Tuesday, May 26, 2009

ဆရာေတာ္ အရွင္တိကၡဉာဏာလကၤာရအတြက္ ေမြးေန႔ပူဇာ ေဆာင္းပါးလႊာ

ဘုန္းေတာ္အနႏၲ၊ ဂုဏ္ေတာ္အနႏၲ၊ ဉာဏ္ေတာ္အနႏၲ၊ တန္ခိုးေတာ္အနႏၲႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ေမတၱာ၊ ကရုဏာေတာ္ႀကီးမားပံုႏွင့္ သစၥာတရားေတာ္အား ထုတ္ေဖာ္ ေဟာျပခဲ့သည္ကို ႏွလံုးသြင္း၍ ရိုေသျမတ္ႏိုး လက္စံုမိုးလ်က္ ရွိခိုးကန္ေတာ့ပါ၏။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ေရႊႏႈတ္ေတာ္မွ မိန္႔ေတာ္မူေပထေသာ တရားဓမၼမ်ား၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို ရည္စူး၍ ရိုေသျမတ္ႏိုး လက္စံုမိုးလ်က္ ရွိခိုးကန္ေတာ့ပါ၏။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ တရားဓမၼမ်ားကို ကိုယ္တိုင္ က်င့္ႀကံအားထုတ္၍ သတၱဝါ ေဝေနယ်မ်ားကိုလည္း ကရုဏာ ေရွ႕ထား ေဟာျပညႊန္ျပေပးအပ္ေသာ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္မ်ား၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးေတာ္အား ရည္စူးစိတ္ညႊတ္၍ ရိုေသျမတ္ႏိုး လက္စံုမိုးလ်က္ ရွိခိုးကန္ေတာ့ပါ၏။

ေက်းဇူးရွင္ ဆရာေတာ္ အရွင္တိကၡဉာဏာလကၤာရ၏ ေမြးေန႔ပူဇာ ေဆာင္းပါးလႊာကို ေရးသားပူေဇာ္ပါမည္ဟု စိတ္မွ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္ႏွင့္ ဆရာေတာ္အား လက္ေဆာင္ေပးလိုေသာ စိတ္သည္ ျဖစ္၏။

ဘယ္လက္ေဆာင္ကို ေပးရမည္နည္းဟု ေမးခြန္းေလး ထုတ္ၾကည့္ေသာ္.. ရတနာ အား လက္ေဆာင္ေပးလို၏။ ဆရာေတာ္၏ တရားဓမၼကို ၾကားနာရ၍ မသိရသည္ကို သိခြင့္ရကုန္၏။ ထိုသိခြင့္ရေသာ အသိသည္ ဒုကၡပိေနေသာ ေဘးမွ လြတ္ကင္းႏိုင္ေသာ သတၱိကို ေက်းဇူးျပဳ၍ ဆရာေတာ္၏ ေက်းဇူးသည္ လြန္စြာႀကီးမား၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆရာေတာ္အား လက္ေဆာင္ေပးလိုေသာ ရတနာသည္ တန္ဖိုးႀကီးျမတ္ ျမင့္မားေသာ ရတနာ ကို ေရြးခ်ယ္ေပးလိုေသာ ဆႏၵသည္ ရွိ၏။ ရတနာထဲမွ တန္ဖိုးႀကီးျမတ္ေသာ ရတနာကို စိတ္ကတၱီပါ အလႊာေလးေပၚမွာ တင္ၾကည့္ၿပီး ေရြးၾကည့္ေသာ္… ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ဤရတနာသံုးပါးကို တပည့္ေတာ္ ရွာေဖြ ေတြ႕ရွိပါ၏။

ဘုရားရတနာ၊ တရားရတနာ၊ သံဃာရတနာ ဟု ဆိုအပ္ေသာ ဤရတနာသံုးပါးအား ဆရာေတာ္အား လက္ေဆာင္ေပးအပ္ပါ၏။ ဤရတနာအား ပကတိစကၡဳျဖင့္ မျမင္အပ္ႏိုင္ေပ၊ ဉာဏစကၡဳျဖင့္သာ ရတနာ၏ အရည္အေသြး အားလည္း ျမင္အပ္ေပ၏။ တန္းဖိုးႀကီးျမတ္မႈကိုလည္း သိအပ္ေပ၏။ တပည့္ေတာ္၏ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္အား အရွင္ဘုရား၏ ဉာဏစကၡဳျဖင့္ ေဆာင္ယူေတာ္မူပါကုန္၊ ျမင္အပ္ပါေပကုန္၊ သိအပ္ပါေပကုန္။
အရွင္ဘုရား၏ ေမြးေန႔ေတာ္အား ရည္စူး၍ တပည့္ေတာ္ အဘယ္သို႔ေသာ အေၾကာင္းအရာကို ေရးရမည္ကို မသိေသး၊ ေရးသာခဲ့သည္မွာ ဤအထိေတာ့ ရွိေနၿပီ။ တပည့္ေတာ္ သံုးသပ္ၾကည့္ပါသည္။ လူမိုက္ႏွင့္ လူလိမၼာ ဘာကြာလဲ ေမး။ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ တရားေတာ္မွ ကြာဟမႈကို တပည့္ေတာ္ သိခဲ့ရပါ၏။ ထိုကြာျခားခ်က္မွာ -
• လူမိုက္သည္ အေမွာင္ထဲမွ လာၾကကုန္၏။ အေမွာင္ထဲ၌ က်င္လည္က်က္စား ၾကကုန္၏။ အေမွာင္ရွိရာသို႔ သြားၾကကုန္၏၊ ဤသို႔ အေမွာင္ထဲမွလာ၍ အေမွာင္ထဲသို႔သာ သြားၾကကုန္၏။
• လူလိမၼာတို႔သည္ အေမွာင္ထဲမွ လာၾကကုန္။ အလင္းကို ရွာေဖြၾကကုန္၏၊ အလင္းရွိရာသို႔ သြားၾကကုန္၏ ။ ဤသို႔ အေမွာင္ထဲမွာ လာၾကေသာ္လည္း အလင္းကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိၾကကုန္၏။
ဟု တပည့္ေတာ္ သိခဲ့ရပါသည္။ ဤအသိ ျဖင့္ တပည့္ေတာ္ ယခုေရးသားမႈကို စတင္စ ျပဳေနပါၿပီ။
အရွင္ဘုရား၏ ေမြးေန႔အတြက္ ရည္စူး၍ ေရးသားပူေဇာ္သည့္ ေဆာင္းပါး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အရွင္ဘုရားကို ဦးတည္၍သာ တပည့္ေတာ္ ေရးပါရေစ အရွင္ဘုရား။ ဤေန႔သည္ အရွင္ဘုရား၏ ေမြးေန႔ဟုဆိုအပ္ေသာ ေၾကာင့္ ဤေန႔သည္ အရွင္ဘုရား၏ အေမွာင္ထဲမွ ေရာက္လာခဲ့ေသာေန႔ (ဝါ) အလင္းရွာဖို႔ ထြက္ေျမာက္လာေသာေန႔ ဟု ဆိုအပ္သည္။ ထိုအေမွာင္ ထဲမွ ေရာက္လာခဲ့ၿပီးေနာက္ အရွင္ဘုရားသည္ အလင္းကို ရွာေဖြေသာ သူျဖစ္၍ အလင္းရွိရာသို႔ သြားေနေသာသူ ျဖစ္၍ေနၿပီ။ အရွင္ဘုရားႏွင့္ ပါရမီအရင္းခံ ေတြ႕ဆံုကံပါ၍ တပည့္ေတာ္တို႔ ဤအျခင္းအရာအား သိခဲ့ရပါၿပီ။ ဤသို႔ လူလိမၼာတို႔ သြားေသာလမ္း၌ အရွင္ဘုရား၏ ေျခဖဝါးရာကား ထင္ခဲ့ေလၿပီ။ ေရွ႕က က်င္လည္လာခဲ့ေသာ သံသရာ၌ ဤသို႔ေသာလမ္း၌ ေျခဖဝါးရာ မထင္ခဲ့၍ ႀကီးစြာေသာ ဒုကၡမ်ားျဖင့္ သံသရာ၌ ဆင္းရဲခဲ့ရသည္ကို ယခုဘဝ ရထားေသာ ခႏၶာ၏ သဘာဝလကၡာျဖင့္ ယွဥ္တြဲသံုးသပ္၍ သိျမင္အပ္ေပၿပီ။

ကမၻာႀကီးအား Google Earth မွ zoom ဆြဲၿပီးၾကည့္သလို ဉာဏ္ျဖင့္ လႊမ္းျခံဳ၍ ဆင္ျခင္ၾကည့္ေသာ္ ေလာကလူသားတစ္ခ်ိဳ႕မွာ အသက္အရြယ္အားျဖင့္ ႀကီးရင့္ေနၿပီ၊ အရြယ္အားျဖင့္ ရင့္ေနၿပီ။ သံေဝဂ ဉာဏ္ဒီဂရီအားျဖင့္ကား မတက္ေသး၊ ေလာက၏ အမွန္တရားတစ္ခုကို ျမင္ႏိုင္စြမ္းမရွိေသး၊ အေမွာင္နယ္ထဲ၌သာ အဝိဇၨာျပံဳး ျပံဳး၊ အဝိဇၨာမဲ့ မဲ့လ်က္ လူမိုက္တို႔သြားသည့္ လမ္း၌ ေလွ်ာက္ေနၾကကုန္၏။ သူတို႔သာ ေလွ်ာက္သည္မဟုတ္၊ အရြယ္ႏု လူငယ္ထုမ်ားကိုလည္း ဦးေဆာင္ျပဳ ေရွ႕ေဆာင္မႈ ရွိၾကကုန္၏၊ ထိုသူတို႔သည္ကား မိုက္ခ်က္ ကန္းကုန္ အကယ္ဒမီ ႏွစ္ထပ္ကြမ္း ပိုင္ရွင္မ်ား ျဖစ္ၾက၏။

ဤအကယ္ဒမီ ပိုင္ရွင္မ်ားအား ဤေလာက၌ မျမင္လိုေသာ္လည္း ျမင္ရသည္။ ထိုသူတို႔မွာ သဘာဝတစ္ခုကို ပံုေဖာ္ေပးသူမ်ားဟု ဆိုလ်င္ မမွားေပ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ ဆိုလ်င္ သဘာဝဟူသည္ကား အေကာင္းႏွင့္ အဆိုးသည္ ဒြန္တြဲလ်က္ ရွိသည္သာတည္း။ သံသရာေပ်ာ္သူ ဟု အမည္ေပးရမည္လား၊ သဘာဝသရုပ္ေဖာ္သူဟု အမည္ေပးရမည္လား ခြဲျခား၍မရေခ်။

ေသခ်ာသည္က သူတို႔မွာ သံသရာ၏ ဆင္းရဲဒုကၡကို မျမင္ေအာင္ ဖုံလႊမ္းထားေသာ အဝိဇၨာတည္း ဟူေသာ တရားႏွင့္ ယွဥ္တြဲလ်က္ ေပ်ာ္ေနသည့္ တဏွာတရား၏ ပေယာဂ လက္ခ်က္ မိေနေသာ သူမ်ားသည္သာတည္း။

ဤသို႔ ကမၻာ့လူဦးေရအားျဖင့္ ျခံဳငံု၍ မည္သည့္လမ္း၌ ေလွ်ာက္လွမ္းသူ ပမာဏ ပိုမ်ားသနည္းဟု ခြဲျခမ္းစီစစ္ၾကည့္ေသာ္ လမ္းခင္းေက်ာက္ႏွင့္ ပတၱာျမားကဲ့သို႔ လူမိုက္တို႔ေလွ်ာက္သည့္လမ္း၌ ေလွ်ာက္သူပမာဏမွာ လြန္စြာ မ်ားျပား၏။ ပတၱာျမား ပမာဏကား လြန္စြာနည္းပါး၏။

ဤသို႔ အေရအတြက္သာ မ်ား၍ အရည္အခ်င္းမရွိေသာ အစု၊ အေရအတြက္နည္းေသာ္လည္း အရည္အခ်င္းရွိေသာ အစု၊ ဤႏွစ္စု၌ အေရအတြက္နည္းေသာ္လည္း အရည္အခ်င္းရွိေသာသူအစု၌ အရွင္ဘုရား၏ ယခုအသက္အရြယ္ ေမြးေန႔ အခ်ိန္အခါဝယ္ ပါဝင္ခြင့္ရခဲ့ၿပီ။ ဤသည္မွာ လြန္စြာပင္ ဝမ္းသာဂုဏ္ယူစရာ ေကာင္းေသာ အခ်က္ဟု တပည့္ေတာ္ သံုးသပ္၍ ဝမ္းေျမာက္ရပါကုန္၏။ အားက်ရပါကုန္၏။ အားကိုးရပါကုန္၏။

ဆက္လက္၍ ေမြးေန႔ဟူေသာ ေန႔တစ္ေန႔၌ ေတြ႕ရေသာ ေလာကျမင္ကြင္း တစ္ခ်ိဳ႕ကို သံုးသပ္ၾကည့္ေသာ္-

• တစ္ခ်ိဳ႕မွာ ငယ္စဥ္အခါ၌သာ ေမြးေန႔ေရာက္တိုင္း လက္ေဆာင္ရ၍ ေပ်ာ္ၾက၏။ အသက္အရြယ္ရလာေသာ္ အရြယ္ကို မွန္မွာၾကည့္၍ မ်က္ႏွာမဲ့ၾက၏။ မေပ်ာ္ႏိုင္ၾက။
• တစ္ခ်ိဳ႕မွာ ငယ္စဥ္အခါ၌ ေမြးေန႔ေရာက္တိုင္း လက္ေဆာင္႐၍ ေပ်ာ္ၾက၏။ အသက္အရြယ္ရလာေသာ္ ေသးမည့္ေဘးကို ေမွ်ာ္ေတြးသံုးသပ္၍ မေသမယ့္အေရးအားျဖင့္ ရွိေသးလားဟု ေမးျမန္း၍ မေသရာ အဇာတိဟု ဆိုအပ္ေသာ နိဗၺာန္ ကို ဆႏၵရည္သန္၍ တရားနာယူရန္ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားထံသို႔ ဆည္းကပ္ၾကကုန္၏၊

နည္းနာခံယူ၍ တရားအားထုတ္ၾကကုန္၏။ တသံသရာလံုးအားျဖင့္ မၾကားနာခဲ့ရေသာ သစၥာတရားမ်ားကို ၾကားနာရ၍ သူတို႔မွာ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ျဖစ္ၾကကုန္၏၊ သစၥာတရားအား ႏွလံုးသြင္းခြင့္ ရၾကကုန္၍လည္း လြန္စြာပင္ ထပ္ေလာင္း ဝမ္းေျမာက္ၾကရကုန္၏။

ဤသို႔အားျဖင့္ ”သူမ်ားေပ်ာ္လို႔ မေပ်ာ္ႏိုင္ အဝိဇၨာမိႈင္းကပ္လို႔ မိႈင္” စသည္ျဖင့္ ျမင္ကြင္းႏွစ္ခု၏ ျခားနားပံုကို ေတြ႕ျမင္ၾကရ၏။
ဤသို႔ စသည္ျဖင့္ ရွိၾကအျဖာျဖာ ေရးသားစာျပဳ ေရးသားမႈ မကုန္ႏိုင္ၿပီ။ နိဂံုးမွာ ဆင္ျခင္မႈဉာဏ္အသြားျဖင့္ စာကို အဆံုးသတ္ရလ်င္-
ဤသို႔ ေမြးေန႔ေရာက္တိုင္း ငါသည္ - ယခုအသက္အရြယ္ထိ ဝဋ္ေပ်ာ္ႀကီးဘဝျဖင့္ အရွက္မရွိ ေနထိုင္ခဲ့ေလၿပီ၊ ဝဋ္ေဘးအား အေၾကာက္တရားမရွိ ေနထိုင္ခဲ့ေလၿပီ။ ဤသို႔ ”အရွက္၊ အေၾကာက္” ကင္းမဲ့စြာျဖင့္ အႏွစ္သာရမရွိ ေနထိုင္လာရျခင္းသည္ အဘယ္မွာ ျမင့္ျမတ္ေသာ ဘဝ ျဖစ္အံ့နည္း၊ အဘယ္မွာ လူ႔ဘဝႏွင့္ ထိုက္တန္အံ့နည္း။

တစ္ခ်ိဳ႕သည္ ဝဋ္ခႏၶာႀကီးထမ္း၍ ေနရသည္ကို ရွက္ျခင္း၊ ဤဝဋ္ေဘးအား ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းမ်ား ကို ဉာဏ္ျဖင့္ ဆင္ျခင္ျဖစ္ေပၚ၍ ဝဋ္ခႏၶာေဘးမွ လြတ္ေျမာက္ရာကို ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သာသနာ့အလင္းေရာင္ေအာက္၌ ရွာေဖြၾကကုန္၏။ ေတြ႕ရွိၾကကုန္၊ ဒုကၡခပ္သိမ္း ၿငိမ္းေအးၾကကုန္၏။ ဤသို႔ေသာ သူတို႔သည္သာ ျမင့္ျမတ္ေသာဘဝ ကို ပိုင္ဆိုင္ၾကကုန္၏၊ လူ႔ဘဝႏွင့္ ထိုက္တန္ၾကကုန္၏။

ဤသို႔ ျမင့္ျမတ္ျခင္း၊ ထိုက္တန္ျခင္း သို႔ေရာက္ေအာင္ ငါသည္ ႀကိဳးစားအပ္ေပ၏ဟု တပည့္ေတာ္တို႔အေနျဖင့္ ဆင္ျခင္သင့္သည္ မဟုတ္ပါေလာ…?
ဤသို႔ဆင္ျခင္ဉာဏ္သြင္း၍ အလင္းအားရွာေဖြသူျဖစ္လင့္ မရဏမင္းျဖင့္ ရွာမေတြ႕ႏိုင္ၿပီ။


ရိုေသျမတ္ႏိုး လက္စံုမိုးလ်က္
တပည့္၊တပည့္မ
ဝင္းျမင့္၊ေမဟန္

0 comments: