာတနိႆယ-ႏွင့္ ေက်းဇူးျပဳဖုိ႔ရန္ ဝတၳဳဒသကကလာပ္ တစ္ခု၊ ဟဒယဝတၳဳပါတဲ့ ႐ုပ္ဆယ္ခု စုေနတဲ့ ကလာပ္တစ္ခု၊ ေယာက်္ားျဖစ္လုိ႔ ရွိရင္လည္း ေယာက်ာ္းႏွင့္ဆိုင္တဲ့ ပုရိသဘာဝ႐ုပ္ကလာပ္တစ္ခု၊ ကာယ-ဘာဝ- ဝတၳဳ ေဟာဒီ ကလာပ္သံုးစည္း ရွိတယ္။ အဲဒီ ပဋိသေႏၶစိတ္၊ ေစတသိက္၊ ႐ုပ္ကလာပ္သံုးစည္းဟာ တစ္ၿပိဳင္နက္ ျဖစ္တာပဲ။ (စာ-၂၇၈)

ကလလေရၾကည္ ၇-ရက္။ ။ အဲဒီ ပထမဆံုးျဖစ္တဲ့ ႐ုပ္ကလာပ္ေလးေတြ ေျပာၾကစုိ႔၊ ႐ုပ္ကလာပ္ေလးေတြ သံုးစည္းရွိတယ္၊ ေယာက်္ား မိန္းမ ဒီမွာ ကြာသြားၿပီေနာ္၊ ေနာက္ေတာ့ ဒီလိုနဲ႔ ေနလိုက္တာ ဒါကေလးက ဘာေခၚတုန္းဆိုေတာ့ ဗုဒၶျမတ္စြာက ကလလေရၾကည္တဲ့ ၊ ပံုသဏၭာန္ေလးက နည္းနည္း အခ်ိန္ၾကာလာလို႔ရွိရင္ ေရၾကည္ေလးသေဘာပဲ ရွိတယ္။ ခႏၶာကိုယ္ ကေလးဟာ အဲဒီေရၾကည္ေလးသေဘာနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ေနတံုးဆိုေတာ့--

“ပဌမံ ကလလံ ေဟာတိ” ခုနစ္ရက္လံုး ကလလေရၾကည္ေလး ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီ ေရၾကည္ေလးေပၚလာရင္ေတာ့ ဟိုေလာကဓါတ္ ဆရာဝန္တို႔ မွန္ေျပာင္းက ျမင္ေကာင္း ျမင္လိမ့္မယ္ထင္တယ္။ ေစာေစာက ဘုန္းႀကီးေျပာေန တဲ့ ႐ုပ္ကလာပ္သံုးစည္းကိုေတာ့ မျမင္ႏိုင္ပါဘူး။ သူတို႔ မွန္ေျပာင္းတင္ မဟုတ္ဘူး၊ အဏုျမဴျမင္ႏိုင္တဲ့ မွန္ေျပာင္းလည္း မျမင္ႏိုင္ပါဘူး။

အဲဒါေတြ ေတာ္ေတာ္ေလးမ်ားမွ ၊ ဆိုပါေတာ့ တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ေလာက္ ၾကာလို႔ ႐ုပ္ကေလးေတြက အစုေလးေတြ ေတာ္ေတာ္ေလး အစိုင္အခဲစုမိမွ ျမင္မယ္။ မွန္ေျပာင္းကလည္းပဲ ဟို ပထမဆံုးတည္တဲ့ ႐ုပ္ကလာပ္သံုးစည္းတုန္း ကေတာ့ မွန္ေျပာင္းလည္း မျမင္ႏိုင္ပါဘူး။ စိတ္ဝိညာဏ္နဲ႔ ေစတသိက္ဆိုတာ ကေတာ့ ေဝးလို႔ ေဝးလို႔ ေဝးလို႔။ ခုကို မွန္ေျပာင္းနဲ႔ လာၾကည့္ ဘုန္းႀကီး ဘာစိတ္ ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ မသိႏိုင္ပါဘူး။ (စာ-၂၈၀)

ဤမွ်ျဖင့္ ေမးခြန္းရွင္မ်ား ေက်နပ္ေလာက္ၿပီ ထင္ပါသည္။ ဘုရားရွင္သည္ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ႀကီးျဖင့္ သိရွိေတာ္မူသည့္အတိုင္း ေဟာထားေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ထိုသို႔ မသိမျမင္ႏိုင္ၾကသျဖင့္ ႏွလံုးခုန္မွ ကေလးလႈပ္ရွားမွ မိမိတို႔ ထင္ျမင္ခ်က္အတိုင္း ရမ္းသမ္းေျပာရေသာ ဆရာမ်ား၊ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္မိိခင္မ်ား ၏ စကားႏွင့္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ားကို ႏႈိင္းယွဥ္စဥ္းစားဖြယ္ မရွိပါ။

အရွင္ေကာဝိဒ (ေယာ)

Thursday, September 17, 2009

႐ွင္ဥပဂုတၱရွင္းတမ္း

အရွင္ေကာ၀ိဒ(ေယာ)http://myatpanyagon.blogspot.com/မွ ျမတ္ပန္းရဂုံစာေစာင္တြင္ အေမး အေျဖ က႑ဖြင့္လွစ္ျပီး ေျဖၾကားခဲ့သည္ကုိ စာဖတ္ပရိသတ္မ်ားအား ျပန္လည္မွ်ေ၀ပါသည္။


႐ွင္ဥပဂုတၱအေၾကာင္း

(၂၀၀၈- ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလထုတ္ ျမတ္ပန္းရဂံု စာေစာင္ပါ ေမာင္ေဇယ်ာ (ရန္ကုန္)၏ ေမးခြန္းကို ေျဖၾကားထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။)

ေမး။ ။ ရပ္ကြက္ဓမၼာ႐ံုကဖြင့္ေသာ အလြန္နာမည္ႀကီးေသာ ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါး (ပ်ံလြန္ၿပီး)၏ အရွင္ဥပဂုတၱရဟႏၲာဇာတ္ေတာ္ ကို နာၾကားလိုက္မိသျဖင့္ စိတ္ထဲမွာ မရွင္းလင္းသည့္ အခ်က္မ်ားကို ေမးခ်င္စိတ္ေပၚခဲ့ရပါသည္။

ထိုဆရာေတာ္ႀကီးက အရွင္ဥပဂုတၱသည္ ယခုအထိ သက္ရွိထင္ရွားရွိေနေသးေၾကာင္း ၊
ေတာင္သမုဒၵရာမွာ ေၾကးျပာသာဒ္ျဖင့္ သီတင္းသံုးေနေၾကာင္း၊ ပိယဒႆီေခၚ ကေလးငယ္အား အရွင္ဥပဂုတၱအမည္ျဖင့္ မာရ္နတ္ကို ႏွိမ္နင္းမည့္အေၾကာင္း ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္တိုင္ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ ထားခဲ့ေၾကာင္း အက်ယ္တဝင့္ ေဟာပါသည္။

သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ဖူးေသာ ဓမၼစာေပမ်ားတြင္ အရွင္ဥပဂုတၱ ဆိုသည္မွာ မဟာယာနတို႔ ဖန္တီးထားေသာ ဇာတ္ဝတၳဳသာျဖစ္ေၾကာင္းလည္း အကိုးအကားမ်ားစြာျဖင့္ ျပထားပါသည္။ သို႔ေသာ္ ပိဋကတ္စာေပတတ္ကၽြမ္းေသာ ရဟန္ပုဂၢဳိလ္ လူပုဂၢဳိလ္အခ်ဳိ႕ကပင္ အရွင္ဥပဂုတၱ တကယ္ရွိေၾကာင္း ေရးၾကေျပာၾကေလရာ ကၽြန္ေတာ္(တို႔)မွာ မည္သည္ကို အတည္ယူရမည္ မသိေတာ့ပါ။


ေျဖ။ ။ အရွင္ဥပဂုတၱ ရွိေၾကာင္း ေရးသားေသာစာေပပညာရွင္တုိ႔၏ ကိုးကားရာ က်မ္းစာမ်ားမွာ မဟာယာနက်မ္းမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအေနျဖင့္ (ထိုမေထရ္ တကယ္ရွိ မရွိ ေနာက္ထား)ေထရ၀ါဒ သဂၤါယနာတင္ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ား၌ ခိုင္ခိုင္မာမာ မပါရွိဟူေသာ အခ်က္ကို ေရွးဦးစြာ သိထားသင့္၏။

ျမတ္ဗုဒၶ၏ ေဒသနာေတာ္ကို ေလ့လာရာ၌ ဘုရားရွင္၏ မူရင္းစကားေတာ္ျဖစ္ေသာ ပါဠိေတာ္၊ ထိုပါဠိေတာ္၌ အသိခက္ေသာ အနက္အဓိပၸာယ္တို႔ကို ဖြင့္ျပေသာ အ႒ကထာ၊ထိုအ႒ကထာကိုပင္ ထပ္ဆင့္ဖြင့္ေသာ ဋီကာဟု အဆင့္ဆင့္ရွိရာ ဋီကာဆရာ၏ မွတ္ခ်က္သည္ ပါဠိေတာ္၊ အ႒ကထာေလာက္ မခိုင္မာသည္မွာ ထင္ရွားပါသည္။

အရွင္ဥပဂုတၱ အေၾကာင္းအရာသည္ ပိဋကတ္စာေပတြင္ ၀ဇီရဗုဒၶိဟူေသာ ၀ိနည္းဋီကာက်မ္းတစ္ေဆာင္ထဲ၌သာ ေတြ႔ရ၏။ (သဒၵါက်မ္းကိုိိိိိိိိိိကား စာရင္းမသြင္းေတာ့ပါ။ တခ်ဳိ႕ကား မိလိႏၵပဉႇာက်မ္းတြင္ လည္း ပါသည္ဆို၏။ သို႔ရာတြင္ ဆ႒မူ၌ သူတို႔ထုတ္ျပေသာ ပါဠိကို မေတြ႔ရ။)

အရွင္ဥပဂုတၱဟူေသာ ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္တစ္ပါးရွိခဲ့ မရွိခဲ့ကိစၥကို မျငင္းလိုပါ။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ျမန္မာလူထု လက္ခံထားေသာ အရွင္ဥပဂုတၱႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ယံုၾကည္ခ်က္ လက္ခံထားခ်က္တို႔ကိုသာ ပါဠိေတာ္ အ႒ကထာႏွင့္ ဆန္႔က်င္မႈရွိ မရွိ စီစစ္ၾကည့္လိုပါသည္။

(၁) ေရွးဦးစြာ စီစစ္ျပလိုသည္မွာ ”အရွင္ဥပဂုတၱသည္ ယခုတိုင္ အသက္ထက္ရွားရွိေသးလ်က္ ေတာင္သမုဒၵရာတြင္ ေၾကးျပာသာဒ္၌ ေနေတာ္မူ၏” ဟူေသာအခ်က္ ျဖစ္၏။
”မယွံ ဘိကၡေ၀ ဧတရဟိ အပၸကံ အာယုပၸမာဏံ ပရိတၱံ လဟုကံ၊ ေယာ စီရံ ဇီ၀တိ ေသာ ၀ႆသတံ အပၸံ ဝါ ဘိေယ်ာ။”
”ဒီ။ ၂၊ ၃။သံ။၁၊ ၃၉၈။အံ။၂၊ ၅၀၃-စသည္)

ရဟန္းတို႔ ယခုအခါ ငါဘုရား၏ အသက္အတိုင္းအရွည္သည္ နည္းပါလွ၏၊ တိုေတာင္းလွ၏၊လွ်င္ျမန္လွ၏၊ အသက္အရွည္ဆုံး ေသာသူသည္ အႏွစ္တစ္ရာေသာ္လည္း၊ အႏွစ္တစ္ရာထက္ အနည္းငယ္ ပိုလြန္၍ေသာ္လည္းေကာင္း (အသက္ရွင္ေနရ၏) (ဒီ။ ျမန္။၂၊၁၁)

အပၸံ ဝါ ဘိေယ်ာတိ ဝႆသတေတာ ဝါ ဥပရိ အပၸံ အညံ ဝႆသတံ အပတြာ ဝီသံ ဝါ တႎသံ ဝါ စတၱာလီသံ ဝါ ပဏၰာသံ ဝါ သ႒ိ ဝါ ၀ႆာနိ ဇီ၀တိ။ဧဝံ ဒီဃာယုေကာ ပန အတိဒုလႅေဘာ အသုေကာ ကိရ ဧဝံ စိရံ ဇီဝတိ တတၳ တတၳ ဂႏ႖ာ ဒ႒ေဗၺာ ေဟာတိ။ (ဒီ၊႒။၂၊၆)

အနည္းငယ္ပိုလြန္၍ေသာ္လည္းေကာင္း-ဟူသည္ အႏွစ္တစ္ရာ ထက္အနည္းငယ္ ပိုလြန္၍ေသာ္လည္းေကာင္းတည္း။ ေနာက္ထပ္ အႏွစ္တစ္ရာသို႔ မေရာက္မူ၍ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သံုး ဆယ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေလးဆယ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ငါးဆယ္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေျခာက္ဆယ္ေသာ္လည္းေကာင္း အသက္ရွင္ တတ္၏။ သို႔ရာတြင္ `ဤသို႔ အသက္ရွည္သူကား ရွားလွ၏။`ဤ သူသည္ ဤမွ် ၾကာျမင့္စြာ အသက္ရွင္သတတ္`ဟု ထိုထိုအရပ္သို႔ (အထူးအဆန္းသဖြယ္) သြားေရာက္ ၾကည့္ထိုက္၏။ ”

အထက္ပါ ပါဠိေတာ္အ႒ကထာႏွင့္ ျမန္မာျပန္ဆိုခ်က္မ်ားကို ေထာက္ဆ၍ အရွင္ဥပဂုတၱႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ခံယူခ်က္ကို လက္ခံ လွ်င္ ဘုရားရွင္ စကားကို လက္မခံရာေရာက္၏။ ေထရ၀ါဒ ပိဋကတ္က မည္သူမဆို အသက္တစ္ရာတမ္းတြင္ အသက္္ႏွစ္ရာ ထက္ မေက်ာ္ႏိုင္ဟုဆို၏။ အရွင္ဥပဂုတ္ လက္ခံသူတို႔ကား ေနာင္ဘုရားပြင့္သည္အထိ အသက္ရွည္မည့္ပုဂၢိဳလ္အျဖစ္ယူဆၾက၏။ ဤကား ပထမကြဲလြဲခ်က္တည္း။

(၂) အခ်ိဳ႔ကလည္း `ရဟန္းတို႔ မၾကံသင့္ေသာ စ်ာန္ရပုဂၢိဳလ္၏ စ်ာန္အရာကို မၾကံအပ္၊ ယင္း(စ်ာန္အရာ)ကို ၾကံသူူသည္ ႐ူးသြပ္ရန္ ဆင္းရဲပင္းပန္းရန္သာျဖစ္၏။“ (အင္၊ ျမန္။ ၄၊ ၁၀၃)ဟူေသာ ပါဠိေတာ္ကို ေထာက္ဆ၍ တန္ခိုးအရာ မၾကံသာသည္မဟုတ္ပါေလာ- ဟု ေမးလိုၾကေပလိမ့္မည္။

တန္ခိုးအရာ မၾကံသာသည္မွာ မွန္ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း တန္ခိုးသည္ တန္ခိုးအရာ၌သာ စြမ္းႏို္င္ပါသည္။ မ်က္စိမည္မွ်ပင္ ေကာင္းေကာင္း အသံကို မျမင္ႏိုင္ပါ။ နားမည္မွ်ပင္ေကာင္းေကာင္း အနံ႔ကို မ႐ႈႏိုင္ပါ။ အလားတူပင္ တန္ခိုးမည္မွ်ပင္ႀကီးႀကီး “ပ်က္တတ္ေသာ သေဘာကို မပ်က္ေအာင္ မတားႏိုင္ပါ၊ ေသတတ္ေသာ သေဘာကို မေသေအာင္ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ပါ။”

ေအာက္ပါစကားရပ္မွာ မဟာပရိနိဗၺာနသုတ္လာ ဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူခ်က္ျဖစ္၏။
“အာနႏၵာ၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ကား ၿပီးစီးျခင္း၏အေျခခံ ဣဒၶိပါဒ္ တရားေလးပါးတို႔ကို ပြားမ်ားထားၿပီး ျဖစ္၏။ ေလ့က်င့္ထားၿပီးျဖစ္၏။ တည္ရာကဲ့သို႔ ျပဳထားၿပီးျဖစ္၏။ ေဆာက္တည္ထားၿပီးျဖစ္၏။ ေကာင္းစြာဆည္းပူးထားၿပီး ျဖစ္၏။ ေကာင္းစြာအားထုတ္ထားၿပီး ျဖစ္၏။

အာနႏၵာ- သို႔ျဖစ္၍ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အလိုရွိခဲ့ေသာ္ အာယုကပ္ပတ္လံုးျဖစ္ေစ၊ အာယုကပ္ထက္ လြန္၍ျဖစ္ေစ တည္ႏိုင္ေပ၏”ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။” (ဒီ၊ျမန္၊၂။၁၁၁)
ယင္းသုတ္အ႒ကထာတြင္ “ဧတၳ စ ကပၸႏၲိ အာယုကပၸံ။ တသၼႎ တသၼႎ ကာေလ ယံ မႏုႆာနံ အာယုပၸမာဏံ ေဟာတိ၊ တံ ပရိပုဏၰံ ကေရာေႏၲာ တိေ႒ယ်၊ ကပၸါဝေသသံ ဝါ တိ -“အပၸံ ဝါ ဘိေယ်ာ” တိ ဝုတၱဝႆသတေတာ အတိေရကံ ဝါ။” (ဒီ၊႒၊ ၂။၁၄၄)ဟု ဖြင့္ဆိုထား၏။

ဆိုလိုရင္းမွာ ဣဒၶိပါဒ္ေလးပါး ပြါးမ်ားထားသူသည္ ကပ္ပတ္လံုးျဖစ္ေစ ကပ္ထက္လြန္၍ျဖစ္ေစ တည္ႏိုင္ေပ၏-ဟူရာ၌ ကပၸ=ကပ္ဟူေသာ စကားအရ မဟာကပ္၊ ကပ္ကမၻာစသည္ကို မယူရ၊ လူတို႔၏ အသက္တမ္းဟူေသာ အာယုကပ္ကို ယူရမည္ဟု ဆိုလို၏။

အာယုကပ္ထက္လြန္၍ တည္ႏုိင္သည္ဟူရာ၌လည္း အႏွစ္တစ္ရာထက္ အနည္းငယ္ ပိုလြန္ကာ ေနႏိုင္၏။ အႏွစ္ႏွစ္ရာတိုင္ ေအာင္ မည္သူမွ် မေနႏုိင္။ ဤသို႔လွ်င္ ဘုရားရွင္ေသာ္မွ အသက္ႏွစ္ရာေက်ာ္ေအာင္ မေနႏိုင္ဘဲ ပရိနိဗၺာန္ ဝင္စံခဲ့ရပါလ်က္ အရွင္ဥပဂုတၱက ေနႏိုင္သည္ဟု လက္ခံလွ်င္ အရွင္ဥပဂုတၱသည္ ဘုရားရွင္ထက္ တန္ခုိးႀကီး၏ဟု ယူဆရေပေတာ့မည္။

(၃) ေနာက္တစ္ခ်က္ စိစစ္လုိသည္မွာ အရွင္ဥပဂုတၱ တန္ခိုးျပသည့္ ကိစၥျဖစ္၏။
“န ဘိကၡေဝ ဂိဟီနံ ဥတၱရိမႏုႆဓမၼံ ဣဒၶိပါဋိဟာရိယံ ဒေႆတဗၺံ၊ ေယာ ဒေႆယ်၊ အာပတၱိ ဒုကၠဋႆ။” (ဝိ၊၄၊၂၄၇)
“ရဟန္းတို႔၊ လူတို႔၏ ကုသိုလ္ကမၼပထ တရားဆယ္ပါးထက္ လြန္ျမတ္ေသာ တန္ခိုးျပာဋိဟာကို လူတို႔အား မျပအပ္၊ ျပေသာ ရဟန္းအား ဒုကၠဋ္အာပတ္သင့္၏။” (ဝိ၊ျမန္၊ ၄၊ ၂၇၈)
ဤကား ဘုရားရွင္ ပညတ္ေတာ္မူခ်က္ ျဖစ္၏။

ယင္းအ႒ကထာတြင္ “ဣဒၶပါဋိဟာရိယႏၲိ ဧတၳ ဝိကုဗၺနိဒၶိပါဋိဟာရိယံ ပဋိကၡိတၱံ၊ အဓိ႒ာနိဒၶိ ပန အပဋိကၡိတၱာတိ ေဝဒိတဗၺာ။” (ဝိ၊႒၊၄၊ ၄၆) “တန္ခိုးျပာဋိဟာ -ဟူေသာ စကားရပ္၌ ဝိကုဗၺနိဒၶိ တန္ခိုးျပာဋိဟာကိုသာ ပယ္ျမစ္ျခင္းျဖစ္၏။ အဓိ႒ာန္ တန္ခိုး ျပာဋိဟာကိုကား မပယ္ျမစ္အပ္ဟု မွတ္အပ္၏။” ဟု ဖြင့္ျပထားပါသည္။

သို႔ဆိုလွ်င္ ဘုရားရွင္ ပယ္ျမစ္ေတာ္မူအပ္ေသာ ဝိကုဗၺနိဒၶိ တန္ခိုး ျပာဋိဟာဟူသည္ အဘယ္နည္း။
“သာ ဟိ `ပကတိဝဏၰံ ဝိဇဟိတြာ ကုမာရကဝဏၰံ ဝါ ဒေႆတိ နာဂဝဏၰံ ဝါ၊ ဝိဝိဓမၸိ ေသနာဗ်ဴဟံ ဒေႆတီတိ” ဧဝံ အာဂတာ ဣဒၶိ ပကတိဝဏၰဝိဇဟနဝိကာရဝေသန ပဝတၱတၱာ ဝိကုဗၺနိဒၶိ နာမ။” (သာရတၳ၊၁။၁၃၉)ဟူေသာ ဋီကာအဖြင့္အရ ဝိကုဗၺနိဒၶိဟူသည္ -တန္ခိုးရွင္သည္ မိမိ၏ ပင္ကိုယ္အဆင္းကို စြန္႔၍ မင္းသားသဏၭာန္၊ နဂါးသဏၭာန္ျဖစ္ေအာင္ စီမံျပဳလုပ္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ တန္ခိုးျပာဋိဟာ မ်ိဳး၊ အထူးထူး အျပားျပားေသာ စစ္ဆင္ဟန္ စသည္ကို စီမံျပဳလုပ္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ တန္ခိုးျပာဋိဟာမ်ိဳးတည္း။”

ပင္ကိုယ္အဆင္းကို မစြန္႔ဘဲ မိမိကိုယ္ကိုပင္ အဆင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ပံုသဏၭာန္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အေရအတြက္အမ်ားအျပားျဖစ္ေအာင္ အဓိ႒ာန္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ အဓိ႒ာနိဒၶိကိုကား ျပေကာင္း၏။
သို႔ရာတြင္ “မာရ္နတ္သားလည္း မိမိလႊတ္ေသာ လက္နက္မေရာက္သည္ကို ျမင္လွ်င္ အမ်က္ထြက္၍ ႀကီးစြာေသာ ႏြားဥသဘအဟန္ ဖန္ဆင္း၍ မီးကို ၿငိမ္းေစျခင္းငွါ ေျပးလာ၏။ ရွင္ဥပဂုတ္လည္း က်ားအဟန္ ဖန္ဆင္း၍ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေသာ အသံကိုျမည္လ်က္ လိုက္၏။ လူအေပါင္းတို႔လည္း ၾကည့္ၾကကုန္၏။

မာရ္နတ္သားလည္း ႏြားဥသဘအျဖစ္ကို စြန္႔၍ ဦးေခါင္းခုနစ္လံုး ရွိေသာ နဂါးအဟန္ကို ဖန္ဆင္း၍ က်ားကို ကိုက္အံ့ေသာငွါ လိုက္၏။ ရွင္ဥပဂုတ္လည္း က်ားအသြင္ကို စြန္႔၍ ဂဠဳန္အဟန္ ဖန္ဆင္းၿပီး ဖမ္းေလ၏။” (ဇိနတၳ၊ ၇၉၃) စသည္ကို ေထာက္ဆ၍ အရွင္ဥပဂုတၱ၏ တန္ခိုးျပမႈမွာ ဝိကုဗၺနိဒၶိ တန္ခိုးျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွား၏။

“အရိယာပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေသာ ရဟန္းေယာက်္ား၊ ရဟန္းမိန္းမ ဟူေသာ ပုဂၢိဳလ္ႏွစ္ေယာက္တို႔သည္ ေစတနာရွိသည္ျဖစ္၍ အာပတ္သို႔ ေရာက္ျခင္းငွါ မထုိက္ကုန္။” (ဝိ၊ျမန္၊၅။ ၃၂၉) ဟူေသာ ပါဠိေတာ္စကားအရ အရွင္ဥပဂုတၱသည္ အရိယာပုဂၢိဳလ္သာမွန္လွ်င္ အာပတ္သင့္မွန္းသိလ်က္ က်ဴးလြန္မည္မဟုတ္ပါ။

ဤသို႔လွ်င္ အရွင္ဥပဂုတၱ၏ အတၳဳပၸတၱိသည္ ေထရဝါဒပိဋကတ္ ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ေသာ အရာမ်ားစြာရွိေသာေၾကာင့္ ဆရာအမ်ားက တကယ္မရွိဘဲ လုပ္ႀကံဖန္တီးထားေသာ ဇာတ္ေကာင္အျဖစ္ မွတ္ယူၾကပါသည္။
(၄) “ဧတၳာဟ - ကႎ ဘဂဝေတာ မာရာဝ႗နပဋိဃာတာယ သတၱိ နတၳီတိ ? အတၳိ။ တထာပိႆ ပစၧာ ဥပဂုတၱကာေလ ပသာဒေဟတုတၱာ အဓိဝါေသတိ။” (ဝဇီရ၊ ၆၃)

အထက္ပါ ပါဠိသည္ ဝဇီရဗုဒၶိဋီကာလာ စကားရပ္ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေဝရဥၥာျပည္တြင္ ဝါဆိုခိုက္ မာရ္နတ္၏ လွည့္ပတ္မႈ ေၾကာင့္ တစ္ဝါတြင္လံုး ျမင္းကုန္သည္တုိ႔၏ ျမင္းဝိုင္းတို႔၌ ဆြမ္းခံကာ ျမင္းစာျဖစ္ေသာ မုေယာဆန္တုိ႔ကို ေထာင္းကာ ဘုဥ္းေပးၾကရသည္ကို အမ်ားသိၿပီးျဖစ္၏။

အ႒ကထာတြင္ ဘုရားရွင္သည္ ေဝရဥၥာျပည္၌ ဝါကပ္ေတာ္မူရန္ ပင့္ဖိတ္ထားေသာ ေဝရဥၥသူေ႒းႀကီးႏွင့္ ေဝရဥၥျပည္သူတို႔ မာရ္နတ္လွည့္ပတ္သျဖင့္ ဆြမ္းေလာင္းဖို႔ ေမ့ေလ်ာ့ၾကမည္ကုိ သိပါလ်က္ ျမင္းကုန္သည္တို႔အား ခ်ီးေျမႇာက္ေတာ္မူလို၍ ေဝရဥၥာျပည္ ၌ပင္ ဝါကပ္ေတာ္မူခဲ့ေၾကာင္း -စသည္ျဖင့္ အခ်က္အလက္မ်ားစြာကို ဖြင့္ျပထား၏။

သို႔ရာတြင္ မာရ္နတ္လွည့္ပတ္ျခင္းကို ဘုရားရွင္ တားႏိုင္/မတားႏုိင္ ျပဆိုေဆြးေႏြးထားျခင္း မရွိ။ ဝဇီရဗုဒၶိဋီကာတြင္သာ အထက္၌ ထုတ္ျပထားေသာ ပါဠိအတိုင္း အေမးအေျဖပံုစံျဖင့္ ဖြင့္ျပထား၏။
ထုိပါဠိရပ္၏ အဓိပၸါယ္မွာ “ဘုရားရွင္အား မာရ္နတ္လွည့္ပတ္ျခင္း ကို တားျမတ္ႏုိင္ေသာ အစြမ္းသတၱိ မရွိသေလာ? ရွိပါ၏။ ထုိသို႔ရွိေသာ္ လည္း ေနာင္အခါ အရွင္ဥပဂုတၱလက္ထက္၌ ထိုမာရ္နတ္၏ ၾကည္ညိဳျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သည္းခံေတာ္မူ၏။” ဟု ျဖစ္၏။

ထိုစကားရပ္သည္ အ႒ကထာ၌ မပါသလို ဝဇီရဗုဒၶိဋီကာ၏ ေနာက္မွေရးေသာ အလားတူ ဝိနည္းအ႒ကထာဖြင့္ ဋီကာႀကီးႏွစ္ေစာင္ ျဖစ္ေသာ သာရတၳဒီပနီဋီကာႏွင့္ ဝိမတိဝိေနာဒနီ ဋီကာတို႔တြင္လည္း အရိပ္အႁမြက္မွ်ပင္ ေထာက္ခံေရးသားမႈကို မေတြ႔ရျခင္း၊ ဘုရားရွင္သည္ ဝါတြင္းသံုးလပတ္လံုး မုေယာဆြမ္းကို ဘုဥ္းေပးရျခင္းမွာ ဝိပါက္ေတာ္ေၾကာင့္ ျဖစ္၏။

မည္သူမွ်တားမရေသာ ကံအက်ိဳးကို ဘုရားရွင္ေရွာင္လႊဲေတာ္မူေလ့မရွိျခင္း၊ မာရ္နတ္ကိုလည္း သည္းညည္းမခံ တုန္႔ျပန္ တားျမစ္ေလ့မရွိျခင္း စေသာအေၾကာင္းမ်ား ေၾကာင့္ ဝဇီရဗုဒၶိဋီကာလာ စကားရပ္သည္ အားနည္းေနသည္ကို ေတြ႕ရ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆရာအမ်ားက ပမာဏေျမာက္ေသာ အကိုးအကားအျဖစ္ မမွတ္ယူၾကျခင္း ျဖစ္ေပမည္။



ေမး။ ။ (၂) ကၽြန္ေတာ့္မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကမူ ရွင္ဥပဂုတၱကို ယံုၾကည္ကိုးကြယ္သူ ျဖစ္ေနရာ “တကယ္ရွိရွိ မရွိရွိ ကိုယ္စိတ္ထဲမွာ ရဟႏၲာအေနနဲ႔ ၾကည္ညိဳကိုးကြယ္တာပဲ အက်ိဳးရွိပါတယ္” ဟု ေခ်ပပါ သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ အမွန္တရားတစ္ခုကို ကိုင္စြဲလိုပါေသာေၾကာင့္ စာေပ ပညာရွင္မ်ားက ဉာဏ္အလင္းျပေပးေတာ္မူၾကပါရန္။


ေျဖ။ ။ (၂) အရွင္ဥပဂုတၱ တကယ္ရွိရွိ မရွိရွိ ကိုယ့္စိတ္ထဲတြင္ ရဟႏၲာအမွတ္ျဖင့္ ၾကည္ညိဳကိုးကြယ္ႏို္င္လွ်င္ အက်ိဳးရွိသည္ မွန္ပါသည္။ ရဟႏၲာဟု အမွတ္ရွိပါလ်က္ မိုးတားေပးဖို႔ အေစာင့္ခ်သလို ဆက္ဆံလွ်င္လည္း အျပစ္ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။


ဤတြင္ ေထရဝါဒကိုးကြယ္မႈ အ႐ိုအေသေပးမႈ အစဥ္အလာ တစ္ခုကို ေဖာ္ျပလိုပါသည္။ မိမိတုိ႔စိတ္တြင္ ၾကည္ညိဳစိတ္ျဖစ္ကာ အ႐ိုအေသေပးရာ အေလးအျမတ္ျပဳရာတြင္ သီလ-သမာဓိ-ပညာစေသာ ဂုဏ္ကို အာ႐ံုျပဳရသည္လည္း ရွိ၏။ မိမိိိအေပၚ ေက်းဇူးမ်ားမႈဟူေသာ ဂုဏ္ကို အာ႐ံုျပဳရသည္လည္း ရွိ၏။

ဥပမာ-ဘုရားရွင္ႏွင့္ သာဝကမ်ားရွိရာတြင္ ဘုရားရွင္ကိုသာ အ႐ိုအေသျပဳရ၏။ အျခားသာဝကမ်ားအား ဘုရားရွင္ႏွင့္ ထပ္တူမျပဳရ။ ဘုရင္ႂကြလာလွ်င္လည္း ဘုရားရွင္ကို ေက်ာေပးကာ ဘုရင္ကို အ႐ိုအေသမျပဳရ။
“ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံလြန္ၿပီးေသာ္ သင့္၍ ထင္ရွားရွိေတာ္မူ စဥ္ မသင့္ေသာအာပတ္သည္ ရွိ၏။”ဟု ပရိဝါပါဠိေတာ္တြင္ လာရွိ၏။

အဘယ္ေၾကာင့္ အဘယ္အာပတ္သင့္သနည္းဟူမူ မိမိထက္ ဝါႀကီးေသာ ရဟန္းကို ဘေႏၲ= (အရွင္ဘုရား)ဟု ေခၚရမည့္အစား အာဝုေသာ= (ငါ့ရွင္)ဟု အငယ္ကို ေခၚသည့္ အာလုပ္ပုဒ္ျဖင့္ ေခၚျခင္းေၾကာင့္ ဒုကၠဋ္အာပတ္ သင့္ျခင္းျဖစ္၏။ သို႔ရာတြင္ ဘုရားရွင္ သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္ကမူ မိမိထက္ မည္မွ်ပင္ ဝါႀကီးေစကာမူ ဘေႏၲ-ဟု မေခၚရ။ အာဝုေသာ-ဟုပင္ ေခၚရ၏။ ဘုရားရွင္ကိုလည္း ဘေႏၲ၊ ရဟန္းအခ်င္းခ်င္းလည္း ဘေႏၲ-ဟု ေခၚလွ်င္ ဘုရားရွင္ႏွင့္ ရဟန္းမ်ားကို တန္းတူထားရာေရာက္၏။

သီလ သမာဓိ ပညာစေသာ ဂုဏ္ရည္အားျဖင့္ မ်ားစြာမကြာျခားေသာ ပုဂၢိဳလ္အမ်ားကို ဆည္းကပ္ရာ အ႐ိုအေသ ေပးရာ၌ကား အသက္သိကၡာႀကီးသူကို ေရွးဦးစြာ ဆည္းကပ္ရ၊ အ႐ိုအေသေပးရ၏။ ထိုပုဂၢိဳလ္အေပါင္းတြင္ မိမိအား အထူးေက်းဇူးမ်ား ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကို အထူးဆည္းကပ္မႈ ၊ အထူးအ႐ိုအေသေပးမႈ ျပဳႏိုင္၏။ အျခားပုဂၢိဳလ္မ်ားအား မထီေလးစား ျပဳရာမေရာက္။


အိမ္တစ္အိမ္တြင္ အသက္သိကၡာႀကီးမားေသာ ေဒၚႀကီး ေဒၚေလးမ်ား ရွိေသာ္လည္း မိမိအေပၚ အထူးေက်းဇူးမ်ားေသာ မိခင္ကိုသာ (အေဒၚကိုေက်ာ္၍) အထူးဆည္းကပ္မႈ အထူးအ႐ိုအေသ ေပးမႈ ျပဳႏိုင္၏။ ဂုဏ္သိကၡာခ်င္းတူပါလ်က္ မိခင္ကိုေက်ာ္၍ အေဒၚကိုသာ (တစ္ခုခု ေပးလိမ့္မည္အထင္ျဖင့္) ကပ္ဖားသမႈ အထူးအ႐ိုအေသျပဳေနလွ်င္ကား မိခင္ကို ေစာ္ကားရာ အေလးမထားရာ ေရာက္၏။

သီလ-သမာဓိ-ပညာ စေသာဂုဏ္ျဖင့္ပင္ယွဥ္ယွဥ္၊ မိမိတို႔အေပၚ (သာသနာေတာ္အေပၚ) ေက်းဇူးမ်ားသည့္ဂုဏ္ျဖင့္ပင္ ယွဥ္ယွဥ္ အရွင္ဥပဂုတၱသည္ အရွင္သာရိပုတၱရာ၊ အရွင္ေမာဂၢလာန္ စေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားထက္ မသာလြန္ပါ။ ဤသို႔ မသာပါသည္ကို သာသည္ဆိုၿပီး ပိုမိုကာ အေလးအျမတ္ထားပါလွ်င္ “အေမကိုေက်ာ္ကာ ေဒြးေတာ္ လြမ္းျခင္း” သာ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ အရွင္သာရိပုတၱရာ၊ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္ စသည္တုိ႔ကို ေစာ္ကားရာ အေလးမထားရာ ေရာက္ပါလိမ့္မည္။

႐ုပ္တု ႐ုပ္ပြား ထုလုပ္ကိုးကြယ္သူတုိ႔၏ မူလရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ႐ုပ္ပြားေတာ္ေရွ႕တြင္ထိုင္၍ ထို႐ုပ္ပြားရွင္၏ ဂုဏ္ကို လြယ္ကူလ်င္ျမန္စြာ အာ႐ံုျပဳႏုိင္ဖို႔သာ ျဖစ္ပါသည္။ တနည္းအားျဖင့္ မိမိတို႔သႏၲာန္တြင္ သဒၶါ-သတိစေသာ တရားေကာင္းမ်ား အလြယ္တကူ ျဖစ္ပြားႏိုင္ဖို႔သာ ျဖစ္ပါသည္။

ထိုသဒၶါ၊ သတိ-စေသာ ကုသိုလ္တရားေကာင္းမ်ား မိမိတို႔ သႏၲာန္၌ ျဖစ္ပြားအားေကာင္းလာေသာအခါ ထိုကုသိုလ္တရားေကာင္း တို႔၏ စြမ္းအင္ေၾကာင့္ အက်ိဳးေပးရန္ အလွည့္ေစာင့္ေနေသာ အကုသိုလ္ကံတို႔ ေမွးမွိန္၍ ကုသိုလ္ကံတို႔ အက်ိဳးေပးခြင့္သာသျဖင့္ ေကာင္းက်ိဳးျဖစ္ပြားတတ္သည္လည္း ရွိ၏။ ထိုသူေတာ္ေကာင္းကို နတ္ေကာင္းတို႔ ေစာင္မသည့္အခါလည္း ရွိ၏။

သို႔ရာတြင္ ထိုပုဂၢိဳလ္သည္ ထုိသေဘာတရားတို႔ကို မသိမျမင္ႏိုင္ရကား မိမိကိုးကြယ္ေသာ ႐ုပ္ပြားက မိမိကို ေစာင္မကယ္တင္သည္ဟု ထင္လာ၏။ ထိုသို႔ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ႐ုပ္တုထုစရာ အရာဝတၳဳသည္ အမ်ိဳးမ်ိဳးအစားစား ကြဲျပားလာ၏။ ယင္း၏ ဂုဏ္သတၱိလည္း ထူးျခားလာ၏။ တဖန္ ႐ုပ္တု၏ ပုံသဏၭာန္လည္း ကြဲျပားလာျပန္၏။ ဘုရားရွင္ကို ဆင္စီးေစ၏။ ျမင္းစီးေစ၏။ မကိုဋ္ စလြယ္တပ္ေပး၏။

ရတနာမ်ိဳးစံု စီျခယ္ေပး၏။ ပုံသဏၭာန္ အမ်ိဳးမ်ိဳးအလိုက္ တန္ခိုးစြမ္းရည္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ကြဲျပားေၾကာင္း လုပ္ႀကံဖန္တီးၾက၏။
ဤသို႔ျဖင့္ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ရာတြင္ အက်ိဳးရမႈသည္ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္သူ၏ အဇၥၽတၱသႏၲာန္၌ျဖစ္ေသာ သဒၶါ၊ သတိစေသာ ကုသိုလ္တရားတို႔ႏွင့္ မဆိုင္ေတာ့ပဲ ဗဟိဒၶသႏၲာန္၌ရွိ ေသာ အကိုးကြယ္ခံ ႐ုပ္တုပံုသဏၭာန္ႏွင့္ ဆိုင္လာ၏။

ဤသို႔ျဖင့္ ေကာင္းႏိုးရာရာ လက္ခံကိုးကြယ္လာခဲ့ၾကရာ အျပစ္မဆိုသာေသာ ရွင္သီဝလိ၊ ရွင္ဥပဂုတ္တုိ႔မွ အစျပဳ၍ သူရႆတီ ႏွင့္ ကာဠီမယ္ေတာ္လည္း ေရာက္လာခဲ့၏။ ယခုအခါ ဥတည္ပြားႏွင့္ ကြမ္ယင္မယ္ေတာ္လည္း ေရာက္လာခဲ့ၿပီျဖစ္၏။

ဤသို႔ျဖင့္ “သိပ္အေရးမႀကီးပါဘူး၊ စာတတ္ေပတတ္ ဆရာေတာ္ ႀကီးေတြေတာင္မွ ဘာမွမေျပာပဲ ကိုယ္ကေရးႀကီးခြင္က်ယ္ လုပ္ေနစရာ မလိုပါဘူး” စသည္ျဖင့္ လ်စ္လ်ဴ႐ႈတတ္ၾကရာ မၾကာမီ ဗုဒၶဘာသာဝင္တို႔၏ ဘုရားစင္တြင္ ရွီဝ၏ လိင္႐ုပ္ကိုပါ ဖူးေတြ႕ရေတာ့ မည္ျဖစ္သည္။

အရွင္ေကာဝိဒ (ေယာ)

Wednesday, May 20, 2009

အိပ္မက္ျပႆနာ ရွင္းတမ္း

အခုရက္ပုိင္းအတြင္း ထူးထူးဆန္းဆန္း အိပ္မက္ ျမင္မက္ၾကသူေတြက ေမးခြန္းေတြ ေမးခဲ့ၾကပါတယ္၊ သူတုိ႔တေတြရဲ့ ေမးခြန္းေတြကုိ အေျဖေပးရင္း စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းတာမို႔ ဘုရားရွင္္ေဟာၾကားေတာ္မူတဲ့ ပါဠိေတာ္နဲ႔ အ႒ကထာဆရာမ်ားရဲ့ စာေပေတြကုိ ေလ့လာဖတ္ရႈျဖစ္ပါတယ္၊

၀ိပလႅာသ (၁၂ ) ပါးကုိ မပယ္သတ္ရေသးတဲ့ ပုထုဇဥ္နဲ႔ ေသကၡပုဂၢိဳလ္မ်ားဟာ အိပ္မက္ မက္ၾကျပီး ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ အိပ္မက္ မမက္ေတာ့ဘူးလုိ႔္လုိ႔ဆုိပါတယ္၊ အိပ္မက္ မက္ရျခင္း အေၾကာင္းကုိ ျပဆုိရမွာေတာ့..

ဓာတုေကၡာဘ - သည္းေျခစသည္တုိ႔ တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားတဲ့အတြက္၊
အနဳဘူတ ပုဗၺ- ေရွးကခံစားခဲ့ဖူးတဲ့ အာရုံျဖစ္တဲ့အတြက္၊
ေဒ၀ေတာပသံဟာရ - နတ္တုိ႔ရဲ့ တန္ခုိးနဲ႔ ေကာင္းက်ိဳး ဆုိးက်ိဳးကုိ သိေစလုိတဲ့အတြက္၊
ပုဗၺနိမိတၱ - ကုိယ္ျပဳလုပ္ထားတဲ့ ေကာင္းကံ ဆုိးကံရဲ့ အစြမ္းနဲ႔ ေကာင္းက်ိဳး ဆုိးက်ိဳးကုိ
ကုိ ၾကိဳတင္ သိရွိေစတဲ့ ပုဗၺနိမိတ္ေၾကာင့္…အိပ္မက္ ျမင္မက္တယ္လုိ႔ စာေပေတြမွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္၊ ( အံ.ပဥၥက.ပါ၊ ႒ ) မိလိႏၵပဥွ ပါဠိေတာ္မွာေတာ့ အိပ္မက္ မက္ျခင္း အေၾကာင္းကုိ (၆) မ်ိဳးခဲြျခားျပပါတယ္၊

အဲဒီအထဲမွာ ပုဗၺနိမိတ္လုိ႔ေခၚတဲ့ ကုိယ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ေကာင္းကံ ဆုိးကံရဲ့ အစြမ္းနဲ႔ ေကာင္းက်ိဳး ဆုိးက်ိဳးကုိ ၾကိဳတင္သိရွိေစတဲ့ အိပ္မက္ မ်ိဳးဟာ မွန္ကန္တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္၊ ျပီးေတာ့ အခ်ိန္ကာလအေနနဲ႔ မနက္ပုိင္း မက္တဲ့ အိပ္မက္က ပုိမွန္တယ္လုိ႔ စာေပေတြမွာ ေဖာ္ျပပါတယ္၊ ဥပမာေျပာရရင္ မွန္ထဲမွာ အရိပ္ေပၚလာတာဟာ အဲဒီအရိပ္ကုိယ္တုိင္က မွန္ေရွ့ကုိ ေရာက္လာလုိ႔ မွန္ထဲမွာ ေပၚလာသလုိ ကုိယ္လုပ္တဲ့ကံေတြက ကုိယ့္စိတ္ထဲမွာ အရိပ္လုိ လာေပၚတာကုိ ပုဗၺနိမိတ္ေၾကာင့္ အိပ္မက္ ျမင္မက္တယ္လုိ႔ ဆုိရပါတယ္၊ အိပ္မက္ မက္ခ်ိန္ဟာ နုိးတ၀က္ ေပ်ာ္တ၀က္ ကာလေလးမွာ ျမင္မက္တတ္ပါတယ္၊

ဘုရားေလာင္းကုိယ္ေတာ္တုိင္ ဘုရားမျဖစ္ခင္မွာ အိပ္မက္ၾကီး ငါးမ်ိဳးကုိ ျမင္မက္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္
( အံ.ပဥၥက ပါဠိ ).
သဗၺညုတ ဥာဏ္ေတာ္ျမတ္ကုိ ထုိးထြင္းသိျခင္းရဲ့ ၾကိဳတင္နိမိတ္ အျဖစ္နဲ႔ ဘုရားေလာင္း ျမင္မက္ခဲ့တာက ဒီေျမၾကီးကုိ အိပ္ယာလုပ္ ဟိမ၀ႏၱာေတာင္ကုိ ေခါင္းအုံးလုပ္ကာ အေရွ့ အေနာက္ သမုဒၵရာမွ လက္ႏွစ္ဖက္ကုိ ထားျပီး ေတာင္သမုဒၵ၇ာမွာ ေျခေတာက္ ႏွစ္ဖက္ကုိ ထားရတယ္လုိ႔ ျမင္မက္ခဲ့ပါတယ္၊

မဂၢင္ ရွစ္ပါးကုိ ထုိးထြင္းသိျပီး လူ နတ္ ျဗဟၼာေတြကုိ တရား ေဟာျပရမယ္ဆုိတဲ့ ၾကိဳတင္ နိမိတ္အေနနဲ႔ တိဏ ျမက္က ဘုရားေလာင္းရဲ့ ခ်က္ေတာ္ကေန ထုိးထြက္ျပီး ေကာင္းကင္ကုိ ပ်ံတက္သြားတယ္လုိ႔ ျမက္မက္ခဲ့ပါတယ္။

လူနတ္ျဗဟၼာေတြ သရဏဂုံတည္ျပီး ရတနာသုံးပါးကုိ ဆည္းကပ္လာၾကမယ္ဆုိတဲ့ ၾကိဳတင္ နိမိတ္အေနနဲ႔ ဦးေခါင္းမွာ အမည္းေရာင္ရွိတဲ့ ပုိးေကာင္ေလးေတြဟာ ဘုရားေလာင္းရဲ့ ပုဆစ္ ဒူး၀န္းတခုလုံးကုိ ဖုံးလႊမ္းျပီး တက္တယ္လုိ႔ ျမင္မက္ပါတယ္၊

အမ်ိဳးေလးပါးက လူေတြ ဘုရားရွင္ သာသနာေတာ္မွာ ရဟန္းျပဳၾကမယ္ဆုိတဲ့ ၾကိဳတင္နိမိတ္အေနနဲ႔ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာက အေရာင္ေသြးစုံတဲ့ ငွက္ေတြဟာ ဘုရားေလာင္းရဲ့ ေျခေတာ္ရင္းမွာ တကုိယ္လုံး အျဖဴေရာင္ ျဖစ္သြားၾကတယ္လုိ႔ အိပ္မက္ထဲမွာ ျမင္ေတာ္မူတယ္

ပစၥည္း ေလးပါး အေပၚမွာ ကပ္ျငိျခင္းမရွိဘဲ သုံးစဲြေတာ္မူမည့္ အၾကိဳနိမိတ္အေနနဲ႔ ဘုရားေလာင္းျမင္မက္တာက မစင္ပုံၾကီးအေပၚမွာ မစင္ေတြမလူးဘဲ လမ္းေလွ်ာက္ေနရတယ္လုိ႔ ျမင္မက္ေတာ္မူပါတယ္…ဒါကေတာ့ ဘုရားေလာင္း ဘ၀က ၾကိဳတင္နိမိတ္အေနနဲ႔ ျမက္မက္ခဲ့သလုိ တကယ္လည္း ဘုရားျဖစ္လာတဲ့အခါမွာ တကယ့္ကုိ ကြက္တိမွန္ကန္ေနတာကုိ ေတြ႔ျမင္ ၾကည္ညိဳနုိင္ပါတယ္။
ျပီးေတာ့ ေကာသလ အိပ္မက္ ဟာလည္း ယေန႔ေခတ္မွာ မွန္ကန္ေနတာကုိ ေထာက္ခ်င့္သိနုိင္ၾကမယ္လုိ႔ ယုံၾကည္မိပါတယ္.

ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္.. မလြန္ဆန္နုိင္တဲ့ သဘာ၀ေလာကၾကီးထဲမွာ ရွင္သန္ေနရသူမ်ားမုိ႔ အိပ္မက္ေတြ ျမင္္မက္တုိင္း ဒီတရားေတာ္ေတြကုိ ျပန္လည္ဆင္ျခင္သုံးသပ္ျပီး အေကာင္း အဆုိး ကံအမ်ိဳးမ်ိဳးအတြက္ ျပင္ဆင္နုိင္ၾကပါလိမ့္မယ္၊

ေကာင္းေကာင္း ဆုိးဆုိး အိပ္မက္မ်ိဳးစုံကုိ ေတြ႔ၾကံဳ ျမင္မက္ရတုိင္း ကုိယ့္ကံေတြကုိ ျမွင့္တင္နုိင္ေအာင္ သုိ႔မဟုတ္ အိပ္မက္က ေျပာတဲ့ သံေ၀ဂေတြနဲ႔ ကုိယ့္အတြက္ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ ျပင္ဆင္ၾကပါစုိ႔လုိ႔သာ ေစတနာစကားနဲ႔ တုိက္တြန္းပရေစလား၊။


က်မ္းညႊန္း၊ ၊အဘိ-၂ ႒-၃၈၉
အံ ပဥၥက ပါဠိ-၂၀၉
မဟာနိ ပါ-၂၉၇

Saturday, March 21, 2009

သရဲေတြကုိ ဘယ္လုိကုိင္တြယ္ ေျဖရွင္းမလဲ

22-03-2009

ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြကေတာ့ ေသျပီးရင္ေနာက္ဘ၀ ရွိေသးတယ္ဆုိတာကုိ ယုံၾကည္တယ္၊ ျပီးေတာ့ကုိယ္ျပဳတဲ့ ကံအားေလ်ာ္စြာ ဘ၀အမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ ေရာက္နုိင္တယ္ဆုိတာကုိပါ လက္ခံၾကတယ္။ မေန႔ကဘဲ အြန္လုိင္းကေန စကားတခြန္း နားေထာင္လုိက္ရပါတယ္ စကၤာပူမွာ ျဖစ္ပ်က္တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးပါ၊ မိမိနဲ႔ရင္းႏွီးတဲ့ အမတစ္ေယာက္က အဲဒီ ကုမၸဏီမွာ အလုပ္လုပ္ေနတာပါ၊ သူမေျပာျပတာက " ဦးဇင္းေရ CCTV ကင္မရာေတြမွာ လူအရိပ္လုိလုိ အရာေတြေပၚေနတယ္တဲ့၊ ကင္မရာမွာ တခုခုမ်ား ကပ္ေနမလားဆုိျပီး သြားၾကည့္ေတာ့ ဘာမွမရွိပါဘူးတဲ့၊ သူတုိ႔ Boss ေရာ သူတုိ႔တေတြေကာ ယုံၾကည္ၾကတာက ဒါဟာ သရဲေျခာက္တာဘဲလုိ႔ ယုံၾကည္ပါတယ္တဲ့ ၊ အဲဒါကုိ ဘယ္လုိ ေျဖရွင္း ကုိင္တြယ္ရမလဲဆုိတာ သိခ်င္ပါတယ္တဲ့"၊

ေထရ၀ါဒ ရႈေဒါင့္ကေနဘဲ ျပန္ျပီးေျပာျပခဲ့ပါတယ္၊ တေစၧ သရဲဆုိတာ လူေတြရဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ အနီးအနားမွာ ရွိေနၾကတာမ်ားပါတယ္ စာေပမွာေတာ့ ဒါကုိ ျပိတၱာလုိ႔သုံးတယ္။ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ က်မ္းစာေတြမွာေတာ့ တေစၧေတြ သရဲေတြ ေျခာက္ခံရလုိ႔ ကုိင္တြယ္ေျဖရွင္းပုံေတြ အေျမာက္အမ်ားရွိပါတယ္၊
ဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္အခါကေပါ့ တပည့္ရဟန္း ၅၀၀ ေတာထဲကုိ တရားထုိင္ၾကြၾကပါတယ္၊ ေတာထဲလဲေရာက္ေရာ သရဲ တေစၧေတြက အနံ႔ဆိုးေတြေပး ကုိယ္ထင္ေတြျပ ကုိယ္ျပတ္ ေခါင္းျပတ္ေတြလုပ္ျပီး ေျခာက္လွန္႔ေတာ့ ရဟန္းေတာ္ေတြ တရားအားထုတ္လုိ႔ မရၾကေတာ့ပါဘူး၊ ဒါနဲ႔ ဘုရားရွင္ဆီ ျပန္ၾကြလာၾကျပီး သူတုိ႔ေတြ႔ၾကံဳရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြကုိ ေလွ်ာက္ထားေတာ့ ဘုရားရွင္က ေမတၱာသုတ္ကုိသင္ေပးျပီး အဲဒါကုိရြတ္ဆုိ သြားၾကလုိ႔ လမ္းညႊန္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။

တပည့္ ရဟန္း ၅၀၀ လဲ ဘုရားရွင္လမ္းညႊန္တဲ့အတုိင္း ေမတၱာပုိ႔ျပီး ေတာထဲျပန္ၾကြသြားခဲ့တယ္၊ ေမတၱာပုိ႔အျပီး ေမတၱာသုတ္ရြတ္အျပီးမွာ ေျခာက္လွန္႔တာေတြ ကုိယ္ထင္ျပတာေတြမရွိေတာ့ပါဘူး၊

ေနာက္ထင္ရွားတဲ့ သာဓကတခုက ဗိမၺိသာရရွင္ဘုရင္ၾကီးပါ။ ညပုိင္း စက္ေတာ္ေခၚေနခ်ိန္ တေစၧ သရဲေတြလာျပီး ေျခာက္ၾက ကုိယ္ထင္ျပၾကပါတယ္၊ ဘုရင္ၾကီးလည္း ဘုရားရွင္ထံသြားျပီး အက်ိဳးအေၾကာင္းေလွ်ာက္ထားေတာ့ ဒါေတြဟာ ဟုိးအရင္ဘ၀က သင္ရဲ့ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္ေတြ ျဖစ္ေၾကာင္း သင္ျပဳလုပ္တဲ့ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈရဲ့ အမွ်ကုိလုိခ်င္လုိ႔ လာေရာက္တာျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပေတာ္မူခဲ့ပါတယ္၊ ေနာက္ရက္မွာ ဘုရားအမွဴးရွိတဲ့ သံဃာေတြကုိ ပင့္ဖိတ္ျပီး အမွ်အတမ္းေပးေ၀လုိက္ေတာ့ ဒီတေစၧေတြ သရဲေတြေနာက္ထပ္မလာၾကေတာ့ပါဘူး၊

ၾကားဖူးတာေလး တခုရွိပါတယ္ မႏၱေလးမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာပါ မူစလင္ ေကာင္မေလးတေယာက္ဟာ ကြယ္လြန္ျပီးတဲ့ေနာက္မွာ အဲဒီအိမ္မွာဘဲ သရဲျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္၊ သူ႔မိသားစုကုိ ကိုယ္ထင္ျပျပီး ႏႈတ္ဆက္ေလ့ရွိပါတယ္၊ ဘ၀ျခားသူတေယာက္ရဲ့ ႏႈတ္ဆက္မႈဟာ က်န္ရစ္တဲ့ မိသားစုအတြက္ေတာ့ ေၾကာက္လန္႔စရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ က်န္ရစ္သူမိသားစု ကုိယ္တုိင္လည္း ဘာလုပ္ရမယ္ ဘယ္လုိေျဖရွင္းရမယ္ဆုိတာ မသိပါဘူး၊ တေန႔မွာ ကြယ္လြန္သြားတဲ့ မူစလင္ ေကာင္မေလးကုိယ္တုိင္က ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းၾကီးေတြကုိ ပင့္ျပီး ပရိတ္ရြတ္ေပးပါလုိ႔ အိပ္မက္ေပးပါတယ္။ သူမအိပ္မက္အတုိင္း ဘုန္းၾကိးေတြကုိ ပင့္ျပီး ပရိတ္ရြတ္လုိက္ေတာ့ ေနာက္ရက္ေတြမွာ ေပၚမလာေတာ့ပါဘူး။ သူငယ္ခ်င္းေျပာျပတဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးတခုကုိ မွ်ေ၀ျခင္းပါ။

မိမိကုိယ္ေတြ႔ ေလးတခုကို ေျပာျပခ်င္ပါ ေသးတယ္၊ သိပ္မၾကာေသးခင္က ကုိလံဘုိနဲ႔ ကီလိုမီတာ ၄၅၀ေလာက္ေ၀းတဲ့ ေတာထဲမွာ တရားအားထုတ္ခဲ့တယ္။ တရားအားထုတ္သူေတြ ေတြ႔ၾကံဳရတဲ့ ပရေလာကေတြရဲ့ အေႏွာင့္အယွက္ကုိ ခံခဲ့ရတယ္၊ မိမိတရာထုိင္တာက ေတာေတာင္တခုရဲ့ ေက်ာက္ဂူထဲမွာ တပါးတည္းပါ၊ သမာဓိ အားေကာင္းလာတဲ့အခ်ိန္မွာ မိမိနားအနီးနား တ၀ုိက္မွာ တရားဆက္ထုိင္လုိ႔ မရေလာက္ေအာင္ အသံေတြဆူညံခဲ့ပါတယ္။ ေႏွာင့္ယွက္ေနျပီဆုိတာ သိတာနဲ့ ေမတၱာကုိ အားစုိက္ျပီးပုိ႔ပါတယ္ မရပါဘူး အဲဒီေန႔ မနက္ လက္ေျမွာက္အရႈံးေပးျပီး တရားထုိင္တာကုိ ျဖဳတ္လုိက္ရတယ္။

ေန႔လည္အခ်ိန္မွာ ျပန္ထုိင္ေတာ့လည္း ျပန္ေရာက္လာပါတယ္။ မိမိလည္း ၾကိဳးစားျပီးေမတၱာပုိ႔ ျပန္ပုိ႔ပါတယ္ ေန႔လည္အခ်ိန္မွာေတာ့ မိမိေအာင္နုိင္ခဲ့ပါတယ္။ စိတ္ရဲ့အစြမ္းဆုိတာ တကယ္သုံးရင္ တကယ္ေပၚထြက္လာျပီး တကယ္ထိေရာက္တာကုိေတြ႔ရတယ္။ တေစၧသရဲေတြကုိလည္း ဒီစိ္တ္အစြမ္းနဲ႔ေျဖရွင္း နုိင္ပါတယ္၊
ေထရ၀ါဒ ရႈေဒါင့္ကေနဆုိရင္ေတာ့ ေမတၱာပုိ႔ေပးျခင္း အမွ်ေပးေ၀းျခင္းေတြနဲ႔ သူတုိ႔ကုိ ကုိင္တြယ္ေျဖရွင္းနုိင္ပါတယ္၊

ဒီေနရာမွာ ေမတၱာပုိ႔သူရဲ့ ကုိယ့္က်င့္တရား ျမင့္ရင္ျမင့္သေလာက္ ထိေရာက္မႈလည္း ပုိျပီးရွိလာနုိင္ပါတယ္။ ဒီလုိေျဖရွင္းလုိ႔မွ လုံး၀မရေတာ့ဘူးဆုိရင္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြကုိ ပင့္ဖိတ္ျပီး ကမၼ၀ါစာ ရြတ္ရင္ေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ သူတုိ႔ထြက္ေျပးမွာ ေသခ်ာပါတယ္။