အတၱကုိ ဗဟုိျပဳ၍

လူဆုိတာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ခ်စ္တာသဘာ၀ပါ၊ ကုိယ့္ကုိယ္ေက်ာ္ျပီး ခ်စ္တာဆုိတာ လက္ေတြ႔ဘ၀ထဲမွာ လြယ္ကူတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ လူဆုိတာ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ ကင္းလုိ႔မရ၊ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ေနျပီး ပတ္၀န္က်င္မွာ က်င္လည္ၾကရသကုုိုး၊ ဒီလုိအေျခအေနမ်ိဳးမွာ အတၱကုိ ဗဟုိျပဳတဲ့ အေတြးအေခၚနဲ႔ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြဟာ အထီးက်န္ဆန္တဲ့ အခန္းက်ဥ္းထဲကုိ ပုိ႔ပစ္တတ္တယ္၊
တစ္ေယာက္ထဲ အထီးက်န္ဆန္တဲ့ဘ၀မွာ ေျဗာင္းဆန္ေနရသူဟာ ပတ္၀န္းက်င္ကုိလဲ အေကာင္းအျမင္၊ ေလာကၾကီးကုိလဲ အဆုိးထင္ျဖစ္ေတာ့တာပါ၊ ဒီလုိ စရိုက္၇ွင္ေတြဟာ လူမ်ားက ကုိယ့္ကုိ ဂရုစုိက္ခံခ်င္၊ကုိယ့္ကုိအေကာင္းေျပာေစခ်င္ၾကတာ ဓမၼတာပါ၊ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ေ၀ဖန္မႈကုိေတာင္ လက္မခံနိဳင္တဲ့ အေနအထားပါ။


ကုိယ့္ကုိ ဂရုစုိက္ေစခ်င္ရင္ ကုိယ္ကေကာ သူမ်ားေတြအေပၚ ဘယ္ေလာက္ဂရုတစိုက္ အေလးထားဆက္ဆံဖူးျပီလဲ ဆုိတာလဲ ထည့္တြက္စဥ္းစားရလိမ့္မယ္၊ ဗုဒၶ၀ါဒမွာေတာ့ ေမတၱာလုိ႔ေျပာတယ္.နယူတန္ရဲ့ နိယာမကေတာ့ သက္ေရာက္မႈတုိင္းမွာ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈ ရွိတယ္ လုိ႔ မွတ္ဖူး ဖတ္ဖူးရဲ့။

လက္ေတြ႔ေလ့က်င့္မႈ အားနည္းတဲ့ စာအသိေတြဟာ တကယ့္လက္ေတြ႔ဘ၀မွာ အံ၀င္ဂြင္က် မျဖစ္လွဘူး၊ ေမတၱာ သေဘာ ကရုဏာသေဘာေတြ ေသာေသာညံေျပာျဖစ္ေနေပမယ့္ တကယ့္လက္ေတြ႔မွာ ေမတၱာစိတ္ မျဖစ္နိဳင္ၾကဘူး၊ ေဒါသေတြ မနာလုိ ၀န္တုိတာေတြဟာ မေကာင္းဘူးလုိ႔ သိေပမယ့္ တကယ့္လက္ေတြ႔မွာ ေဒါသျဖစ္စရာကုိ နညး္နည္းေလးမွ ေလွ်ာ့မပစ္နိဳင္ဘူး၊ ကုိယ္သိတဲ့ သညာသိကုိ စဥ္းစားထုိက္ေပစြ။

သမထ ၀ိပႆနာ(တရားထုိင္ တရားမွတ္) ဆုိတဲ့ စကားလုံးေတြကုိ အသာထားဦး၊ အဲဒီရဲ့ အေျခခံ ေမတၱာ သေဘာတရားကုိ ငါးရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္ ေလ့က်င့္နိဳင္ျပီလားလုိ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ စီစစ္သင့္လွတယ္၊ ေန႔စဥ္ဘ၀မွာ ဘာသာေရးအဆုံးအမေတြနဲ႔ ေနရင္ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းမယ္ဆုိတာ သိေတာ့သိပါရဲ့၊ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႔ဘယ္ေလာက္ လုပ္ျဖစ္လဲဆုိတာ စီစစ္ၾကည့္ရလိမ့္မယ္၊ စကားလုံးေတြ ေဖာင္းဖြေနတဲ့ ေလာကမွာ ကုိယ့္ရဲ့ကုိယ္က်င့္တရား၊ကုိယ့္ရဲ့လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကုိ သတိထားမိျပီလား ဆုိတာကလဲ စဥ္းစားစရာပါ၊

မေကာင္းတာကုိ ငါတုိ႔က ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ဘူးေဟ့လုိ႔ ေၾကြးေၾကာ္ေနရုံနဲ႔ မလုံေလာက္ေသးဘူး၊ ေကာင္းတာကုိ ဘယ္ေလာက္လုပ္ျဖစ္လဲ ဆုိတာနဲ႔ခ်ိန္ထုိးေပးရအုံးမယ္၊ ကုိယ့္အတြက္ပဲ အေကာင္းေတြလုပ္ေနလုိ႔လဲ မလုံေလာက္ေသးဘူး၊ သူမ်ားေတြ ေကာင္းဖုိ႔အတြက္လဲ လုပ္ရလိမ့္အုံးမယ္၊သင္ဟာ ဘုရားရွင္ရဲ့ တပည့္လုိ႔ လက္ခံထားရင္ေပါ့၊ ဆ၀ါလတ သုတၱန္မွာ ကုိယ့္အတြက္ေရာ လူအမ်ားအတြက္ေရာ ထည့္တြက္စဥ္းစား လုပ္ကုိင္မွ လူေတာ္ လူျမတ္လုိ႔ ဆုိထားတယ္။

အတၱကုိ္ ဗဟုိျပဳစဥ္းစား လုပ္ကုိင္သမွ် အမွားသံသရာမွာ က်င္လည္ေနရအုံးမယ္၊ ကုိယ့္ဖက္ကုိသာၾကည့္ျပီး လူမ်ားအေပၚဆုံးျဖတ္ သုံးသပ္ေနသမွ် မေက်နပ္ခ်က္ေတြ တေပြ႔တပုိက္နဲ႔ အိပ္စက္ေနရအုံးမယ္။ေက်နပ္တဲ့စိတ္နဲ႔ ေလာကၾကီးမွာ ေနနိဳင္ဖုိ႔ အေရးၾကီးတယ္ မဟုတ္လား။ ။